Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
Είναι οπωσδήποτε ωραία και πρωτότυπη η ιδέα της Σοφίας Νικολαΐδου να γράψει το «Χρυσό βραχιόλι». Δηλαδή το πτυχίο. Έτσι έλεγαν οι παλιές γιαγιάδες, μας θυμίζει η συγγραφέας, ότι το πτυχίο είναι το χρυσό βραχιόλι στο χέρι του παιδιού. Παρά κάτι 400 σελίδες γεμάτες ιστορίες. Ιστορίες 5-6 σελίδες η καθεμία, ανθρώπων διαφορετικών, που έχουν όμως ένα κοινό γνώρισμα: είναι οι πρώτοι στις οικογένειές τους που σπούδασαν. Που έφυγαν από το χωριό, που γλίτωσαν από τα χωράφια, τα εργοστάσια, τα γιαπιά.
Για έναν σχεδόν αιώνα, λέει η συγγραφέας, ήταν ριζωμένη η πίστη ότι τα γράμματα σε κάνουν άνθρωπο. Ότι το πτυχίο σού αλλάζει τη ζωή. Τώρα η πίστη αυτή ξεθωριάζει, αλλά είναι πάντα εδώ.
Ένας επιχειρηματίας που ξεκίνησε από το μηδέν, με σχεδόν αγράμματους γονείς, λέει: «Έτσι ξεκίνησα. Τυχαία. Χωρίς λεφτά και χωρίς σχεδιασμό. (…) Δούλευα ώρες ατελείωτες, γιατί μ’ άρεσε. (…) Δεν ένιωσα ποτέ την αποτυχία. Αλλά και δεν έβαλα ποτέ στόχους που δεν θα μπορούσα να φτάσω. Έβαζα τους στόχους που έφτανα».
Και η μητέρα της ίδιας της Σοφίας Νικολαΐδου σπούδασε φιλόλογος γιατί ο Πόντιος πατέρας της (παππούς της συγγραφέα), από τη φυλακή επί Κατοχής, έγραφε στη σύζυγό του: Θα πεινάτε νέπουτση, αλλά τα παιδία θα μαθάνε γράμματα. Δεν θα τα στείλεις στα χωράφια, άκουσες; Δεν θα τα σταματήσεις από το σκολείο».
Όλη αυτή η κατάσταση, το πείσμα αυτών των ανθρώπων, προκάλεσε μια αρκετά μεγάλη κοινωνική κινητικότητα – μεγαλύτερη μάλλον από αυτή που παρατηρείται στις μέρες μας (και που, για μια ακόμα φορά, δεν ευνοεί την άρση των ανισοτήτων). Τώρα το πείσμα αυτό το έχουν περισσότερο τα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Αλλά όχι μόνο. Παρά το γεγονός ότι τις προηγούμενες δεκαετίες σπούδασαν περισσότεροι από ποτέ, υπάρχουν ακόμη παιδιά εντελώς αμόρφωτων γονιών. Μια κοπέλα 27 ετών που σπούδασε στα ΤΕΦΑΑ είχε γονείς απόφοιτους δημοτικού. Ο μπαμπάς υδραυλικός. Μιλάει πολύ γλαφυρά για το πόσο η ευρύτερη οικογένεια και το περιβάλλον την αποθάρρυνε λέγοντας ότι κανείς τους δεν έχει σπουδάσει. Αλλά και πόσο μεγάλη ήταν η περηφάνια των γονιών της όταν πέρασε. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσει στο χωριό χωρίς πτυχίο. Και εντέλει έκανε και μεταπτυχιακό. Ο αγαπημένος της αδελφός της είπε «είσαι το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Δεν σου έφτανε το πτυχίο, κάνεις και μεταπτυχιακό. Τώρα θα λυσσάξουν». Όπως εύστοχα λέει η Σοφία Νικολαΐδου, και επαληθεύεται από το βιβλίο της, ο συγγραφέας δεν μπορεί να συναγωνιστεί τη ζωή. «Εκείνη γράφει τις καλύτερες ιστορίες».