[...] ο Bono και οι U2 του. Απολαυστικός και στις αναφορές σχετικά με τη μελωδία της παγκοσμίως λαμπρής τέχνης του και στις χαρτογραφήσεις της πορείας του σε αλήθειες και μύθους, σε περιστατικά και υποθέσεις. Μέσω εκτενέστατων συνεντεύξεων που αναφέρονται στα περισσότερα ζητήματα της γνωστής ζωής του, ο Bono μιλάει από το πώς τα κατάφερε από τους δρόμους του Δουβλίνου μέχρι την κορυφή της μουσικής βιομηχανίας και την οικονομική επιτυχία. Επίσης, για τη σχέση του με την Αριστερά, τη θρησκεία, τον ΙΡΑ, τους πολιτικούς και τους ηγέτες των μεγάλων χωρών, μέχρι τον αγώνα του να σώσει τις εξαθλιωμένες χώρες από τα χρέη και τη φτώχεια τους.  

Σκέψεις, εκμυστηρεύσεις, προβληματισμοί, αναμνήσεις, εξομολογήσεις και πολλά στοιχεία ψυχανάλυσης χαρακτηρίζουν το βιβλίο «Ο Bono μιλάει για τον Bοno» [...]. Ένα σύνολο από συνεντεύξεις εφ’ όλης της ύλης, που φέρουν το στίγμα μιας συναρπαστικής και ισχυρής προσωπικότητας. [...]
Οι ερωτήσεις του δημοσιογράφου με τον οποίο ο ροκ σταρ γνωρίζεται από τη δεκαετία του ’80 σύντομες και διεισδυτικές, οι απαντήσεις του Bono μακροσκελείς και αποκαλυπτικές, σκιαγραφούν έναν πραγματικά βαθιά προβληματισμένο άνθρωπο, οραματιστή και συγχρόνως ρεαλιστή, επαναστάτη και ταυτόχρονα προσγειωμένο, έναν άνθρωπο με ευρύτερη κοινωνική συνείδηση, που όμως πατάει γερά στα πόδια του και σέβεται εκείνους που τον περιβάλλουν.  

Μια καλή συζήτηση μας ταξιδεύει στο μυαλό και την καρδιά του συνομιλητή μας. Αποκαλύπτουμε, μοιραζόμαστε, κάνουμε επαφή. Κι αν ένα βιβλίο καταφέρει να φέρει εμάς, τους αναγνώστες, τόσο κοντά σε μια προσωπικότητα τόσο μακρινό όσο ο Μπόνο, τραγουδιστής των U2, ακτιβιστής, φίλος φτωχών και πλουσίων και 100% σούπερ σταρ, μάλλον έχει πετύχει κάτι σημαντικό... [...]
Η ζωή του Μπόνο δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει ένα βαρετό αφήγημα. Και οι συνομιλίες του με τον Γάλλο δημοσιογράφο Μίσκα Ασαγιάς, φίλο του από το 1980, φλερτάρουν με την αυτοβιογραφία, αλλά την ξεπερνούν για να προσφέρουν μια βαθιά ματιά σε ένα πολύπλοκο, κοφτερό μυαλό και μια μεγάλη, ζεστή καρδιά. [...]
Μπορεί αυτή η τελευταία προσθήκη στη Μουσική βιβλιοθήκη των εκδόσεων Μεταίχμιο να μην εντυπωσιάζει οπτικά όσο το καταπληκτικό Λεύκωμα του Bob Dylan ή Τα ημερολόγια του Kurt Cobain, αλλά οι εικόνες που δημιουργεί ο Μπόνο με τον χειμαρρώδη λόγο του είναι πιο ζωντανές από οποιαδήποτε φωτογραφία. ΣΕ αυτό είναι μεγάλη η συμβολή του μεταφραστή, του ρόκερ τραγουδοποιού Γιώργου Δημητριάδη, ολοφάνερα γνώστη του αντικειμένου και φαν των U2. Η απόδοση του χαλαρού ύφους του Μπόνο και του συνεχούς προφορικού κλεισίματος του ματιού που κάνει στον Ασαγιάς και τους αναγνώστες είναι απόλυτα επιτυχημένη, ενώ οι σημειώσεις του είναι λιτές, εύστοχες και πολύτιμες. Η πεποίθησή μου ότι τέτοια βιβλία θα πρέπει να διαβάζονται μόνο από το πρωτότυπο, διαψεύστηκε. [...]
Εδώ υπάρχει κάτι για όλους, για εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για τους U2 και τη μουσική τους, αλλά και τους φαν του συγκροτήματος, που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ο Μπόνο μπαίνει στο στούντιο μόνο κάθε τέσσερα χρόνια και αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο του στην καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας και του AIDS.  

Παιδικά χρόνια, η σύσταση της μπάντας, οικογένεια, φίλοι, πατρότητα, θρησκεία, πολιτική, μουσική φιλία, δόξα, απώλειες, χρήμα, πίστη, ταλέντο. Η έκδοση είναι χορταστική, must have απόκτημα για τους fans των U2. Αν μάλιστα, καταφέρεις να διαβάσεις between the lines, το βιβλίο αφορά κάθε μουσικόφιλο που ενδιαφέρεται να μάθει μερικά πράγματα παραπάνω για έναν από τους διασημότερους άντρες των τελευταίων χρόνων.  

Το σημαντικό σ’ αυτό το βιβλίο είναι το γεγονός ότι ο αναγνώστης θα είχε κάθε λόγο να το διαβάσει ακόμα κι αν αγνοούσε παντελώς τη φήμη του Bono και των U2.