Όταν ο Γκίλμπερτ κοίταξε μέσα από το αυγό του και είδε το φεγγάρι, τα αστέρια και τα πουλιά, κατάλαβε αμέσως πως ήθελε και κείνος να βρίσκεται εκεί, ψηλά στον ουρανό. Όμως τα πόδια του ήταν αδέξια και οι φτερούγες του μικρές. Προσπαθούσε να πετάξει, αλλά έπεφτε συνεχώς κάτω. Όταν πύκνωσαν τα πούπουλά του, πίστευε πως είχε έρθει η ώρα που θα τα κατάφερνε τελικά. Περπάτησε, φτερούγισε, αλλά γλίστρησε στον πάγο, σκόνταψε στα βράχια και έπεσε πάνω στην οικογένειά του που κοιμόταν. «Παράτα τα, Γκίλμπερτ! Πιγκουίνος είσαι, όχι χήνα!» του είπαν τότε οι θείοι του…
Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο που υμνεί την προσπάθεια, την επιμονή και τη δύναμη, προκειμένου να πετύχει κάποιος τον στόχο του, όσο άπιαστος κι αν φαίνεται στα μάτια των άλλων. Ιδανικός τίτλος βιβλίου, ο οποίος αιτιολογείται μόνο στο ανατρεπτικό τέλος του βιβλίου, αφήνοντας μια νοσταλγική αίσθηση στον αναγνώστη.
Ο εικονογράφος ακολουθεί το κείμενο βήμα βήμα, αναδεικνύοντας όχι μόνο τη ζωή των πιγκουίνων αλλά και το μεγαλείο της φύσης. Καταφέρνει, με τον σκανταλιάρη ήρωα που έχει δημιουργήσει, να μας παρασύρει και εμάς μαζί του στην ανεύρεση αυτού του ξεχωριστού δεύτερου ουρανού.