Τα έργα του Ψυχοπαίδη "συνομιλούν" με αποσπάσματα από ποιήματα του Σεφέρη. Δεν εικονογραφούν τους στίχους, αλλά μεταφέρουν το κλίμα, το αίσθημα του σεφερικού ποιητικού λόγου. Ενός λόγου, του οποίου το βασικό χαρακτηριστικό, κατά τον καλλιτέχνη, είναι η διαρκής επανάληψη της σκιάς και του φωτός, της νύχτας και της μέρας, το αέναο αυτό παιχνίδισμα στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου. Αυτό το κλίμα αποτυπώνουν οι εικόνες του: πρόσωπα που φαίνεται να μην επικοινωνούν μεταξύ τους, που αποπνέουν μια μελαγχολία, αλλά που ταυτόχρονα σηματοδοτούν την ελπίδα, την προσμονή του φωτός. Τα έργα αυτά αποτυπώνουν, κατά τον Ψυχοπαίδη, τα τοπία προσώπων, τις χαρτογραφίες της ψυχής που περιγράφει ο ποιητής με τα ποιήματά του.

Τα έργα και τα πορτρέτα παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στη Λευκωσία στις 26 Φεβρουαρίου του 2000, πλαισιώνοντας το Επιστημονικό Συνέδριο που διοργανώθηκε εκεί από το Πανεπιστήμιο της Κύπρου σε συνεργασία με του Υπουργείο Πολιτισμού.