/s3.gy.digital%2Fmetaixmio%2Fuploads%2Fasset%2Fdata%2F12818%2Fmobile-logo_new.png){kind=logo}
/s3.gy.digital%2Fmetaixmio%2Fuploads%2Fasset%2Fdata%2F12817%2Flogo_black.png "metaixmio.gr")
/s3.gy.digital%2Fmetaixmio%2Fuploads%2Fasset%2Fdata%2F10959%2FVraveio_agori_theoreio_750.gif "ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΦΗΒΙΚΟΥ-ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΔΑΡΛΑΣΗ")
16/04/2018
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΦΗΒΙΚΟΥ-ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΔΑΡΛΑΣΗ
Tο βιβλίο "Το αγόρι στο θεωρείο" βραβεύτηκε από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου - ΙΒΒΥ.
Η πολυβραβευμένη συγγραφέας παιδικών και εφηβικών βιβλίων Αγγελική Δαρλάση προσθέτει ακόμα ένα βραβείο στο βιογραφικό της. Το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο Το αγόρι στο θεωρείο, μια ιστορία για την απώλεια, τον πόνο, την προσφυγιά, αλλά και για την παρηγορητική δύναμη της φαντασίας, της συμπόνιας και της ανθρωπιάς, εμπνευσμένη από το πραγματικό συμβάν της εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, το 1922, απέσπασε πριν από λίγες ημέρες το Βραβείο του καλύτερου Εφηβικού – Νεανικού Βιβλίου της χρονιάς από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου - ΙΒΒΥ. Δείτε ΕΔΩ τη σχετική ανακοίνωση.
Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά που φοιτούν στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Μπορεί να αξιοποιηθεί στην τάξη στο πλαίσιο της Φιλαναγνωσίας ή του μαθήματος της Ιστορίας και να χρησιμοποιηθεί το υλικό του για να συζητηθούν τα σημαντικά ζητήματα που πραγματεύεται: προσφυγικό ζήτημα, ένταξη των προσφύγων στην κοινωνία, συνέπειες του πολέμου, διαχείριση της απώλειας, ψυχική υγεία, οικογενειακές σχέσεις, ενηλικίωση, φιλία. Από το βιβλίο ο εκπαιδευτικός μπορεί να αντλήσει στοιχεία για να παρουσιάσει με παραστατικό τρόπο τα γεγονότα γύρω από τη Μικρασιατική καταστροφή, την άφιξη των προσφύγων στην Ελλάδα αλλά και την ιστορία της Αθήνας. Επιπλέον, το βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως ευχάριστη εισαγωγή για τα παιδιά στο έργο του Σαίξπηρ, καθώς η Τρικυμία του αλλάζει τη ζωή των ηρώων.
Σας προτρέπουμε επίσης να προτείνετε το βιβλίο στους μαθητές σας για ανάγνωση κατά την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών.
Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά που φοιτούν στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου. Μπορεί να αξιοποιηθεί στην τάξη στο πλαίσιο της Φιλαναγνωσίας ή του μαθήματος της Ιστορίας και να χρησιμοποιηθεί το υλικό του για να συζητηθούν τα σημαντικά ζητήματα που πραγματεύεται: προσφυγικό ζήτημα, ένταξη των προσφύγων στην κοινωνία, συνέπειες του πολέμου, διαχείριση της απώλειας, ψυχική υγεία, οικογενειακές σχέσεις, ενηλικίωση, φιλία. Από το βιβλίο ο εκπαιδευτικός μπορεί να αντλήσει στοιχεία για να παρουσιάσει με παραστατικό τρόπο τα γεγονότα γύρω από τη Μικρασιατική καταστροφή, την άφιξη των προσφύγων στην Ελλάδα αλλά και την ιστορία της Αθήνας. Επιπλέον, το βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει ως ευχάριστη εισαγωγή για τα παιδιά στο έργο του Σαίξπηρ, καθώς η Τρικυμία του αλλάζει τη ζωή των ηρώων.
Σας προτρέπουμε επίσης να προτείνετε το βιβλίο στους μαθητές σας για ανάγνωση κατά την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών.
***
Για να σας διευκολύνουμε στην αξιοποίηση του βιβλίου κατά τη διδασκαλία σας, ζητήσαμε από τη συγγραφέα να μας δώσει περισσότερα στοιχεία για το βιβλίο και την αληθινή ιστορία στην οποία βασίστηκε.
«Η αφορμή ήταν μια φωτογραφία: Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Την είχα δει κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Κι όταν έκανα έρευνα για το προηγούμενο μυθιστόρημά μου Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα (η μητέρα της ηρωίδας μου εκεί είναι Μικρασιάτισσα πρόσφυγας) ξανάπεσα, μεταξύ άλλων, και σ’ εκείνη τη φωτογραφία.
Και μετά ήρθαν κι όσα ζούσαμε με την προσφυγική κρίση το 2015. Δεν μου ήταν εύκολο να το διαχειριστώ εντός μου. Άνθρωποι που είχαν χάσει τα πάντα. Ζωές που μόλις πριν από λίγο καιρό ήταν κανονικές, όπως οι δικές μας ζωές, αλλά πια κατεστραμμένες.
