Συναρπαστικό βιβλίο, ευρηματικό. Επτά μικρές ιστορίες έξυπνες και ενδιαφέρουσες που κατορθώνουν να κεντρίσουν την περιέργεια του αναγνώστη συν η ιστορία της επιμελήτριας ενός εκδοτικού οίκου Τζούλια και του συγγραφέα ιστοριών μυστηρίου Γκραντ. Πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να μαντέψει το ανατρεπτικό φινάλε. Από τα βιβλία που πρέπει κάποιος οπωσδήποτε να διαβάσει

Πώς γίνεται μέσα σε ένα βιβλίο να διαβάσεις τόσες πολλές αυτόνομες αστυνομικές ιστορίες, να γνωρίσεις τόσους πολλούς χαρακτήρες και να έχεις και ανάλυση για καθεμία από τις ιστορίες αυτές; Μα φυσικά αν βάλεις μια επιμελήτρια να ασχολείται με όλες αυτές τις ιστορίες, συζητώντας με τον συγγραφέα αυτών των ιστοριών. Βρήκα το στήσιμο του βιβλίου ευφάνταστο! Και σίγουρα, όσο εμβαθύνουμε στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της επιμελήτριας και του συγγραφέα και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι κρύβει ο τελευταίος, η παρεμβολή της κάθε ιστορίας εντείνει κι άλλο την αγωνία. Καθυστερεί όσο περισσότερο γινέται την αποκάλυψη που περιμένουμε ήδη από την αρχή. Και σίγουρα, αν είσαι φίλος των μαθηματικών, θα εκτιμήσεις και την μαθηματική εξίσωση πίσω από κάθε αστυνομικό μυθίστορημα.

Το βιβλίο “οχτώ ντετέκτιβ” του Alex Pavesi είναι ένα πρωτότυπο βιβλίο τόσο στην εξέλιξη, όσο και στη δομή, καθώς έχει επτά αυτοτελή , μικρά, άλλα πανέξυπνα αστυνομικά διηγήματα, μικρές αστυνομικές ιστορίες με υποθέσεις που περιλαμβάνουν πολλαπλούς υπόπτους, ύποπτα ατυχήματα, ανεξήγητες δολοφονίες, ακόμα και μεταφυσικά θέματα, ενώ το κύριο μέρος της ιστορίας αφήνει πολύ νωρίς να διαφανεί τι ακριβώς συμβαίνει με την αυτοαπομόνωση του συγγραφέα) που τα συνδέει με έναν εξαιρετικό και ευφάνταστο τρόπο ο Pavesi. Στο τέλος η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη (τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται), η κάθε σελίδα αποκαθηλώνει ότι είχαμε πιστέψει αρχικά για την εξιχνίαση της κάθε μία από τις μικρές ιστορίες. Δένει αριστοτεχνικά τις αστυνομικές ιστορίες με μαθηματική θεωρία που προσδιορίζει τους κανόνες ενός αστυνομικού έργου. Συστήνεται ανεπιφύλακτα..

Η ιδέα είναι αρκετά πρωτότυπη: Παρουσιάζονται 7 αυτοτελείς ιστορίες, οι οποίες συνδέονται με μια "μεγαλύτερη" κεντρική ιστορία, με άξονα τα μαθηματικά ως όργανο επίλυσης των αστυνομικών μυστηρίων που ξεδιπλώνονται. Ένα από τα πιο έξυπνα παιχνιδίσματα της λογικής που διάβασα τον τελευταίο καιρό και ένα από τα βιβλία που αποκόμισα από αυτόν τον Μαραθώνιο. Στη θετική αποτίμηση συνέβαλε και η γραφή του συγγραφέα, που καταφέρνει να μας παρουσιάσει τις ιστορίες όπως πρέπει, χωρίς να ξεφεύγει –κατά τη γνώμη μου- σε ανούσιες περιγραφές και παρουσιάσεις. Επίσης, ήταν σε αρκετά σημεία ιδιαίτερα ευφυείς οι λεκτικοί διαξιφισμοί μεταξύ των 2 κεντρικών χαρακτήρων. Τώρα που τελείωσε ο Μαραθώνιος, θα κάτσω να το ξαναδιαβάσω, για να μπορέσω να εντοπίσω στοιχεία που ίσως έχασα με την πρώτη ανάγνωση. Συμβουλή: Να το διαβάσετε οπωσδήποτε!

