Ήρωας του πρώτου αυτού βιβλίου της τριλογίας Germania είναι ο Eβραίος επιθεωρητής Οπενχάιμερ ο οποίος έχει δύο εξαρτήσεις, την κλασική μουσική και τη μεθαμφεταμίνη «Pervitin» η οποία τον βοηθάει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του επαγγέλματος και ταυτόχρονα να ανταπεξέλθει στις συνθήκες που επικρατούν στο Βερολίνο το 1944. Στόχος του επιθεωρητή είναι να εξιχνιάσει μία σειρά εγκλημάτων που θύματα είναι νεαρές γυναίκες «ελαφρών ηθών». Παράλληλα με την πλοκή του έργου ο συγγραφέας μέσα από τον ήρωά του μας περιγράφει και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Γερμανία κατά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα άκρως ενδιαφέρον όχι μόνο για την πλοκή του αλλά και για την γλαφυρότητα με την οποία περιγράφει τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις, οι οποίες βοηθούν τον αναγνώστη να ταξιδέψει στην εποχή εκείνη και να «ανακαλύψει» την τραγικότητα αυτού του πολέμου . Ευτυχώς, το ενδιαφέρον αυτό παραμένει αμείωτο και στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που τα έχει όλα. Έναν ικανότατο επιθεωρητή, έναν ανελέητο κατά συρροή δράστη χωρίς ξεκάθαρα κίνητρα στην αρχή και πολλές αναποδιές και εμπόδια μέχρι να εξιχνιαστούν τα εγκλήματα. Όλα αυτά συμβαίνουν στο Βερολίνο του 1944, έναν χρόνο πριν από τη λήξη του πολέμου. Οπότε, εκτός από μια καλή αστυνομική ιστορία, ρίχνουμε και μια ματιά στη ναζιστική Γερμανία που προσπαθούσε να κρατήσει την τάξη εντός των συνόρων της και ταυτόχρονα να επικρατήσει στον πόλεμο. Παράλληλα, επειδή ο επιθεωρητής Οπενχάιμερ είναι Εβραίος, παρακολουθούμε και τα βασανιστήρια και τις κακουχίες των Εβραίων εντός και εκτός των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι το βιβλίο είναι γεμάτο πολιτικά και κοινωνικά σχόλια. Ανυπομονώ να διαβάσω τα επόμενα βιβλία της σειράς.

Το βιβλίο διαδραματίζεται στο χιτλερικό Βερολίνο του 1944, με ήρωα τον πρώην επιθεωρητή Ρίχαρντ Οπενχαίμερ, ο οποίος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα επειδή είναι Εβραίος. Του αναθέτουν μια υπόθεση με δολοφονημένες γυναίκες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Βερολίνου και προσπαθεί να ανακαλύψει τον δολοφόνο- serial killer. Ο συγγραφέας κατάφερε να αποδώσει περιγραφικά και να με μεταφέρει στην ατμόσφαιρα του Βερολίνου του 1944. Δείχνει πως ήταν το Βερολίνο το τελευταίο χρόνο του πολέμου όπου το κράτος προσπαθούσε να νικήσει τον πόλεμο και να διατήρησει την τάξη εσωτερικά. Επίσης, αφηγείται παραστατικά τους βομβαρδισμούς, την καθημερινή ζωή εν καιρώ πολέμου, την αγωνία των Εβραίων για τη ζωή τους.

Το βιβλίο διαδραματίζεται στο χιτλερικό Βερολίνο του 1944, με ήρωα τον πρώην επιθεωρητή Ρίχαρντ Οπενχαίμερ, ο οποίος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα επειδή είναι Εβραίος. Του αναθέτουν μια υπόθεση με δολοφονημένες γυναίκες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Βερολίνου και προσπαθεί να ανακαλύψει τον δολοφόνο- serial killer. Ο συγγραφέας κατάφερε να αποδώσει περιγραφικά και να με μεταφέρει στην ατμόσφαιρα του Βερολίνου του 1944. Δείχνει πως ήταν το Βερολίνο το τελευταίο χρόνο του πολέμου όπου το κράτος προσπαθούσε να νικήσει τον πόλεμο και να διατήρησει την τάξη εσωτερικά. Επίσης, αφηγείται παραστατικά τους βομβαρδισμούς, την καθημερινή ζωή εν καιρώ πολέμου, την αγωνία των Εβραίων για τη ζωή τους.

Μια ιστορία που συνδυάζει την αστυνομική πλοκή που εκτυλίσσεται σε ιστορικό πλαίσιο. Το ιστορικό αυτό πλαίσιο πιθανόν, ίσως και ο τρόπος γραφής του Harald Gilbers απαιτούσαν την πλήρη συγκέντρωσή μου κατά την ανάγνωση του βιβλίου. Ειδικά στην αρχή, οι πρώτες σελίδες γυρνούσαν αργά και η ανάγνωση έμοιαζε με ατέλειωτο Γολγοθά. Χρειάστηκα χρόνο προσαρμογής μέχρι να καταφέρω να μεταφερθώ στην εποχή που διαδραματίζεται η υπόθεση… εκεί λίγο πριν το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Με κέρδισε ο συγγραφέας, ο επιθεωρητής, ο αξιωματικός των Ες Ες. Μου άρεσε που δύο εχθροί βρέθηκαν να συνεργάζονται για τον εντοπισμό του δράστη. Ο Φόγκλερ αν και δεν περιγράφεται ως «άγιος άνθρωπος» εντούτοις εγώ τον συμπάθησα. Ήταν αυτός που έδωσε την ευκαιρία στον Οπενχάιμερ να ξαναβρεί την υπόστασή του ως Επιθεωρητής και μάλιστα ισότιμος / ισάξιος με τους Άριους Γερμανούς προκειμένου να διαλευκανθούν οι φόνοι και να συλληφθεί ο κατά συρροή δολοφόνος.

Το Σκοτεινό Βερολίνο δεν είναι απλώς μία αστυνομική ιστορία . Παραθέτει και πολλά στοιχεία σχετικά με την ζωή στο Βερολίνο την περίοδο του Β' Παγκοσμιου Πολέμου και αυτό το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον. Στο Χιτλερικό Βερολίνο του 1944 ο Οπενχάιμερ, πρώην επιθεωρητής του Εγκληματολογικού σε διαθεσιμότητα λόγω της Εβραικής καταγωγής του, ανακαλείται στην θέση του ώστε να διελευκάνει μία υπόθεση πολλαπλών δολοφονιών. Οι δολοφονημένες γυναίκες σχετίζονται με κάποιον τρόπο με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Ο δολοφόνος στήνει ένα αλλόκοτο σκηνικό μπροστά σε μνημεία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ποιο είναι το κίνητρό του; Και τι θα συμβεί στον Οπενχάιμερ, αν και όταν τελειώσει η υπόθεση; Εν τω μέσω βομβαρδισμών, διαρκούς ανασφάλειας, ανέχειας και κακουχιών ο Οπενχάιμερ προσπαθεί να λύσει το μυστήριο και να επιβιώσει μίας σκληρής πραγματικότητας. Το Σκοτεινό Βερολίνο είναι το πρώτο βιβλίο μίας τριλογίας που σίγουρα έχει πολλά να μας πει.

Η ιστορία αυτή είχε πολύ ενδιαφέρον, δεν σε απασχολούσε μόνο με την αστυνομική πλευρά, αλλά έθιγε και την ίδια την ιστορία της Γερμανίας την εποχή εκείνη. Πολύ ωραίο!!