www.oanagnostis.gr

Γενικά, η ηθικοπλαστική παιδική λογοτεχνία είναι ένας ωκεανός ανίας στον οποίο αποφεύγω να ανοίγομαι  και να παίρνω μάλιστα κι άλλους στο κεφάλι μου. Η σειρά όμως «Ο μικρός φιλόσοφος»  που κυκλοφόρησε στα ελληνικά  μόλις τον Απρίλιο ήταν «something completely different» που έλεγαν και οι Monty Python. Στο λυκόφως της εποχής της κλασικής «προοδευτικής» παιδαγωγικής, όπως αυτή μαζικοποιήθηκε, μετά τη δεκαετία του ’60, σε μια ισοπεδωτική επιτρεπτικότητα, οι ενήλικες ήρωες του Πικμάλ ξέρουν πού θέλουν να οδηγήσουν τα παιδιά των οποίων έχουν την ευθύνη. Προς σκάνδαλο της παιδοκεντρικής εκπαίδευσης, τα παιδιά που πρωταγωνιστούν στη σειρά δεν είναι πάνω από όλα χαριτωμένα. Συχνά είναι πεισματάρικα, έχουν καταφανώς άδικο, υποκρίνονται, δοκιμάζουν τις αντιδράσεις των ενηλίκων να δουν τι τους περνάει. Οι γονείς, με διαλεκτικό τρόπο και δίχως βία, πασχίζουν να τους δώσουν να καταλάβουν τι είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση το «σωστό» (άλλη απαγορευμένη λέξη στο newspeak της προοδευτικής παιδαγωγικής). Όλα αυτά ακούγονται ίσως δυσάρεστα, και μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι θα προκαλέσουν την απαρέσκεια των μικρών αναγνωστών. Λαθεμένη εκτίμηση: η ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας, με τις μικρές «απαίσιες»  λεπτομέρειες, αιχμαλωτίζει εγγυημένα το ενδιαφέρον των παιδιών, ακριβώς γιατί τους πείθει πως οι δημιουργοί του βιβλίου μιλάνε σοβαρά και δεν κοροϊδεύουνε.

www.mama365.gr

www.pigolampides.gr