Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
Στη βραχεία λίστα για το βραβείο Μυθιστορήματος 2022 του περιοδικού «Ο Αναγνώστης»
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ως ιδιόμορφη προσωπικότητα απασχόλησε τόσο τους ιστορικούς όσο και τους μυθιστοριογράφους στο πλαίσιο των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821. Ο Γ. Καραϊσκάκης ήταν ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο και ταυτόχρονα ένας μυθικός ηγέτης της εξέγερσης. Ο Κώστας Ακρίβος με το ιστορικό του μυθιστόρημα «Πότε διάβολος πότε άγγελος» φωτίζει εκ των ένδον τη ζωή και την προσωπικότητα του ιδιαίτερου αυτού ήρωα, η δράση του οποίου ακροβατούσε ανάμεσα στην καταστροφή και την εξέγερση. Χρησιμοποιεί πιστά πλήθος γεγονότων και πληροφορίες, χωρίς να εγκαταλείπει τη δημιουργικότητα του μυθιστοριογράφου. Εξάλλου η ίδια η ζωή του Καραϊσκάκη προσφέρεται για μυθοποίηση. Νόθος γιος της καλόγριας έζησε όλη τη σύντομη ζωή του με το όπλο στο χέρι. Αθυρόστομος, εγωιστής αλλά και μεγάλος τακτικιστής της μάχης απέκτησε φήμη και σεβασμό ανάμεσα σε φίλους και εχθρούς. H αφήγηση ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ιστορία του Μήτρου Αγραφιώτη, ταμία και συνοδοιπόρου του Καραϊσκάκη και ανάμεσά τους οι λιτοί υπαινιγμοί του συγγραφέα για τη δύσκολη εκείνη εποχή.
Η αντιφατικότητα της ζωής του Ρουμελιώτη εθνικού ήρωα δεσπόζει στο μυθιστόρημα του Κώστα Ακρίβου, το οποίο, με τον τίτλο του, παραπέμπει στην πιο γνωστή ρήση που διασώζει ο Παπαρρηγόπουλος (1867) ακριβώς τη μέρα που ο Καραϊσκάκης αναλαμβάνει την αρχηγία της εκστρατείας για την άρση της πολιορκίας της Αθήνας: «Όταν θέλω γίνομαι άγγελος και όταν θέλω γίνομαι διάβολος. Εις το εξής έχω απόφασιν να γένω άγγελος».
O Ακρίβος ισορροπεί στα όρια των ειδών, ενορχηστρώνοντας για ακόμα μία φορά ένα σύνολο ντοκουμέντων. Η μυθοπλαστική αφήγηση, χρησιμοποιώντας μια πολυφωνική γλώσσα, συμπληρώνει με ευφάνταστο τρόπο τα κενά της επίσημης ιστορίας. Στο επίκεντρο, η μυθιστορηματική ζωή του ανυπέρβλητου ήρωα, τα έργα και οι ημέρες του «καπιτάνου», αλλά και του καθημερινού βασανισμένου Γιώργη: από τη γέννηση και τα δύσκολα παιδικά χρόνια μέχρι τον θάνατό του.
Απέναντί του, η ταυτόχρονη αφήγηση της ζωής ενός «αφανούς» ήρωα, του παραγνωρισμένου Μήτρου Αγραφιώτη από το Πετρίλο των Αγράφων, που πέθανε ξεχασμένος στη Χαλκίδα το 1866, αλλά στα δεκαοκτώ του είχε βρεθεί έμπιστος, δεξί χέρι, ταμίας του οπλαρχηγού και ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης του. Οι δύο βιογραφικές γραμμές, που ξεκινούν στα αγραφιώτικα βουνά, αφού περιπλανηθούν στη Ρούμελη και την Εύβοια, αφού διασταυρωθούν με τα μεγαλύτερα γεγονότα της εποχής τους (Τριπολιτσά, Μεσολόγγι, εμφύλιος, πολιορκία Παρθενώνα κ.λπ.), συγκλίνουν στον Θεσσαλικό Κάμπο, στη ζωή του αφηγητή και στον αυτοβιογραφικό επίλογο («Από τα άγραφα»), που γράφεται στον Βόλο του 1965 (ο άσημος ήρωας είναι υπαρκτό πρόσωπο και προπάππος του συγγραφέα!).