www.bookpress.gr
 

www.bookpress.gr
 

fractalart.gr
 

www.allyou.gr
 

www.topontiki.gr
 

Η ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Μαριαλένα Σπυροπούλου κάνει την παρθενική της εμφάνιση στη λογοτεχνία με μια καθόλου πρωτόλεια νουβέλα, εμπνευσμένη από τον βιωματικό και βιωμένο χώρο της επαγγελματικής της ενασχόλησης. Η ψυχολόγος Βέρα Νικολάου πλευρίζει, ωθούμενη από μια περίεργη διαίσθηση, τη δεκαοχτάχρονη Ρου, από το Ρούλα και αυτό από το Ζαχαρούλα, που εργάζεται βοηθός σε κομμωτήριο του Κολωνακίου.
Η Βέρα, προφασιζόμενη ότι θέλει να συγκεντρώσει υλικό για μία έρευνα που κάνει σχετικά με «τον φόβο της θηλυκότητας και τη σεξουαλικότητα», καταφέρνει να πείσει τη νεαρά, τα μεσημέρια στα διαλείμματα της δουλειάς της, να έρχεται στο ιατρείο και να μιλά για τη ζωή της. Με ελάχιστες ερωτήσεις, αφήνει τη Ρου να θυμάται και να μονολογεί. Η ψυχολόγος, κάνοντας ταυτόχρονα προβολές και στη δική της ζωή, ακούει τους τριγμούς της σκέψης και της ψυχής της μικρής, τις αναδρομές της μνήμης της και τις διαδρομές της ζωής της, της δικής της και των δικών της.
Μέσα από τη σχέση ψυχαναλυτή-ψυχαναλυόμενου, με μεικτή αφηγηματική τεχνική, φωτίζονται θέματα όπως το πένθος, η απώλεια, η μοναξιά, η απόρριψη, η αποπομπή, οι ποικιλώνυμοι φόβοι. Κυρίως, όμως, ο καταλυτικός ρόλος των γονιών και ιδιαιτέρως της μάνας στον ψυχισμό των ανθρώπων.
Η Ρου, στα δεκαπέντε της, αναγκάστηκε να φύγει άρον άρον από το νησί της για λόγους ηθικής τάξεως και πατρικής σκληρότητας. Φτάνει σε έναν περίεργο μοναχικό συγγενή στα Πατήσια, δάσκαλο το επάγγελμα, και περνά δύσκολες ώρες κοντά του, μέχρι να καταφέρει να τελειώσει το σχολείο και να ανοίξει φτερά για να κερδίσει μόνη της τη ζωή της. Τότε συνάντησε την κυρία Μαίρη που δέχτηκε να την πάρει για να εργαστεί στο κομμωτήριό της, όπου και τη βρήκε η Βέρα.
Η Σπυροπούλου καταφέρνει με τέχνη να αναδείξει την προσωπικότητα και των τριών γυναικών, όπως και του δασκάλου και όλων των άλλων προσώπων.
Οι χαρακτήρες τους διαγράφονται με στοιχεία διακριτά. Θα είχε κανείς επιφυλάξεις για τη γνώση ζωής και τη σοφία που αποπνέουν τα λόγια της Ρου και που δεν δικαιολογούνται απολύτως από τα δεδομένα της ζωής της: ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που έρχεται μόνο του στην Αθήνα από την Ίο και αγωνίζεται να επιβιώσει.
Η συγγραφέας, όμως, έχει φροντίσει να δικαιολογήσει τις νοητικές ικανότητες της ηρωίδας της με μια έμφυτη εξυπνάδα που της πιστώνει, με τη συνήθειά της να διαβάζει αδιακρίτως πολλά βιβλία, μ’ έναν αέρα θετικής ενέργειας και έλξης που αποπνέει, και, κυρίως, με τις οδυνηρές συνθήκες που την ενηλικίωσαν πρόωρα.
Όλα ακολουθούν τον κύκλο των εποχών: «Μπαίνει η άνοιξη», «ήταν αρχές φθινοπώρου», «ήταν ένα βράδυ από εκείνα του καλοκαιριού που δεν σου κάνει καρδιά να γυρίσεις σπίτι». Στον όχι και τόσο εύστοχο, κατά τη γνώμη μου, τίτλο του βιβλίου και μέσα από το όνομα της ηρωίδας, υπόκειται ίσως η ροή της ζωής και της ιστορίας, η διαρκής αλλαγή της τύχης και μια έμμεση, ειρωνικής πρόθεσης, αναφορά στον Ηράκλειτο.
 

www.kathimerini.gr
 

www.penna.gr
 

booklovergr.wordpress.com
 

www.avgi.gr
 

www.kathimerini.gr
 

www.efsyn.gr
 

Ρου είναι η  Ρούλα από το Ζαχαρούλα. Βρίσκεται πεταμένη από τον άνεμο στην Αθήνα. Το νησί δεν την σηκώνει πια. Έφυγε όταν ο πατέρας την έπιασε στα πράσα με έναν παντρεμένο.  Μόλις 15 χρονών θα καταφύγει στο σπίτι ενός γέρου θείου, του οποίου θα γίνει το «δουλικό». Μόλις ενηλικιωθεί θα φύγει και πάλι μακριά. Πάλι μόνη. Καταλήγει να σκουπίζει τρίχες σε ένα κομμωτήριο στο Κολωνάκι.  Απέναντί της είναι το γραφείο μιας ψυχαναλύτριας, της Βέρας. Η τελευταία θα τη συμπαθήσει και θα αρχίσει τακτικές συνεδρίες μαζί της. Ταυτόχρονα θα επηρεαστεί από αυτήν, καθώς η ζωή της Ρου θα γίνει  ίαμα για τις δικές της πληγές. Η αφήγηση επικεντρώνει στη μεταλλαγή της Ρου, του πώς συνειδητοποιεί μέσα από δύσκολες εμπειρίες την ενηλικίωση, το σώμα της, τον έλεγχο των συναισθημάτων της. Η δημοσιογραφική εμπειρία  της Σπυροπούλου με την επαγγελματική της απασχόληση ως ψυχαναλύτριας-ψυχοθεραπεύτριας συνδυάζονται στο τελικό αποτέλεσμα  της νουβέλας που φέρνει τον τίτλο της ηρωίδας της.
 

www.tovima.gr
 

www.typosthes.gr