Σε αυτό το μυθιστόρημα, που μιλάει λίγο για πολιτική και περισσότερο για γαστρονομία και εσωτερικές κοινωνικές σχέσεις, φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερη σχέση με τον ποιητή Vázquez Montalbán παρά με τον Vázquez Montalbán του Καρβάλιο.
Έτσι είναι. Για μένα η σύνδεση ήταν με την ποίησή του.

Δεν σκέφτηκες ότι μπορεί να ήταν καταστροφικό να τολμήσεις να αναβιώσεις έναν χαρακτήρα τόσο ριζωμένο και σεβαστό στο συλλογικό φαντασιακό;
Δεν σκέφτηκα οφέλη ή ζημίες. Ήμουν ενθουσιασμένος, αυτό ήταν το σημαντικό. Τα πράγματα που με κάνουν ενθουσιασμένο ή όχι. Και αυτό επρόκειτο για ένα από τα πολύ ξεχωριστά πράγματα για μένα.

Η πίστη και ο κυνισμός είναι συμβατά;
Η αφοσίωση είναι αυτό που σε κάνει να φροντίζεις τους δικούς σου ανθρώπους και να μην προδίδεις την προέλευσή σου. Ο κυνισμός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τη ζωή. Τα χτυπήματα της ζωής τα διαχειριζόμαστε με ένα είδος κυνισμού που μας επιτρέπει να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας.

Ο Καρβάλιο που γύρισε πίσω είναι σε θέση να αγαπά;
Είναι μια ερώτηση που με βασάνιζε από την αρχή. Αλλά το είδος της αγάπης που σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου, ακόμα και την αξιοπρέπειά σου. Υπάρχει το μυθιστόρημα.

Έχει προβλήματα ταυτότητας;
Έχει την αίσθηση ότι γερνάει, ότι είναι άρρωστος, έχει προσπαθήσει τόσο πολύ να μη χάσει το μυαλό του και τη ζωή του. Γι’ αυτό με την παράνομη σχέση έχει την αίσθηση ότι στοιχηματίζει σε κουτσό άλογο, αλλά είναι κουρασμένος να παίζει πάντα αμυντικά. Το πρόβλημα ταυτότητάς του έγκειται επίσης σε σχέση με τον χαρακτήρα που δημιούργησε ο δημιουργός του Vázquez Montalbán, ή ακόμα και με την κοινωνία. Είμαστε σε μια εποχή που μας ανησυχούν οι ταυτότητες. Πίστευε ότι ήταν Καταλανός και Ισπανός και ξαφνικά τον βάζουν να διαλέξει... Αυτά είναι προβλήματα ταυτότητας σε πολλά επίπεδα.

Στο μυθιστόρημα, η φιγούρα του Συγγραφέα, ο δημιουργός του λογοτεχνικού Πέπε Καρβάλιο, αιωρείται από πάνω. Γιατί δεν κατονομάζεται ποτέ ρητά;
Ήταν ένας τρόπος να δείξω τον σεβασμό μου. Ήξερα ότι ο τρόπος για να τον σεβαστώ ήταν να μην τον αντιγράψω, να μην μπω στα παπούτσια του. Σκεφτόμουν πως θα ήθελα να με σεβαστεί και αυτός αν ήταν στη θέση μου.

Η παράδοση θέλει τις ιστορίες του Καρβάλιο αρκετά πολιτικές. Εσύ το απέφυγες αυτό στο βιβλίο. Πώς ζει ο Καρβάλιο;
Ο Montalbán ήταν πολύ πολιτικοποιημένος και είχε υψηλό επίπεδο γνώσεων. Εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο, γιατί δεν έχω αυτή την ικανότητα ούτε με νοιάζει τόσο πολύ. Για αυτό που ήμουν σίγουρος είναι ότι ο Καρβάλιο είναι πολυσύνθετος. Είναι αριστερός χαρακτήρας, αλλά η αριστερή δημαγωγία τον ενοχλεί. Έτσι σε αυτό το χάος, πιστεύω ότι συνειδητοποιεί πως στον αγώνα για τα δικαιώματα όλοι κάνουν λάθη και ότι η αλήθεια δεν είναι στη μία πλευρά.

Τι κινεί τον Καρβάλιο;
Γνώση και απογοήτευση. Πάντα θα αναδύεται ο ντετέκτιβ από μέσα του, καθώς πάντα θα θέλει να ξέρει την αλήθεια.

Λέγεται ότι στις ιστορίες του Καρβάλιο κρύβονταν οι αναμνήσεις και τα φαντάσματα του Vázquez Montalbán. Σε αυτό το βιβλίο κρύβονται επίσης τα φαντάσματα του Carlos Zanón;
Ναι, απολύτως. Νομίζω ότι βρήκα το κλειδί, όταν έβγαλα τον Καρβάλιο από το βιβλίο του Montalbán και τον έφερα πίσω στο δικό μου. Δεν μπορούσα να γράψω το βιβλίο με τα φαντάσματα ενός άλλου. Πρέπει να είναι δικά μου, για να είναι αληθινό το μυθιστόρημα. Για να φτάσει το βιβλίο κοντά στην αλήθεια, πρέπει να περιέχει τα δικά μου φαντάσματα.

Είσαι μπασίστας -παρόλο που υποστηρίζεις ότι είσαι κακός- τραγουδιστής, στιχουργός... Η λογοτεχνία εξακολουθεί να είναι μουσική;
Πιστεύω ότι η λογοτεχνία είναι πάντα μουσική. Μας αρέσει ένα κείμενο που μεταφράζεται από τα ρωσικά, επειδή υπάρχει μουσική. Όταν διαβάζετε το κείμενο δυνατά, συνειδητοποιείτε τι δεν λειτουργεί. Τα πρώτα κεφάλαια συνήθως τα διαβάζουν δυνατά για να μάθουν πώς ακούγονται. Για μένα σε ένα μυθιστόρημα περισσότερο από την πλοκή με ενδιαφέρει το πώς ακούγεται. Είναι σαν την όπερα, η σημασία είναι στον τόνο, στον ρυθμό, στην καρδιά. Αν η μουσική αποτύχει, αφήνω το μυθιστόρημα. Δεν είμαι πολύ καλός στην πλοκή ή στις περιγραφές. Είναι σαν το σινεμά, όταν λέμε, μου αρέσει αυτή η σκηνή, γιατί μου αρέσει ο διάλογος, αλλά και το πλαίσιο, το φως, η μουσική υπόκρουση. Όταν διαβάζουμε, αντιλαμβανόμαστε όλα αυτά ταυτόχρονα. Για μένα η γραφή είναι σαν να κάνεις μουσική.

Ποια είναι η ιδέα σου για τη λογοτεχνία;
Η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος διασκέδασης, μου αρέσει η ιδέα της διασκέδασης.

LIBRÚJULA, Antonio Inturbe