Παρόλο που η προσφυγιά με είχε απασχολήσει ήδη από το πρώτο μου βιβλίο κι είναι ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στο έργο μου, ήταν η πρώτη φορά που δεν μπορούσα να γράψω γραμμή γι’ αυτό∙ πρέπει να περάσει κάποιος καιρός, να κατασταλάξουν κάποια πράγματα μέσα σου, να πάρεις τις απαραίτητες αποστάσεις, για να μπορείς να το διαχειριστείς και να μοιραστείς όσα σε απασχολούν.
Κι έτσι την άνοιξη του 2016, ξαναβλέποντας εκείνη τη φωτογραφία, άρχισε να ξετυλίγεται το μπερδεμένο κουβάρι μέσα μου κι εγώ βρήκα την άκρη του νήματος: το εγκαταλελειμμένο θέατρο μου προσέφερε τον ιδανικό “μη τόπο”, έναν τόπο μεταμορφώσεων για να μιλήσω για όσα ήθελα. Κι οι ιστορίες Μικρασιατών προσφύγων άρχισαν να μπλέκονται με αυτές των Σύρων.
Επειδή Το αγόρι στο θεωρείο δεν είναι μια ακόμα ιστορία για τη Μικρασιατική καταστροφή. Είναι μια ιστορία όπου προσπάθησα να ανιχνεύσω το πώς μπορούν, διαχρονικά, οι άνθρωποι που βιώνουν ανάλογες καταστάσεις να διαχειριστούν τις συνθήκες της νέας ζωής τους, αν και πώς θα μπορούσε ένα αγόρι όπως ο Δρόσος της ιστορίας μου να διαχειριστεί την απώλεια, την ορφάνια, την προσφυγιά κι εντέλει μια νέα ζωή που τόσο διέφερε από την πρώτη του.
Η έρευνα με οδήγησε και στην Τρικυμία του Σαίξπηρ. Κι ο Άριελ, το αιθέριο πνεύμα, ένιωσα να με σπρώχνει να μπω όλο και πιο βαθιά στην ψυχή του ήρωά μου και με έκανε να δω κάτι που ακόμα κι εγώ η ίδια, όπως κι ο ήρωάς μου, δεν ήθελα να παραδεχτώ πως είχε συμβεί. Κι όλα τα κομμάτια μπήκαν, τότε, στη θέση τους. Σχεδόν… μαγικά. Κι έτσι, στοιχεία μαγικού ρεαλισμού άρχισαν να προκύπτουν αβίαστα∙ μου φάνηκε ως ο ιδανικός τρόπος για να πεις, γλυκύτερα, μια ιστορία που κρύβει τόσο πόνο… Επειδή την έχουμε ανάγκη την παρηγοριά, όπως έχουμε ανάγκη την ελπίδα, την ομορφιά, την ανθρωπιά∙ οι ήρωές μου τη βρήκαν, άλλος σ’ ένα βιβλίο και σ’ ένα κομπολόι, άλλος σ’ ένα κανονάκι, άλλος σ’ ένα μαντίλι με ζωγραφισμένες κερασιές και σίγουρα ο ένας στον άλλον. Γιατί, όπως λέει ένας από τους ήρωες της ιστορίας μου, ο ναύτης στο καράβι που περισυνέλεγε ανθρώπους στο λιμάνι της Σμύρνης: «Ίσως η συμπόνια να είναι η μία, η κοινή πατρίδα για όλους μας».
Αγγελική Δαρλάση
«Η αφορμή ήταν μια φωτογραφία: Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Την είχα δει κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Κι όταν έκανα έρευνα για το προηγούμενο μυθιστόρημά μου Όταν έφυγαν τ’ αγάλματα (η μητέρα της ηρωίδας μου εκεί είναι Μικρασιάτισσα πρόσφυγας) ξανάπεσα, μεταξύ άλλων, και σ’ εκείνη τη φωτογραφία.
Και μετά ήρθαν κι όσα ζούσαμε με την προσφυγική κρίση το 2015. Δεν μου ήταν εύκολο να το διαχειριστώ εντός μου. Άνθρωποι που είχαν χάσει τα πάντα. Ζωές που μόλις πριν από λίγο καιρό ήταν κανονικές, όπως οι δικές μας ζωές, αλλά πια κατεστραμμένες.
Παρόλο που η προσφυγιά με είχε απασχολήσει ήδη από το πρώτο μου βιβλίο κι είναι ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στο έργο μου, ήταν η πρώτη φορά που δεν μπορούσα να γράψω γραμμή γι’ αυτό∙ πρέπει να περάσει κάποιος καιρός, να κατασταλάξουν κάποια πράγματα μέσα σου, να πάρεις τις απαραίτητες αποστάσεις, για να μπορείς να το διαχειριστείς και να μοιραστείς όσα σε απασχολούν.
