Σελ. 274-275… « Είναι να απορεί κανείς πως διακινείται τόσος πλούτος σε τόσο δύσκολα χρόνια. Ο πλούτος όμως δεν χάνεται, απλώς αλλάζει χέρια και υπό μία έννοια ο πόλεμος επιβάλλει μια δική του δικαιοσύνη, αναδιανέμοντας τα υλικά αγαθά… Ορισμένοι, όπως ο ίδιος, βρίσκουν θεμιτούς τρόπους για να πλουτίσουν. Να, για παράδειγμα, βοηθά ώστε να εκποιούνται στο χρηματιστήριο εκατοντάδες ή χιλιάδες χρυσές λίρες. Έτσι μόνο θα πληρωθούν οι γερμανοί στρατιώτες, καθώς και οι έλληνες εργάτες στα αμυντικά έργα. Συνεργάζεται με παλιούς έλληνες κοσμηματοπώλες εν ονόματι του γερμανικού φρουραρχείου για τη διαχείριση της κατασχεμένης εβραϊκής περιουσίας σε χρυσό και πολύτιμους λίθους, και δεν αισθάνεται την παραμικρή τύψη γι’ αυτό. Φέρνει συνεχώς στον νου του τον γερο-Ναχμία κι αυτό του αρκεί. Ο Γιώργος, δηλώνει πανευτυχής. Αγοράζει φτηνά τον έρωτα, τον σεβασμό, την εξουσία πάνω σε πρόσωπα και πράγματα. Ακόμα και την εκδίκησή του την αγόρασε σχεδόν φτηνά: μερικές χρυσές λίρες, για να εξασφαλίσει κρυψώνα στον Ναχμία μέχρι να τον καταδώσει. Ρώτησε για την κόρη του, αλλά ο Εβραίος αρνήθηκε πεισματικά να του αποκαλύψει πού βρίσκεται. Κακό του κεφαλιού του! Τώρα ο γέρος θα είναι καθ’ οδόν προς το Άουσβιτς»… Με αυτόν τον σκοτεινό παππού από τη μία και τον Ρόμπερτ Σέραρντ από την άλλη, τον ζοφερό τύπο που ποτέ δε μπόρεσε κανείς να καθίσει στο σκαμνί παρόλα τα εγκλήματα που διέπραξε, πώς η Λήδα Δημητριάδη να μην καμαρώνει όταν της λέει ο ξάδελφός της : «Εσύ είσαι πραγματικά μοχθηρή» σελ. 45 Η ζωή όμως κάνει κύκλους, τίποτα δε μένει σταθερό και όταν θα εισβάλει στη ζωή της ο έρωτας , όλα θα ανατραπούν… Μία συναρπαστική ιστορία , ένα υπέροχο μυθιστόρημα!