Πραγματικά ανατρεπτικό. Ξεκινώντας η ιστορία νομίζεις ότι ξέρεις τον δολοφόνο από το πρώτο λεπτό, έχεις αρχίσει να αισθάνεσαι αποστροφή για τον χαρακτήρα αυτό και τα όσα φαντάζεσαι ότι κάνει με βάση την εξέλιξη της ιστορίας. Μετά μπαίνεις σε μια ομίχλη που τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο οι χαρακτήρες αρχίζουν να σε μπερδεύουν, αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι πραγματικά συμβαίνει και αν όντως αυτός που πίστευες ότι ήταν ο δολοφόνος είναι όντως ο θύτης ή ένα ακόμα θύμα? Μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί, μέχρι και ο επίλογος του βιβλίου που είναι γραμμένος από την συγγραφέα έχει φοβερό ενδιαφέρον. Η έρευνα που έκανε η συγγραφέας και το θέμα το οποίο πραγματεύεται το βιβλίο είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

Ο Τεντ ζει στο τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες, σε ένα σπίτι, δίπλα στο δάσος, με κόντρα πλακέ στα παράθυρα, με σκονισμένα και σκοτεινά δωμάτια και ένα παλιό χαλασμένο καταψύκτη με τρύπες στο καπάκι. Μαζί με τον Τεντ ζει και η γάτα του η Ολίβια, η οποία δε βγαίνει ποτέ έξω από το σπίτι, είναι εξαιρετικά θρήσκα και της αρέσει να κρύβεται στον χαλασμένο καταψύκτη. Κάποιες φορές μένει μαζί τους και η κόρη του η Λόρεν, η οποία δεν επιτρέπεται να βγαίνει έξω γιατί είναι ανάγωγη και φασαριόζα. Στο διπλανό εγκαταλειμμένο σπίτι έρχεται και εγκαθίσταται η Ντι με σκοπό να παρακολουθεί τον Τεντ. Η Ντι δεν έχει σταματήσει να αναζητεί την αδερφή της που χάθηκε πριν πολλά χρόνια όταν ήταν παιδιά. Η Ντι αντίθετα με την αστυνομία πιστεύει ότι ίσως έχει βρει το δολοφόνο της αδερφής της στο πρόσωπο του Τεντ. Ποια είναι η αλήθεια; ποιος ο θύτης και ποιο το θύμα; πιστέψτε με ότι κι αν σκέφτεστε δε θα το βρείτε μέχρι το τέλος του βιβλίου.

Ένα ευχάριστο ξάφνιασμα η ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Περιμένοντας μια αστυνομική ιστορία, δεν απογοητεύεσαι όταν τελικά αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για ένα βαθιά κοινωνικό ψυχολογικό θρίλερ.Οι χαρακτήρες δεν είναι συνηθισμένοι. Το να μιλά μια γάτα στην αρχή φαίνεται περίεργο. Ο χαρακτήρας του Τεντ προκαλεί διάφορα συναισθήματα: μία λύπη, μία αντιπάθεια,την άλλη συμπάθεια. Αλλά και οι άλλοι χαρακτήρες διέπονται από πολυπλοκότητα και αυτό τους κάνει ενδιαφέροντες. Στην αρχή έως και περίπου στη μέση του βιβλίου δεν καταλάβαινα τι γίνεται. Αλλά όταν αρχίζουν και επεξηγούνται έμεινα άναυδη. Τα δύο θέματα που με άγγιξαν είναι η ψυχική υγεία και ειδικά αυτό που πραγματεύεται η Ward: η Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας. Και φυσικά ένα κοινωνικό επίκαιρο θέμα, του πόσο εύκολο είναι να κατηγορήσουμε κάποιον, για το οποιοδήποτε έγκλημα, αν αυτός είναι διαφορετικός, πράγμα που τον καθιστά αυτομάτως περιθωριοποιημένο.

Αυτό το μυθιστόρημα με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Πολύ ιδιαίτερο βιβλίο με ένονο ενδιαφέρον για την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Η αλήθεια είναι ότι στα μισά το βιβλίο με είχε χάσει, δεν με είχε ενθουσιάσει και δεν μπορούσα να καταλαάβω που πήγαινε. Όμως όταν έγινε η μεγάλη αποκάλυψη του βιβλίου και δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στο κομμάτι της ψυχικής υγείας εκεί με κέρδισε και πάλι. Με ενδιέφερε πάρα πολύ να μπω στο μυαλό του αντίστοιχου ανθρώπου, να προσπαθώ να καταλάβω τι τον οδήγησε στο να έχει αυτή την ιδιατερότητα, και γενικά να τον καταλάβω. Η αλήθεια είναι ότι από την αποκάλυψη και μετά διάβαζα με αγωνία και ενθουσιασμό για το κομμάτι της ψυχικής υγείας και όχι τόσο για το εξαφανισμένο κορίτσι. Επίσης το ενδιαφέρον σε αυτό το βιβλίο είναι το πως οι άνθρωποι θα σε εκμεταλλευτούνε ή πως θα σε παρεξηγήσουν άμα έχεις κάτι που δεν έχουν αυτοί.

