Η μελέτη αυτή αξιοποιεί σημαντικό ανέκδοτο αρχειακό υλικό για να αναδείξει ένα θέμα το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί σε πλήρη έκταση και με τη δέουσα μεθοδολογική επάρκεια. Συγκεκριμένα, το βιβλίο ανασυνθέτει το πλέγμα των σχέσεων του Γιώργου Σεφέρη με τους κυριότερους εκπροσώπους της αγγλικής διανόησης οι οποίοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα τεκταινόμενα της Ελλάδας και της Κύπρου στο δραματικό σκηνικό που εκδιπλώνεται από τα Δεκεμβριανά του 1944 και την επανίδρυση του Βρετανικού Συμβουλίου στην Ελλάδα, διατρέχει τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, από τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα των ετών 1955-59 έως τις Συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης και τα πρώτα διόλου ανέφελα χρόνια της κυπριακής Ανεξαρτησίας (διακοινοτικές ταραχές ’63-’64), μέχρι και την απονομή του βραβείου Νόμπελ στον Σεφέρη (1963), που από ορισμένους θεωρήθηκε ως το «αντάλλαγμα» της Βρετανίας για τη στάση του στο Κυπριακό.
Για την κατανόηση του κλίματος εντός του οποίου αναπτύσσονται οι σχέσεις του Σεφέρη με τους Άγγλους διανοουμένους την εν λόγω περίοδο, η μελέτη σκιαγραφεί το πολιτικό παρασκήνιο της επανίδρυσης του Βρετανικού Συμβουλίου στην Αθήνα μετά το τέλος του Πολέμου (1945) και εστιάζει στον ιδεολογικό ρόλο των προσώπων που είχαν κεντρικό ρόλο στους σχεδιασμούς του, στο πλαίσιο της βρετανικής «πολιτισμικής διπλωματίας» που υπήρξε ένας από τους βραχίονες της πολιτικής των Βρετανών στον ελληνικό χώρο (χωρίς αυτό να έχει εξεταστεί στον βαθμό που θα έπρεπε).
Τα πρόσωπα στα οποία επικεντρώνεται η έρευνα είναι: C. M. Woodhouse, διοικητής της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής στην κατεχόμενη Ελλάδα το 1943 Rex Warner, διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου στην Αθήνα το 1945-1946,? Maurice Cardiff, με κεντρικό ρόλο στο Βρετανικό Συμβούλιο από το 1946 ώς το 1973, και διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου στη Λευκωσία κατά την κρίσιμη περίοδο 1953-1955? Patrick Leigh Fermor, μαζί με τη γυναίκα του Joan Rayner, υπήρξαν στενοί φίλοι του Σεφέρη μέχρι τον θάνατο του ποιητή? Lawrence Durrell, παλιός γνώριμος του Σεφέρη από την Αθήνα, που διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο ως διευθυντής του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της αποικιοκρατικής διοίκησης στα χρόνια του ένοπλου Κυπριακού Αγώνα, γεγονός που διέρρηξε τη σχέση του με τον Σεφέρη? Osbert Lancaster, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα το 1944-1946, όπου τον γνώρισε ο Σεφέρης? Stephen Spender, ποιητής, κριτικός, ο «διάμεσος» για τη γνωριμία του Σεφέρη με τον Έλιοτ? Steven Runciman και Cecil Maurice Bowra, πανεπιστημιακοί διεθνούς κύρους, με τους οποίους ο Σεφέρης είχε επαφές, και Louis MacNeice, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας.