Το ενυδρείο λειτουργεί διακοσμητικά και κατευναστικά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Όταν σβήνουν όμως τα φώτα, διάγει και έναν δεύτερο, απόκρυφο βίο. Μεταμορφώνεται σε εκκολαπτήριο ποιημάτων, σαν αυτά της παρούσας συλλογής. Θεμελιώδης αγωνία των ποιημάτων, η αναζήτηση ή η δημιουργία του Άλλου ως συνοδοιπόρου και συνομιλητή στο λαβύρινθο της ενδοσκόπησης, αλλά και η κατασκευή μιας φόρμας που θα καθιστά επιτρεπτή την άρθρωση του άφατου, ώστε να ξεπεραστεί το παραγάδι της αυτολογοκρισίας. Στο τέλος κάθε νύχτας το ενυδρείο θρυμματίζεται, αφήνοντας πίσω του, σαν απονέρια, κάποια σπαράγματα λόγου, πρώτη ύλη για τον φιλόπονο αναγνώστη που θέλει να χαράξει πάνω τους τις δικές του διαδρομές…