Ο Χένρι Μίλερ –μέσα από μια εξπρεσιονιστική γραφή που αποθεώνεται από τη διαπεραστική υποκειμενική του ματιά και τη σταθερά ευρηματική προβολή έντονων συγκινησιακών καταστάσεων- κατάφερε να δημιουργήσει ένα βιβλίο τολμηρό για την εποχή του και –από κάθε άποψη- προφητικό. Και αυτό γιατί, όχι μόνο δεν συμμερίζεται τον –αυτονόητο τότε- ενθουσιασμό της γενιάς του για την τεχνολογική πρόοδο, αλλά με μία ασυνήθιστη οξυδέρκεια σαρκάζει έναν επιφανειακό τρόπο ζωής που συνήθως πνίγεται στα ρηχά. […] Πάντως, αυτό που πρωτίστως κατάφερε ο Μίλερ –σε καιρούς μάλλον ανυποψίαστους- ήταν να εισηγηθεί μια καθημερινότητα λιγότερο τοξική, μια ζωή λιτότητας και ουσίας εναρμονισμένη με το φυσικό περιβάλλον. Αλλά και κάτι ακόμα: Να διαγνώσει εγκαίρως την παθογένεια του καπιταλισμού, τις ιδιαιτερότητες και τις διαφαινόμενες αδυναμίες του, επιφυλάσσοντας στην «ευημερία» και στην «πρόοδο» της εποχής του μια προκλητικά απαισιόδοξη, απρόσμενα αιχμηρή και –πάνω απΆ όλα- εντυπωσιακά σύγχρονη ματιά.  

Ένα κλασικό «αντιαμερικανικό» κείμενο γραμμένο από έναν μεγάλο Αμερικανό. […]
Το αξιοπερίεργο είναι ότι μολονότι το βιβλίο μιλάει για την Αμερική του Ά40, έχει μια διαχρονικότητα. Απολαυστική γραφή, ολοζώντανες εικόνες, σε πολύ καλή μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη.  

Ένα βιβλίο τολμηρό για την εποχή του και –από κάθε άποψη- προφητικό, αφού όχι μόνο σαρκάζει τον επιφανειακό τρόπο ζωής που συνήθως πνίγεται στα ρηχά, αλλά μιλάει έγκαιρα για την ανάγκη μιας καθημερινότητας πιο λιτής, λιγότερο τοξικής και εναρμονισμένης με το φυσικό περιβάλλον! 

Ο «Κλιματιζόμενος Εφιάλτης» της σύγχρονης Αμερικής είναι ένα προφητικό έργο.Ο Μίλερ αναλύει με τραγική οξυδέρκεια τη διάψευση του υπερατλαντικού ονείρου, αμφισβητεί την κίβδηλη πρόοδο και τον καταναλωτισμό, κριτικάρει τον φορντισμό, την εργασιακή αλλοτροίωση και την εκβιομηχάνιση , καταγγέλει την «με το γάντι» γενοκτονία των Ινδιάνων, αναπολεί ως άλλος Θορό μια ζωή λιτότητας σε αρμονία με τον φυσικό περίγυρο.Η φρεσκάδα με την οποία διατυπώνονται μομφές κατά του αμερικανικού καπιταλισμού , ο σαρκασμός για την οργανωσιακή τελειότητα της μέλλουσας υπερδύναμης, η εφηβική αφέλεια με την οποία αντικρύζονται σκηνές της σουρεαλιστικής καθημερινότητας, θα σοκάρουν με την αμεσότητα τους πολλούς, ελπίζω, απ’όσους βγάζουν όψιμα το ψωμί τους με ανέξοδο αντιαμερικανισμό, καθώς έχουν μεσολαβήσει εξήμισι ολόκληρες δεκαετίες.Το τραχύ και αδόμητο ύφος του Χένρι Μίλερ υπηρετεί καλά τους σκοπούς του ιδιότυπου αυτού ταξιδιωτικού χρονικού. Ως προάγγελος της ποπ κουλτούρας, του Τζακ Κέρουακ και του κινήματος των μπίτνικ, αναμειγνύει αφηγηματική διάθεση και δοκιμιακές απόπειρες σε καλές αναλογίες. Το κυριότερο:αναζητώντας την ομορφιά του «αγριότοπου» στην απέραντη αμερικανική Δύση, μας φέρνει κοντύτερα στο πάντρεμα εκείνο ουρανού και γης που μόνον η ανθρώπινη περιπέτεια μπορεί να προσδώσει στη φυσική ομορφιά.Λειτουργική η μετάφραση και χρήσιμος ο επίλογος του Γιώργου – Ίκαρου Μπαμπασάκη που έχει άλλωστε μεταφράσει και σχολιάσει επιτυχώς μεγάλο μέρος του έργου του Χένρι Μίλερ για τις εκδόσεις Μεταίχμιο.