Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της Λίνας Σωτηροπούλου· και είναι καλό. Μιλά για τον ερχομό ενός καινούργιου μέλους στην οικογένεια. Μέχρι τότε υπήρχε μόνο ένα παιδί, μια κοπελίτσα· κυρά κι αφέντρα των γονιών της. «Η βασίλισσα του μπαμπά μου, ο οποίος μου είχε δώσει ένα μαγικό ραβδί, που μόλις το κουνούσα όλες μου οι ευχές γίνονταν πραγματικότητα. Παιχνίδια, βόλτες, φορέματα... τα είχα όλα! Ήμασταν τέλεια εγώ, ο μπαμπάς μου και η μαμά μου!» εξομολογείται τον καημό της.
Μα όπως η ευτυχία δεν είναι παντοτινή κι όλα τα όμορφα κάποτε έχουν ένα τέλος, η απόγνωση χτύπησε την πόρτα της πρωτότοκης και βασιλοθρεμμένης. Είχε τη μορφή μιας κοπελίτσας, μιας αδελφούλας καλοπροαίρετης, που κοίταζε στα μάτια τη μεγαλύτερη· του κάκου η πρώτη κουνούσε ασταμάτητα το... μαγικό ραβδί, μήπως εξαφανίσει την παρείσακτη. Μάλιστα, ένα βράδυ πήγε στο προσκεφάλι του βρέφους και απήγγειλε με ύφος κακό: «Δεν φτάνει που γεννήθηκες χωρίς να το ζητήσω, μη σου περνάει απ’ το νου πως θα σε αγαπήσω! Κουνάω το ραβδάκι μου επάνω, μπρος και πίσω, μετρώ μέχρι το τέσσερα και θα σ’ εξαφανίσω!»
Όσο για τη δευτερότοκη, θα δήλωνε αργότερα με αθωότητα: «Στεκόταν πάνω από το κεφάλι μου και είμαι σίγουρη ότι προσπαθούσε να μαζέψει με το ραβδί της όλες τις νεράιδες για να με φυλάνε όταν κοιμάμαι. Ποια άλλη αδελφή θα έκανε τόσα για μένα;»
Τρικλοποδιές, σπρωξίματα, πόρτες ανοιχτές μπας και το σκάσει η μικρή, ζαβολιές, αγωνίες, άτρωτη η αδελφούλα, μονίμως συγχυσμένη η μαμά που τα έβλεπε όλα. «Έχουμε να σας πούμε κάτι ευχάριστο! Σε λίγους μήνες, η μαμά θα σας κάνει αδερφάκι!» δήλωσε μια μέρα πασίχαρος ο πατέρας. Και η... τέως: «Ζω έναν εφιάλτη!»
Διεισδυτικό μα και διασκεδαστικό! Εξάλλου, το θέμα απασχολεί και απασχολούσε πολλές οικογένειες.
Η Ίρις Σαμαρτζή το εικονογράφησε με κέφι· φαντάζομαι πως θα διασκέδασε και η ίδια. Τούτο τουλάχιστον δείχνουν οι εικόνες.
 

www.kosvoice.gr
 

www.bookpress.gr

 

www.culturenow.gr
 

www.elniplex.com

 

aylogyros.blogspot.gr
 

www.parents24.gr
 

www.talcmag.gr