Ένα από τα πιο αγαπημένα μέλη της οικογένειας είναι ο παππούς. Εκείνος που σχεδόν πάντα το μόνο που τον νοιάζει και ασχολείται πολύ είναι τα εγγόνια του. Τούτος ο παππούς είχε αγάπη εκτός από τον εγγονό του, στον κήπο του και στους αριθμούς. Είναι εκείνος που με τεράστια υπομονή, εξηγεί, λέει αστεία, φτιάχνει απίθανους συνδυασμούς για να «διδάξει» όλα όσα ξέρει, παίζει όλα τα παιχνίδια και πιο πολύ κρυφτό και κυνηγητό. Αγαπάει πολύ την Κίκα του, ένα φυτό που αγόρασε την ημέρα που γεννήθηκε ο μικρός της ιστορίας και συγχρόνως έφυγε από τη ζωή η γιαγιά. Τούτο το φυτό το φροντίζει με αγάπη περισσή, όλες τις εποχές, ακόμα κι όταν ξεραίνεται κι ο κηπουρός εξηγεί πως δεν έχει άλλη ζωή. Μέχρι μια Κυριακή που ένα μικρό πράσινο φύλλο κάνει την εμφάνισή του κι ύστερα δύο και τρία και τόσα που φθάνουν μέχρι το …άπειρο. Κι ο χρόνος περνά, οι μήνες τρέχουν και οι αριθμοί βρίσκουν τρόπο να εξηγούνται μέσα από στιχάκια και τραγούδια. Ήρθε και ο καιρός που ο Ερρίκος πήγε στο σχολείο αλλά πάλι δεν κατάφερε να μάθει τι είναι αυτό το …άπειρο. Μια μέρα όλα άλλαξαν… Ο παππούς δεν ήρθε να τον πάρει από το σχολείο, δεν ήταν ούτε μέσα στο σπίτι, ούτε πίσω από το μπαούλο, την αγαπημένη του κρυψώνα, ούτε στον κήπο. Ούτε απάντησε στο κάλεσμα του Ερρίκου, ούτε τον άκουσε που μετρούσε τους αριθμούς ανεβαίνοντας σε πεντάδες ίσαμε το εκατό, ούτε είχε ποτίσει την Κίκα…
Μια ιστορία τρυφερή, ξεχωριστή και αγαπημένη γεμάτη έντονα συναισθήματα από τον Κώστα Πούλο. Όταν χάνεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, σίγουρα η διαχείριση της απώλειας είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει για τις ισορροπίες του ίδιου σου του εαυτού. Ένα πράγμα μένει  για πάντα αναλλοίωτο. Οι αναμνήσεις όλων όσων έζησες μαζί του, τα συχνά χαμόγελα της θύμησης και η καλύτερη κρυψώνα που έχει ο καθένας μας μέσα του, η καρδιά του. Όμορφη και λιτή εικονογράφηση από τη Σταματίνα Ντούτσουλη, όπως ταιριάζει σε ένα βιβλίο νοσταλγικό και συγκινητικό. Χρώματα θλίψης και χαράς αλλά και λόγια που ξέρει να λέει και να «σκέπτεται» μόνο η καρδιά…
 

www.kosvoice.gr