Μια εμπεριστατωμένη βιογραφία που φέρνει στο φως πολλά νέα στοιχεία για τον μεγάλο καλλιτέχνη της Αναγέννησης, διεισδύοντας στη μυστηριώδη προσωπικότητά του, αναπλάθοντας την υφή και τις καθημερινές λεπτομέρειες της ζωής του αλλά και την εμμονή του να κρατά σημειώσεις για καθετί.  

Χωρίς πρόθεση απομυθοποίησης των επιτευγμάτων του Λεονάρντο, αναζητά την ανθρώπινη πλευρά του. Αρνείται να αποθαυμάσει τη «θεόσταλτη» ιδιοφυΐα. Μέσα από έναν ωκεανό πληροφοριών, ανασύρει την ιδιοσυστασία του πολύπλευρου δημιουργού. Τι κι αν δεν καταφέρνει, τελικά, να λύσει το αίνιγμα της προσωπικότητας και των περίφημων έργων του; Με ελκυστική γραφή, αξιοποιεί κάθε διαθέσιμη πηγή: τα χειρόγραφα του ίδιου από την περίφημη Πραγματεία του περί ζωγραφικής, βιογραφικά στοιχεία του Τζόρτζιο Βαζάρι, ιστορικές πηγές, ανέκδοτα, σχέδια, θρύλους, κείμενα του Φρόιντ και μεταγενέστερων μελετητών.  

Με την προκείμενη βιογραφία, η οποία συνδέει στοιχεία από πρωτογενείς πηγές (χειρόγραφα, σχέδια, ανάλεκτα, περιγραφές-αφηγήσεις τρίτων, βιβλιογραφία κατοπινών αιώνων), ο φιλομαθής αναγνώστης έχει στη διάθεσή του αναρίθμητες αφορμές για ουσιαστική ενασχόληση με το «φαινόμενο Ντα Βίντσι».  

Στην ογκώδη βιογραφία που συνέγραψε ο Τσαρλς Νίκολ [...] ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει πραγματικά το «φαινόμενο Da Vinci» μέσα από ένα οργανωμένο υλικό, τόσο παλαιότερο όσο και σύγχρονο, και να αισθανθεί ότι γνωρίζει καλύτερα τον ξεχωριστό αυτό άνθρωπο που το πνεύμα του έμοιαζε να μην εφησυχάζει ποτέ. Θα βρει πλήρη και ικανοποιητική ανάλυση των έργων του, από καλλιτεχνική και τεχνική πλευρά, αλλά και μια σειρά από ζωντανές πληροφορίες για την ίδια την προσωπικότητα του Λεονάρντο, με τις εξαιρετικές ιδιορρυθμίες και εκκεντρικότητές του, όπως είναι άλλωστε αναμενόμενο για ένα τόσο μη συμβατικό πνεύμα. Ωστόσο ένα από τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης βιογραφίας, πέραν του πλήθους των στοιχείων που παρουσιάζει, είναι ότι ο συγγραφέας δεν αντιμετωπίζει τον Ντα Βίντσι από την πλευρά του θαυμαστή. Ο θαυμασμός είναι βέβαια αυτονόητος, όμως ο Τσαρλς Νίκολ στέκεται περισσότερο στην πλευρά του μελετητή και έτσι αφήνει τον ίδιο τον αναγνώστη να εκτιμήσει και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Αντλώντας υλικό από μία μεγάλη ποικιλία πηγών της εποχής, αλλά και από άγνωστες πηγές των σημειωματαρίων του ίδιου του Ντα Βίντσι, το βιβλίο αναπλάθει με τρόπο ζωντανό τη μορφή του. [...]
Ένα βιβλίο που, παρά το ογκώδες του μέγεθος (704 σελίδες), αποδεικνύεται ιδιαίτερα φιλικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον.  

