Γιατροί, νοσοκόμες, στρατιωτικοί διοικητές και απλοί στρατιώτες, φιλοναζιστές και αντιφρονούντες, ναυτικοί σε πλοία και υποβρύχια, αιχμάλωτοι των Ιαπώνων, δημοσιογράφοι, νοικοκυρές, πιλότοι της RAF, Εβραίοι, όλοι αυτοί αποτελούν το πολύχρωμο μωσαϊκό που επιλέγει ο Ένγκλουντ προκειμένου να ντύσει με αυτό τις αφηγήσεις του και να αναδείξει μια παραμελημένη πτυχή της ιστορίας του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουν ακούσει και θα έχουν διαβάσει πολλάκις για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις πιο γνωστές μάχες του. Για το δράμα όμως των αφανών πρωταγωνιστών σίγουρα δεν έχουμε ακούσει παρά ελάχιστα οι περισσότεροι από εμάς. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επομένως το πόνημα του Έγκλουντ είναι σπουδαίο. Επιπροσθέτως, πρέπει να ειπωθεί ότι οι αφηγήσεις αποδίδονται με λογοτεχνικό τρόπο κάνοντας το βιβλίο να μοιάζει περισσότερο με ιστορικό μυθιστόρημα παρά με αμιγώς ιστορικό πόνημα. Ένα ιστορικό πόνημα, όμως, που στηρίζεται σε τεράστια έρευνα των πρωτογενών πηγών από μέρους του συγγραφέα.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.