Από την περιγραφή μου είχε φανεί ενδιαφέρον και πρωτότυπη ιστορία αλλά στην πραγματικότητα με κούρασε και ήθελα να τελειώσει το συντομότερο. Δεν μπόρεσα να συνδεθώ με τους χαρακτήρες, μάλλον λόγω των μεγάλων παρεμβολών των αυτοτελών ιστοριών. Έξυπνη και πρωτότυπη ιδέα αλλά η εκτέλεση δεν με συγκίνησε. Οι αυτοτελείς ιστορίες δεν μου φάνηκαν αρκετά ενδιαφέρουσες ενώ η αποκάλυψη στο τέλος μου φάνηκε προβλέψιμη και αναμενόμενη. Μου φάνηκε ότι δεν υπήρχε σύνδεση ανάμεσα στις αυτοτελείς ιστορίες και στο υπόλοιπο βιβλίο. Στα θετικά του βιβλίου το ότι νιώθεις και εσύ ένας ντεντέκτιβ που προσπαθεί να βρει τα στοιχεία και να λύσει το μυστήριο.

Πρωτότυπο μυθιστόρημα, εξαιρετικό ! Πολύ σασπένς, πολλές ανατροπές και πολλές εκπλήξεις. Θυμίζει αρκετά το ύφος της Αγκάθα Κρίστι. Έξυπνες , ενδιαφέρουσες ιστορίες που κατορθώνουν να κεντρίσουν την περιέργεια και την αγωνία αυτού που τις διαβάζει.

Μια επιμελήτρια ενός εκδοτικού οίκου. Ένας ξεχασμένος συγγραφέας 7 αστυνομικών διηγημάτων. Κι εκεί που διαβάζεις μια πλοκή τόσο αργή κι επίπεδη, ξεκινάει η πραγματική δράση! Κάθε διήγημα περιλαμβάνει έναν ή και περισσότερους φόνους, για να δώσει μια γερή περιγραφή όλων των τύπων και συνδυασμών πλοκής, θυμάτων και θυτών. Η Τζούλια παίρνει συνέντευξη από τον Γκάρι, για να επανεκδώσει ο εκδοτικός της τα διηγήματα. Όσο όμως η συνέντευξη προχωρά, κάτι δεν της κολλάει: ανακρίβειες και αυτοαναιρέσεις του συγγραφέα. Ο ίδιος το ρίχνει στην ασθενή του μνήμη. Όταν η Τζούλια όμως, αποφασίζει να επέμβει στα διηγήματα, τότε όλη η αλήθεια έρχεται μεμιάς στο φως. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, ούτε και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου! Ένα πανέξυπνο γραμμένο βιβλίο, που το τελειώνεις και μένεις με το στόμα ανοιχτό! Στην αρχή κυλάει αργά, δεν σε τραβάει. Η ανατροπή όμως του τέλους - ή καλύτερα, του κάθε τέλους από κάθε διήγημα - αξίζει τον κόπο να διαβαστεί!

Ένας μαθηματικός ανακαλύπτει μια «φόρμουλα» για το πώς να γράφονται επιτυχημένα αστυνομικά μυθιστορήματα και μια εκπρόσωπος εκδοτικού οίκου τον αναζητά για να της μιλήσει γι αυτά, προκειμένου να τα εκδώσει. Αυτή η ανακάλυψη προδιαθέτει θετικά τον αναγνώστη, αλλά τελικά το βιβλίο είναι αρκετά κατώτερο των προσδοκιών. Το σκεπτικό είναι καλό πίσω από αυτές τις 7 ιστορίες δολοφονιών, αλλά με κάποιο τρόπο δεν κατορθώνουν να συνδεθούν με τη γενικότερη ιδέα του βιβλίου, με αποτέλεσμα να θέλεις να περάσεις στα γρήγορα τις αφηγήσεις των μυθιστορημάτων και να φτάσεις στο τέλος. Ωστόσο, έχει ένα αρκετά ανατρεπτικό τέλος που το κάνει ενδιαφέρον μεν, αλλά όχι τόσο που να ανατρέπει την έλλειψη σύνδεση στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου.

Μία επιμελήτρια, συναντά το συγγραφέα επτά ιστοριών με σκοπό να τις επανεκδόσει. Σύμφωνα με το συγγραφέα, για να γράψει κανείς ένα αστυνομικό μυθιστόρημα υπάρχουν οχτώ κανόνες, τους οποίους στο παρελθόν έχει βρει και έχει καταγράψει. Τα κεφάλαια του βιβλίου εναλλάσσονται μεταξύ των ιστοριών που διαβάζει δυνατά η επιμελήτρια και των συζητήσεων που κάνει με το συγγραφέα πάνω στις ιστορίες. Κατά τη γνώμη μου αυτές οι εφτά ιστορίες είναι λίγο…επίπεδες, χωρίς ενδιαφέρον και απόλυτα προβλέψιμες. Επιπλέον, στο τέλος γίνεται μία αποκάλυψη που μονο αποκάλυψη δεν μπορεί να θεωρηθεί αφού είναι ένα γεγονός απόλυτα αναμενόμενο. Νομίζω πως τελικά καμιά φορά είναι καλύτερο να γράφουμε χωρίς κανόνες!