Τι να γράψω γι’ αυτό το βιβλίο; Σίγουρα διαφορετικό. 100% ανατρεπτικό. Πολύ ευκολοδιάβαστο, κυλάει σαν γάργαρο νεράκι. Ο Τεντ ένας από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες σε ψυχολογικό θρίλερ. Η συγγραφέας σε κάνει συνέχεια ν’ αναρωτιέσαι για το τι είναι πραγματικό και τι όχι. Η εξιστόρηση και από την πλευρά της γάτας – Ολίβια μια πανέξυπνη, πρωτότυπη και στην τελική πολύ ουσιαστική προσθήκη στην πλοκή. Tελειώνοντας το βιβλίο ένιωσα να έχω κενά στην υπόθεση που αναγκαστικά τα καλύπτεις με την φαντασία σου, κάτι που μπορεί να είναι καλό και κακό… Εν κατακλείδι, το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες είναι ένα βιβλίο που ευχαριστήθηκα από τα Best Sellers για τον Μαραθώνιο, αν και στην κατηγορία αμφιταλαντεύτηκα μιας και υπήρχαν πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές.

Το βιβλίο αυτό τράβηξε την προσοχή μου και πριν ενταχθεί στο Μαραθώνιο. Είδα ότι έχει καλές κριτικές και ήθελα πολύ να το διαβάσω. Δυστυχώς όμως δεν με ενθουσίασε. Αρχικά έχει πολλά πρόσωπα που μιλούν και στο καθένα αφιερώνεται ένα σύντομο σχετικά κεφάλαιο. Αυτή η εναλλαγή όμως εμένα με κούρασε γιατί δε μου επέτρεψε να βυθιστω στην αφήγηση. Μόλις άκουγα ένα πρόσωπο, τσουπ άλλαζε το κεφάλαιο κι ένα άλλο πρόσωπο μιλούσε για κάτι άλλο. Η ιστορία βέβαια είναι πολύ ενδιαφέρουσα και θίγει και το θέμα της παιδικής κακοποίησης και της αντιμετώπισης της ψυχικής υγείας. Όμως όπως είπα με κούρασε η εναλλαγή των προσώπων. Σίγουρα το τέλος είναι τελείως απρόσμενο και με ικανοποίησε.

Ορίστε μια καθηλωτική ιστορία. Μου πήρε μερικά κεφάλαια για να μπω στο ρυθμό του βιβλίου, αλλά μόλις το έκανα, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Υπάρχει αυτή η ανατριχιαστική και δυσαρμονική ατμόσφαιρα που διαπερνά τις σελίδες και με έκανε συνεχώς να θέλω να επανέλθω για περισσότερα. Όταν δεν το διάβαζα, το σκεφτόμουν, σκεφτόμουν τι ήταν αληθινό και τι όχι, και προσπαθούσα να τα ξεδιαλύνω.

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΚΟΥΡΑΣΕ, ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΛΗΦΘΕΙ.

Μπορώ να πω ότι αυτό το βιβλίο ξεπέρασε πραγματικά τις προσδοκίες μου. Δεν είναι μόνο μια ιστορία για έναν κατά συρροή δολοφόνο και σίγουρα δεν πρόκειται μόνο για μια γάτα που απαγγέλλει τέλεια τη Βίβλο. Αυτοί οι 2 είναι οι κεντρικοί αφηγητές. Είναι μια παράξενη ιστορία με παράξενους χαρακτήρες αλλά στο τέλος ο συγγραφέας μας δείχνει ότι αυτοί οι χαρακτήρες δεν είναι τόσο παράξενοι και για όλα υπάρχει μια απάντηση. Κρέμεσαι από κάθε λέξη της Ward, προσφέρει καθαρές εικόνες των χαρακτήρων, γεμάτες με σκοτεινά, απόκοσμα, περίπλοκα και εντυπωσιακά στοιχεία Ως εκ τούτου, σας ενθαρρύνω να μείνετε σε αυτό και να ξεπεράσετε τα πρώτα κεφάλαια, καθώς τίποτα δεν βγάζει νόημα μέχρι το τέλος.

Δεν θα ήθελες να το διαβάσεις νύχτα στο σπίτι σου χωρίς παρέα. Έχει γρήγορο ρυθμό και τρομερό σασπένς. Σε καθηλώνει μέχρι την τελευταία σελίδα.

Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες είναι ένα έργο που εντάσσεται στη λογοτεχνία τρόμου και μάλιστα έχει βραβευθεί στα πιο πρόσφατα British Fantasy Awards στη κατηγορία Best Horror Novel. Παράλληλα συγκαταλέγεται στο είδος του σύγχρονου γκόθικ καθώς διαθέτει τα στοιχεία που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο είδος. Στο μυθιστόρημα συναντάμε αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, η πλοκή παρουσιάζει ενδιαφέρον με την ατμόσφαιρα και με τις ανατροπές που συμβαίνουν, ενώ ταυτόχρονα θίγει μια διαταραχή που ανεβάζει σε άλλο επίπεδο ολόκληρο το βιβλίο. Συνολικά είναι ένα βιβλίο που αξίζει τη προσοχή και τον χρόνο σας, στο τέλος αναμφίβολα θα σας ανταμείψει.

Πιστεύω ότι δικαιολογημένα το βιβλίο απέσπασε βραβεία.Ειναι σπάνιο σήμερα να γραφτεί ένα τέτοιου είδους γοτθικό ψυχολογικό θρίλερ συναρπαστικό και ταυτόχρονα με ιδιαίτερο λογοτεχνικό ύφος.

Είναι ένα ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ. Έμενα μου έκανε εντύπωση το δέσιμο του Τέντ με την Ολίβια.Θα σας συναρπάσει και θα σας αφήσει καθηλωμένους να θέτε να δείτε τι θα γίνει στη συνέχεια.Γεμάτο σασπένς και σου κόβει την ανασα