Κι έτσι την άνοιξη του 2016, ξαναβλέποντας εκείνη τη φωτογραφία, άρχισε να ξετυλίγεται το μπερδεμένο κουβάρι μέσα μου κι εγώ βρήκα την άκρη του νήματος: το εγκαταλελειμμένο θέατρο μου προσέφερε τον ιδανικό “μη τόπο”, έναν τόπο μεταμορφώσεων για να μιλήσω για όσα ήθελα. Κι οι ιστορίες Μικρασιατών προσφύγων άρχισαν να μπλέκονται με αυτές των Σύρων.
Επειδή Το αγόρι στο θεωρείο δεν είναι μια ακόμα ιστορία για τη Μικρασιατική καταστροφή. Είναι μια ιστορία όπου προσπάθησα να ανιχνεύσω το πώς μπορούν, διαχρονικά, οι άνθρωποι που βιώνουν ανάλογες καταστάσεις να διαχειριστούν τις συνθήκες της νέας ζωής τους, αν και πώς θα μπορούσε ένα αγόρι όπως ο Δρόσος της ιστορίας μου να διαχειριστεί την απώλεια, την ορφάνια, την προσφυγιά κι εντέλει μια νέα ζωή που τόσο διέφερε από την πρώτη του.
Η έρευνα με οδήγησε και στην Τρικυμία του Σαίξπηρ. Κι ο Άριελ, το αιθέριο πνεύμα, ένιωσα να με σπρώχνει να μπω όλο και πιο βαθιά στην ψυχή του ήρωά μου και με έκανε να δω κάτι που ακόμα κι εγώ η ίδια, όπως κι ο ήρωάς μου, δεν ήθελα να παραδεχτώ πως είχε συμβεί. Κι όλα τα κομμάτια μπήκαν, τότε, στη θέση τους. Σχεδόν… μαγικά. Κι έτσι, στοιχεία μαγικού ρεαλισμού άρχισαν να προκύπτουν αβίαστα∙ μου φάνηκε ως ο ιδανικός τρόπος για να πεις, γλυκύτερα, μια ιστορία που κρύβει τόσο πόνο… Επειδή την έχουμε ανάγκη την παρηγοριά, όπως έχουμε ανάγκη την ελπίδα, την ομορφιά, την ανθρωπιά∙ οι ήρωές μου τη βρήκαν, άλλος σ’ ένα βιβλίο και σ’ ένα κομπολόι, άλλος σ’ ένα κανονάκι, άλλος σ’ ένα μαντίλι με ζωγραφισμένες κερασιές και σίγουρα ο ένας στον άλλον. Γιατί, όπως λέει ένας από τους ήρωες της ιστορίας μου, ο ναύτης στο καράβι που περισυνέλεγε ανθρώπους στο λιμάνι της Σμύρνης: «Ίσως η συμπόνια να είναι η μία, η κοινή πατρίδα για όλους μας».
Αγγελική Δαρλάση
***
Εάν σας ενδιαφέρει να αξιοποιήσετε το βιβλίο στην τάξη και να προγραμματίσετε παράλληλα μια συνάντηση με τη συγγραφέα, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την κα Δάφνη Βρέλλη τηλεφωνικά στο 2113003500 (εσωτ. 268) ή στέλνοντας e-mail στο paidiko@metaixmio.gr.
***
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Θα µας οδηγήσει πίσω το άρωµα από τις τριανταφυλλιές µας. ∆ε θα χαθούµε» είπε ο ∆ρόσος στην Αρετή, παρόλο που ήξερε πως ήταν ψέµα: οι τριανταφυλλιές τους είχαν καεί µαζί µε την πρώτη τους ζωή. Στη νέα τους ζωή µένουν σ’ ένα θεωρείο θεάτρου, µε µια άγνωστή τους γυναίκα που λέει πως είναι παιδιά της. Τα όνειρα κι οι εφιάλτες τους µπερδεύονται µε των υπόλοιπων ενοίκων και µε άγνωστες σκιές. Ίσως γι’ αυτό η Αρετή αποφασίζει να ζει κρυµµένη µέσα σ’ ένα µπαούλο· µέχρι που κάποια στιγµή εξαφανίζεται µυστηριωδώς.Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, µια κοπέλα που καθηµερινά ράβει και ξηλώνει το πέπλο του νυφικού της µέσα σ’ ένα διάφανο δάσος από ανθισµένες κερασιές, ένας ηλικιωµένος µε το κανονάκι του, ένα βουβό κορίτσι που όµως τραγουδάει θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τον ∆ρόσο να βρει την αδερφή του και την αλήθεια.
Και ίσως περισσότερο απ’ όλους θα βοηθήσει ο Άριελ, το αιθέριο πνεύµα από την Τρικυµία του Σαίξπηρ· αφού όταν ζεις σ’ ένα θέατρο, η ζωή, τελικά, µπορεί να παίρνει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα.
Διαβάστε ΕΔΩ ένα απόσπασμα του βιβλίου.
Διαβάστε περισσότερα για την Αγγελική Δαρλάση και τα βιβλία της ΕΔΩ.
/s3.gy.digital%2Fmetaixmio%2Fuploads%2Fasset%2Fdata%2F12963%2F978-618-03-1243-0_2.jpg)
