Το πέμπτο μυθιστόρημα ενός από τους καλύτερους πεζογράφους, χαμηλόφωνο και συγκλονιστικό, γραφή ρέουσα, ματιά κοφτερή και γλώσσα μελωδική, για μια εποχή και μια κοινωνική τάξη για τις οποίες πολύ λίγα έχουν γραφτεί με τόση αμεσότητα και τόσο βάθος. Ίσως το καλύτερο βιβλίο του, σίγουρα το λιγότερο κρυπτικό και το πιο τέλεια δομημένο.