Το διαδίκτυο προσφέρει άνευ προηγουμένου ευκαιρίες σε ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα να συσπειρωθούν γύρω από αυτά. Ανεξάρτητα από το πόσο άγνωστο στο ευρύ κοινό μπορεί να είναι το χόμπι ή το αγαπημένο σας θέμα συζήτησης, θα βρείτε ανοιχτές πλατφόρμες για σχετικές ανταλλαγές ιδεών και απόψεων. Δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και για όλες εκείνες τις δραστηριότητες που συνήθως περνούν κάτω από τα ραντάρ εξαιτίας του ανήθικου και συχνά παράνομου περιεχομένου τους.

Την περίοδο που σκεπτόμουν ποιο θα ήταν το θέμα του βιβλίου μου, πριν ξεκινήσω να γράφω τον Τόπο εκτέλεσης, τα ισλανδικά ΜΜΕ απασχολούσε έντονα μια ιστοσελίδα διαμοιρασμού αρχείων/φόρουμ συζητήσεων στο σκοτεινό διαδίκτυο όπου νεαροί Ισλανδοί, κυρίως έφηβοι που σήμερα θα χαρακτηρίζονταν «incels» (από τις λέξεις «involuntary celibate», δηλαδή «ακούσια άγαμοι»), διακινούσαν γυμνές φωτογραφίες κοριτσιών και ιστορίες σχετικά με τις, κατά κύριο λόγο, φανταστικές του κατακτήσεις. Επισκέφτηκα τον ιστότοπο και ήταν σαν να μπήκα σε μια νοητική χωματερή.

Αυτή η επίσκεψη αποτέλεσε τον σπόρο για την ιστορία που έψαχνα. Για πάρα πολύ καιρό ήθελα να γράψω για την ενδοοικογενειακή βία και πίστεψα ότι το τοξικό slut-shaming (η διαπόμπευση μιας γυναίκας εξαιτίας της σεξουαλικής της συμπεριφοράς, η οποία συχνά χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό του δράστη σε περιπτώσεις σεξουαλικής βίας) και η διαστρεβλωμένη αντίληψη περί αρρενωπότητας, των οποίων έγινα μάρτυρας ενώ περιηγούμουν στο site, θα αποτελούσαν τον ιδανικό συνδυασμό.
Να σημειώσουμε εδώ ότι το θέμα του βιβλίου δεν έχει καμία σχέση με την αντιπάθεια του ανδρικού φύλου. Οι πραγματικοί άντρες δεν συμπεριφέρονται όπως εκείνοι οι νεαροί στην ισλανδική πορνοσελίδα ούτε εκδηλώνουν βίαιη συμπεριφορά εναντίον των γυναικών. Σε μια χώρα όπως η Ισλανδία, όμως, όπου τα οργανωμένο έγκλημα είναι πολύ περιορισμένο και υπάρχουν ελάχιστες συμμορίες, αν υπάρχουν κι αυτές, η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ένα μεγάλο ποσοστό των εγκλημάτων που διαπράττονται. Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο με τους άνδρες να δολοφονηθούν, και αυτό είναι ασυνήθιστο, καθώς οι άντρες στις περισσότερες χώρες δολοφονούνται συχνότερα από τις γυναίκες. Ευτυχώς, έχουμε λίγες δολοφονίες, αλλά τις περισσότερες φορές ο δολοφόνος είναι κάποιος οικείος του θύματος. Ιδιαίτερα, δε, όταν το θύμα είναι γυναίκα.

Επομένως, το να γράψω για την ενδοοικογενειακή βία και τις τοξικές απόψεις εναντίον των γυναικών ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω. Οι συγγραφείς έχουμε τον απόλυτο έλεγχο του κόσμου που δημιουργούμε. Συνεπώς, αντλούμε μεγάλη ικανοποίηση όταν επιλέγουμε να αφήσουμε το δίκαιο να υπερισχύσει σε αυτόν τον πλασματικό κόσμο, κάτι που δεν συμβαίνει πάντα στον πραγματικό.

Ελπίζω πως οι Έλληνες αναγνώστες θα απολαύσουν το βιβλίο και θα μπορέσουν να ταυτιστούν. Παρότι η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα πολύ ψυχρότερο περιβάλλον, οι άνθρωποι είμαστε κατά βάση παντού οι ίδιοι. Οι περισσότεροι είμαστε καλοί, μερικοί έχουνε και μια κακή πλευρά και λίγοι είναι πραγματικά απαίσιοι. Γνώμη μου είναι ότι, όταν οι απαίσιοι παίρνουν αυτό που τους αξίζει, το αίσθημα της δικαιοσύνης είναι κοινή ικανοποίηση όλων μας.

Yrsa Sigurdardottir