Κείμενο αποκαλυπτικό, που δεν αρκείται στην αποκρυπτογράφηση του μηνύματος, αλλά, κυρίως, στην αγωνιώδη προσπάθειά του, μέσω του μύθου του, να δείξει «τη μορφή των πραγμάτων που θα ’ρθουν», για να θυμηθούμε τον πρωτοπόρο Ουέλς, δηλαδή τη μορφή του επικείμενου μέλλοντος. Μια ιστορία του, λοιπόν, αφηγείται η συγγραφέας, χρησιμοποιώντας την, όμως, ως ευφυές πρόσχημα για να παρουσιάσει την ποιότητά του – που δεν είναι παρά η ποιότητα του παρόντος κατάλληλα «μεταμφιεσμένη» με την ενδυμασία του αύριο. [...] Η Δημητρομανωλάκη δεν υποκύπτει στη φανταχτερή σαγήνη της μελλοντολογίας, ούτε και καταφεύγει στην πομπώδη, ρητορική καταγγελία του αμοραλιστικού ολοκληρωτικού «κράτους – δυνάστη» εκθέτοντας τους εκπροσώπους του: στρατό, αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, επιστήμη. Χρησιμοποιώντας, όμως, εύστοχα το υλικό που αυτά τα κέντρα παράγουν γράφει ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, οι συντεταγμένες του οποίου κόβουν την ανάσα και στιγμές στιγμές παγώνουν το αίμα.