Έβλεπα τον Πολυχώρο να αδειάζει, κανέναν να μην μπαίνει με χαρά - όλοι διστακτικοί και τρομαγμένοι, στο βλέμμα τους διάβαζα μόνο το ερώτημα: τι συμβαίνει; Πλησίαζε η ώρα να κλείσω τα ρολά την Τρίτη (17/3) και δεν ξέρω για πόσο, κι ένιωθα ένα κενό, στεναχωριόμουν και δεν είχα κανέναν να μιλήσω γιατί όλοι οι συνάδελφοι έλειπαν από τα γραφεία τους.Τέλος πάντων, κλείδωσα, έβαλα συναγερμό, κόλλησα την απαραίτητη ανακοίνωση στη βιτρίνα κι έφυγα μονάχη με τη μάσκα και τα γάντια μου μέσα στην άδεια Ιπποκράτους, με τις ανθισμένες νεραντζιές και τα δυο υπέροχα δέντρα, κατανθισμένα σαν μυγδαλιές, στη φάτσα του Πολυχώρου! Πραγματικά συγκινήθηκα πολύ κι εύχομαι να γυρίσουμε πίσω δυνατοί, υγιείς με ανοιχτές αγκαλιές.
Ευτυχία Ψωμαρά, ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Τέτοιες μέρες, στις αρχές της άνοιξης, ο ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ γεμίζει ποίηση. Αφιερωμένο σε όλους το ποίημα του Victor Hugo «Αν είχανε οι στίχοι μου φτερά!» σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη από την ανθολογία Του έρωτα και της αγάπης.
Οι στίχοι μου θα πέταγαν, γλυκά και τρυφερά,
στους κήπους σου τις τόσες ομορφιές.
Αν είχανε οι στίχοι μου φτερά
σαν τ’ ουρανού ψυχές.
Θα σκίζανε τον άνεμο σαν βέλη αστραφτερά
στους τόπους σου να ’ρθουν τους χαρωπούς,
αν είχανε οι στίχοι μου φτερά
σαν τους συλλογισμούς.
Μ’ αισθήματα, ολημερίς, πιστά και καθαρά,
κι όλη τη νύχτα πλάι σου χωρίς αναπαμό,
αν είχανε οι στίχοι μου φτερά
σαν τον γλυκό καημό.
20/03/2020
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ #5
Σκέψεις της Ευτυχίας Ψωμαρά