Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
Ορισμένοι διεκδίκησαν αποκλειστικά τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που, σύμφωνα με τον Άντι Γουόρχολ, θα αναλογούν μελλοντικά στον καθένα μας. Κάποιοι άλλοι εξασφάλισαν ασυγκρίτως μεγαλύτερο μερίδιο, αν και όχι πάντοτε με θεμιτά μέσα. Τόσο οι διαχρονικές προσωπικότητες όσο και οι διάττοντες αστέρες διαμόρφωσαν το τοπίο που αντικρίζουμε σήμερα. Την αλλόκοτη νεοελληνική πραγματικότητα.
Στην πινακοθήκη του Πέτρου Τατσόπουλου οι αμπάρες έχουν σηκωθεί. Οι ευτελείς εκτίθενται στην ίδια αίθουσα με τους ανεκτίμητους και προσπαθούν να καταπολεμήσουν την αμοιβαία τους απέχθεια. Με ένα τρυφερό βλέμμα, υπονομευμένο από ένα ειρωνικό μειδίαμα, καλούμαστε να τους δεχτούμε όλους σαν εκφάνσεις μίας και μόνης ιδιοσυγκρασίας, όσο εξωφρενικής ή παράδοξης. Της δικής μας.
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται πορτρέτα των: Τάκη Λαμπρία, Κώστα Αρζόγλου, Μαρίας Δαμανάκη, Μιλτιάδη Έβερτ, Κώστα Ταχτσή, Μένη Κουμανταρέα, Τζένης Χειλουδάκη, Γιώργου Τσαλίκη, Γιώργου Κασιμέρη, Νίκου Βασδέκη, Νίκου Μαστοράκη, Λάκη Λαζόπουλου, Τάκη Ζαχαράτου, Νίκου Περάκη, Δήμητρας Παπανδρέου, Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Έλλης Λαμπέτη, Εύας Καϊλή, Νατάσας Καραμανλή, Ανδρέα Ανδριανόπουλου, Αννίτας Πάνια, Σαβίνα Λόις.
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
[…] το κοινωνικό προφίλ [του Πέτρου Τατσόπουλου] δεν ήταν ποτέ ούτε ψηλομύτικο ούτε κακομοιριασμένο (γνωρίσματα λίαν εκνευριστικά και τα δυο και με πολλές αντιστοιχίες στους νεότερους Έλληνες συγγραφείς). Παράλληλα, η γλώσσα του είναι σωστή και δοκιμασμένα ισορροπημένη ανάμεσα στη γνώση των προκατόχων του και στους νεολογισμούς της σημερινής κοινωνίας (εξίσου σπάνια στην ελληνική συγγραφική κοινότητα).
Και ακριβώς λόγω των παραπάνω δύο χαρακτηριστικών του το βιβλίο αυτό διαβάζεται με φοβερό ενδιαφέρον. Με ένα ευρύ φάσμα προσωπικοτήτων (από τον Τάκη Λαμπρία και τον Κώστα Αρζόγλου ως την Τζένη Χειλουδάκη και την Αννίτα Πάνια), οι διαδρομές είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες. […] Η κριτική του Τατσόπουλου ενυπάρχει στα κείμενά του, δε στέκεται και δεν παριστάνει τον αντικειμενικό παρατηρητή. Το καλό είναι ότι η κριτική του ματιά δε σε εμποδίζει να έχεις τη δική σου άποψη σε σχέση με το πρόσωπο που πραγματεύεται. Και όλα αυτά κάνουν το ανάγνωσμα των Νεοελλήνων απολαυστικό.