Ο Στέφανος Τζουτζές είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του. Ωραιοπαθής και πνευματώδης, παρά την ταπεινή καταγωγή του και το κακόηχο επώνυμό του, πιστεύει ακράδαντα στο τυχερό του άστρο. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, η αφραγκία του και μια σειρά από αναποδιές θα τον σπρώξουν προς τη σκοτεινή πλευρά του δρόμου, εκεί όπου το έγκλημα φαντάζει ως η μόνη διέξοδος, οι φιλίες μιας ζωής δοκιμάζονται και στο τέλος της διαδρομής η δικαιοσύνη απονέμεται συνήθως με σκανδαλώδη μεροληψία. Τίποτε δεν είναι όμοιο με αυτό που δείχνει.

Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2005 από τον Ρένο Χαραλαμπίδη.
 
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Μυθιστόρημα-έκπληξη, ένα αληθινά στυλίστικο έργο, με χιλιάδες κρυμμένες λογοτεχνικές πονηριές κι επιδεξιότητες, μια ζωηρή έκλαμψη παρωδίας, πεισματική, καταστροφική, και απόλυτα ελεγχόμενη, που σου θυμίζει τον Μπιόι Κασάρες και τον Μεντόθα.
Ελευθεροτυπία, Ευγένιος Αρανίτσης

Tελικά: μιλάμε για ένα μυθιστόρημα ανοιχτό σε πολλαπλές αναγνώσεις, ένα μυθιστόρημα που επαναφέρει το αίτημα της απόλαυσης του διαβάσματος και απαντά σ’ αυτό μ’ έναν τρόπο παραπάνω από ικανοποιητικό.
Πολιορκία, Άκης Δήμου

O Πέτρος Tατσόπουλος είναι δοκιμασμένος συγγραφέας και όλα φέρουν τη σφραγίδα του. H γλωσσική επάρκεια, το χιούμορ, η δομή, το στήσιμο των προσώπων, οι διάλογοι, όλα αυτά μαζί με μια κοινωνική διερεύνηση είναι στοιχεία που συγκλίνουν προς την άποψη ότι η Kαρδιά του κτήνους δεν είναι βιβλίο ευκαιριακό.
Διαβάζω, Xρήστος Παπαγεωργίου