Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
Στη Χρυσή Λίστα 2023 του βραβευμένου εκπαιδευτικού portal Elniplex
Υπήρχε πράγματι ένα άγαλμα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μισοβυθισμένο στα νερά ενός λιμανιού; Υπήρχε άραγε κι ένα παιδί που γοητευόταν από τα παραμύθια κι απογοητευόταν από τη ζωή;
Και τι συνέβη εκείνο το βράδυ των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά; Οι παραμυθάδες όλου του κόσμου, λέει, μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτή την απίστευτη ιστορία. Όπως φυσικά μπορεί να την επιβεβαιώσει κι εκείνο το παιδί που είδε με τα ίδια του τα μάτια όλα εκείνα τα θαυμαστά που συνέβησαν. Πολλοί, βέβαια, θα συνεχίσουν να μην την πιστεύουν, ισχυριζόμενοι ότι δεν αξίζει να δίνει κανείς και πολύ μεγάλη σημασία ούτε στα αγάλματα ούτε στα παιδιά, ούτε φυσικά στα παραμύθια. Όμως όλοι οι άλλοι… αφού μάθουν την ιστορία, σίγουρα θα ορκίζονται πως την έζησαν κι οι ίδιοι.
Εμπνευσμένο από την ιστορία του αγάλματος του μεγάλου Δανού παραμυθά που δημιούργησε ο γλύπτης Γενς Κάλσιοτ και το βύθισε στα νερά του λιμανιού του Όντενσε.
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
Υπάρχει ένα άγαλμα βυθισμένο στην άκρη του λιμανιού της γενέτειρας πόλης του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Όλοι φωτογραφίζουν και συνεχίζουν τη μέρα τους, υπάρχει όμως κι ένα παιδί που προσπαθεί να καταλάβει γιατί το άγαλμα του συγγραφέα είναι βυθισμένο στο νερό. Με τη συμπεριφορά του όμως ο μικρός μας φίλος γίνεται αντικείμενο χλευασμού και επιτιμητικών σχολίων. Ποιο είναι αυτό το παιδί και γιατί ξημεροβραδιάζεται κοιτώντας το άγαλμα; Πώς μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας τα παραμύθια; Γιατί περπατάει το άγαλμα κάθε 2 Απριλίου την ημέρα των γενεθλίων του παραμυθά; Πρόκειται για ένα εκπληκτικό κείμενο που εντάσσει αριστοτεχνικά τους ήρωες του Άντερσεν στη ζωή μας και δείχνει με έξυπνο και συγκινητικό τρόπο πώς αλλάζουμε αν πάψουμε να είμαστε παιδιά. Σε δεύτερο επίπεδο είναι ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον μεγάλο παραμυθά που συντρόφεψε τα πρώτα όνειρα παιδιών και παιδιών. «Όλος ο κόσμος είναι μια αλληλουχία από θαύματα, μόνο που τα έχουμε συνηθίσει και τα βλέπουμε ως κάτι συνηθισμένο» λέει ο Άντερσεν. Η συγγραφέας, μέσω του διαλόγου μεταξύ παιδιού και αγάλματος, τονίζει: «-Βλέπεις, αγαπημένο μου παιδί, η ζωή είναι σαν ένα πανέμορφο τραγούδι που οι στίχοι του συχνά δε βγάζουν κανένα νόημα. -Και πρέπει εμείς να τους δώσουμε νόημα». Υπέροχα διαχρονικά μηνύματα, συγκινητικές στιγμές, προσεγμένοι διάλογοι, συναρπαστική μείξη ρεαλισμού και φαντασίας συγκροτούν ένα υποδειγματικό παραμύθι για μεγάλα παιδιά που θα το διαβάζουν ξανά και ξανά, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Η εικονογράφηση του Βασίλη Κουτσογιάννη κινείται στα χρώματα της νύχτας του βόρειου ημισφαιρίου, με αφαιρετικές προσεγγίσεις στα πρόσωπα και ταυτόχρονα εξαίρετες απεικονίσεις άλλων λεπτομερειών, όπως η νύχτα, το λιμάνι, η πόλη, η θέα από τους λόφους. Εντυπωσιακό είναι το αναδιπλούμενο φύλλο με όλους τους ήρωες των παραμυθιών που εμφανίζονται στην κορύφωση της αφήγησης και δημιουργούν ένα εκπληκτικό σαλόνι ομορφιάς και χρωμάτων. Το παραμύθι θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης των παιδιών και θα τα βοηθήσει να κατανοήσουν και να αγαπήσουν τα παραμύθια όχι ως τρόπο νανουρίσματος ή για να περνάει η ώρα αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι της γαλούχησής τους και τμήμα της ψυχοσύνθεσής τους.
Η ιστορία της Αγγελικής Δαρλάση, με τον ποιητικό λυρισμό της, καταφέρνει να συνομιλήσει με τον αναγνώστη του σήμερα, μικρό και μεγάλο και να του θυμίσει πως οι ιστορίες με τη φαντασιακή τους δύναμη, είναι εκεί, έτοιμες να μας ανυψώσουν πάνω από το καθημερινό και τετριμμένο, να νοηματοδοτήσουν ό,τι μπορεί να μοιάζει με τραγική παραφωνία ή συμφορά, και να μας βοηθήσουν να επαναχαράξουμε την πορεία μας, με πυξίδα τον άνθρωπο και τελικό προορισμό τη συνύπαρξη.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.
Η Αγγελική Δαρλάση γράφει μια θαυμάσια ιστορία γεμάτη από τις αλήθειες της ζωής.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.
Βαθιά, σαρωτικά, κυκλωτικά ανθρωποκεντρική, με τρόπο που αγκαλιάζει στις ιστορίες της τους ανθρώπους που διαφέρουν, που βοούν, που βάλλονται, που λησμονούνται, που προσφέρουν και προσπερνιούνται, που άγονται αλλά δεν φέρονται, που δονούν και ενδιαφέρονται, που αγαπούν και δεν ολιγωρούν, που παραχωρούν αλλά δεν παραχωρούνται, που αναποδογυρίζουν τον κόσμο αλλά δεν αναποδογυρίζονται. Η γραφή της, δεητική στην αλληλεγγύη, το μαζί και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, άμεση, ονειρική, εγκαρδιωτική…
Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέντευξη.