[...] αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να γράψω για την υψηλή ποιότητα του συγγραφέα [...] και κυρίως για το έργο αυτό που έχει ένα εξαιρετικό θέμα. [...] σ’ αυτό ο βαθύτατα ποιητής, ο βαθύτατα πολιτικός και ο βαθύτατα «ιστορικός», ως οντότητα, Μπεσνίκ Μουσταφάι, συνθέτει μέσα από τις τρεις του αυτές ιδιότητες ένα φίλτρο του χρόνου, μια μελέτη φυσικών και υπερφυσικών φαινομένων, ένα όνειρο για την πρωταγωνίστρια του δράματός του, έναν εφιάλτη για τους φυσικά κυκλοφορούντες γύρω της και μια προέκταση της ιστορίας και των συνεπειών της στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, των Αλβανών, εν προκειμένω, που ξεπερνούν την αντοχή μας, το άνοιγμα κάθε συναισθηματικού κραδασμού και τα όρια κάθε ιδεολογικής και ιστορικής κριτικής. Το μυθιστόρημα αυτό του Μπεσνίκ Μουσταφάι [...] είναι ένα μεγάλο έργο, χωρίς καμιά επιφύλαξη από τη μεριά μου. Το θέμα, η επιστροφή του φάσματος του αγαπημένου νεκρού σε χρόνο ασύμβατο, αλλά με τα χαρακτηριστικά ενός καλοκαιριού, στην αγκαλιά της υποδουλωμένης στη μνήμη ενός κορμιού και μιας αγάπης Σάνα, η επιστροφή του φάσματος του αγαπημένου με δομή οστών νεκρικών, η εκτόνωση του φυσικού κόσμου με παραληρηματικές εκφράσεις, το εκπληκτικό πλέξιμο της ιστορίας του φιδιού-παιδιού, σε μια άλλη παράλληλη ονειρωξική πραγμάτωση ελπίδας, μια υπαινικτική ιστορία βγαλμένη από τις ανάγκες της καταπιεσμένης σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της Αλβανίας, και η κριτική ιδεολογιών και πραγματικοτήτων που διυλίζονται αμέσως μετά το πικρά συμπερασματικό νεύμα του συγγραφέα πάνω στο γραπτό του είναι ένα επίτευγμα. [...] Αναζητήστε το βιβλίο. Θα με δικαιώσετε για τις απόψεις γι’ αυτό, διαβάζοντάς το.