Ο Νίκολ καταφέρνει να μας δώσει το κλίμα και την ατμόσφαιρα της εποχής και φυσικά το πορτρέτο του Λεονάρντο μυθοποιώντας τον ελάχιστα –ευτυχώς όμως χωρίς καμία διάθεση αποδόμησης της προσωπικότητάς του- μέσα από τα ντοκουμέντα που συγκέντρωσε, την επίπονη έρευνα στα αρχεία της εποχής και το ίδιο το έργο: ολοκληρωτικό, συμπαντικό και ακραίο ως την τελευταία του λεπτομέρεια. [...]
Εδώ, όπως και σε κάθε σημαντική βιογραφία, αποδεικνύεται ότι η περιπέτεια του κάθε έργου είναι και περιπέτεια ενός ανθρώπου και ταυτοχρόνως μιας ολόκληρης εποχής. Ο νόθος Λεονάρντο, γεννημένος στο Βίντσι, μια επαρχιακή ιταλική πόλη, σχεδιάζοντας αναρίθμητα έργα αλλά ολοκληρώνοντας πολύ λίγα, αφήνοντας πίσω του πλήθος προσχεδίων, σχεδίων, σημειώσεων, ποιημάτων, ανατομικών μελετών, μελετών πτητικών και πολεμικών μηχανών, σημειώσεων για πύργους, για γέφυρες και άλλα δημόσια έργα, ήταν ένας προσηνής άνθρωπος, με χιούμορ αλλά και οξύτατη αίσθηση της ματαιότητας της ζωής. Γνήσιο τέκνο μιας εποχής που ανήγαγε τη μνημοτεχνική σε μεγάλη τέχνη και ακολουθώντας τα πρότυπα των νεοπλατωνιστών, θεωρεί το θάνατο ως τον μεγαλύτερο πόνο γιατί «σκοτώνει τη μνήμη», αυτή που η δημιουργία τη συντηρεί και την κρατάει ζωντανή. Συναισθησία, είναι η πρώτη λέξη που έρχεται στο νου μας, ή αλλιώς: η αρχαιότητα είναι εδώ, η αρχαιότητα είναι ζωντανή και η μνημοτεχνική αποτελεί το νοητικό όχημα της μεταφυσικής της. [...]
Επτακόσιες σελίδες μεγάλου σχήματος χρειάστηκε ο Νίκολ για να περιγράψει την καρδιά (αλλά και το νου) του Λεονάρντο από το Βίντσι. Μας έδωσε το πορτρέτο του βασισμένος αποκλειστικά στα στοιχεία που συγκέντρωσε - και είναι πολλά, όπως προκύπτει άλλωστε και από την αναλυτική βιβλιογραφία που παραθέτει στο τέλος του βιβλίου του. [...] Ο Λεονάρντο όμως είναι και η εποχή όπου έζησε, κι αυτή αναδεικνύεται στη βιογραφία του. Η Φλωρεντία των Μεδίκων, η Ρώμη του Πάπα, η Βενετία των δόγηδων, το Μιλάνο, το Παρίσι. Γι’ αυτό και η βιογραφία αυτή, όπου καμία λεπτομέρεια δεν μοιάζει περιττή –χωρίς ωστόσο η αυστηρή τεκμηρίωση να επιδρά αρνητικά στην αφηγηματική ροή- είναι ένα γοητευτικό βιβλίο και για τον ειδικό μελετητή και για τον μέσο αναγνώστη. Η έκδοση είναι ιδιαίτερα φροντισμένη, όπως και η μετάφραση.  

Διαβάζεται γρήγορα. Το ενδιαφέρον ανανεώνεται διαρκώς από σελίδα σε σελίδα. Δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα πολύκλωνο, ασίγαστο μυθιστόρημα. Πρόκειται όμως για βιογραφία. Εξαντλητική μάλιστα. Όλα εκείνα τα υπέροχα μυστικά, τα οποία θέλησε να τα πάρει στον τάφο του ο ζωγράφος των αινιγματικών προσωπογραφιών, φοβούμενος όπως ακριβώς ο Νεύτων και τόσοι άλλοι επαΐοντες το πανίσχυρο (καθολικό) Ιερατείο της εποχής του, ξεδιαλύνονται σήμερα στο φως της εξονυχιστικής έρευνας, που θυμίζει τις λεπτεπίλεπτες διερευνήσεις των εντομολόγων. Τόσο διεξοδικό είναι αυτό το έργο, ώστε ο αναγνώστης μπορεί κάποια στιγμή να νομίσει ότι του κάνει μάθημα ζωγραφικής, φυσικής και μαθηματικών ο ίδιος ο Λεονάρντο! 

Έχουν γραφτεί πολλά για την Υπατία, αλλά η πρόσφατη βιογραφία από τον Πέδρο Γκάλβεθ, έξοχα μεταφρασμένη από τη Λήδα Παλλαντίου, θεωρείται η καλύτερη.