Να κάτι διαφορετικό στο αστυνομικό μυθιστόρημα! Το να αντιμετωπίσεις μυστήρια φόνου με μαθηματική σκέψη και δίνοντας τους μαθηματική δομή είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Διαβάζοντάς το έκανα στο σημειωματάριό μου διαγράμματα Venn για να ανακαλύψω το σκεπτικό των επτά ιστοριών. Οι συζητήσεις μεταξύ της Χαρτ και του Γκραντ είναι ευφυείς και χωρίς να υπάρχει αυτό που λέμε κινηματογραφική δράση, σε καθήλωνε περιμένοντας την επόμενη ιστορία, την επόμενη συζήτηση. Η μεγάλη ανατροπή ήρθε, όταν όλες αυτές οι ιστορίες πήραν διαφορετικό τέλος. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Pavesi και σίγουρα έχει θέσει ψηλά τον πήχη. Περιμένω τα επόμενα βιβλία του. Και είναι ένα ωραίο δώρο σε αυτούς που αναζητούν το διαφορετικό και το πρωτότυπο.

Πραγματικά πρωτότυπο αυτό το μοντέρνο αστυνομικό!Νόμιζα όταν το πήρα στα χέρια μου ότι θα διαβάσω άλλο ένα μυθιστόρημα της μεγάλης Άγκαθα άλλα έπεσα έξω.Συναρπαστικές ιστορίες που τις διάβαζα ξανά και ξανά για να καταλάβω τι μου έχει ξεφύγει.Εφτά αυτοτελής ιστορίες που στο τέλος γίνονται μία βάση μαθηματικών και εγώ να προσπαθώ να τις συνδέσω.Στο τελευταίο κεφάλαιο συνδέθηκαν όλα καταλαβαίνοντας όλη την ιδέα του βιβλίου.Πολυμήχανο και σχεδόν διαδραστικό βιβλίο που διάβασα όλες τις ιστορίες από δύο φορές.Μου άρεσε επίσης το γεγονός ότι ο αναγνώστης συμμετέχει σαν όγδοος ντετέκτιβ.Από μένα είναι 4,5/5 αστεράκια γιατί με έβαλε στο τριπακι να ξαναδιαβάζω τα κεφάλαια και δεύτερη φορά.

Ένα αρκετά πρωτότυπο, έξυπνο μυθιστόρημα που δοκιμάζει την παρατηρητικότητα του αναγνώστη στο έπακρον. Απόλαυσα ιδιαιτέρως το γεγονός ότι κάθε κεφάλαιο είναι ένας ανεξάρτητος γρίφος στο οποίο επέστρεφα ξανά για να εντοπίσω τις πληροφορίες που μου είχαν διαφύγει, δίνοντας μου κίνητρο να διαβάσω πιο προσεχτικά κάθε επόμενη ιστορία. Είναι γρήγορο, ευχάριστο και πολύ διαφορετικό. Ξεφεύγει από τα κλασικά αστυνομικά μυθιστορήματα. Μου θύμισε advent calendar όπου τα κουτάκια είναι ανεξάρτητα μεν αλλά αλληλοσυνδεόμενα και το καθένα από αυτά κρύβει και μία διαφορετική ιστορία, μία μικρή έκπληξη, ενώ όλα μαζί αποτελούν κομμάτια μιας μεγαλύτερης ιστορίας. Το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο μέχρι το τέλος του βιβλίου καθώς νέα στοιχεία και ανατροπές ξεφυτρώνουν διαρκώς.

Εκεί που νομίζεις ότι διαβάζεις μια συλλογή σύντομων αστυνομικών διηγημάτων τύπου Αγκαθα Κρίστι, μετράς και ξαναμετράς τις ιστορίες και τους ντετέκτιβ και σου βγαίνουν 7... Μια πρωτότυπη ιδέα που σε βγάζει από τα συνηθισμένα και στο τέλος σε πιάνει εντελώς απροετοίμαστο. Ζωές παράλληλες, ιστορίες που συναντιούνται, μια θεωρητική - μαθηματική ανάλυση του μυστηρίου και στο κέντρο - ω τί έκπληξη - οι ανθρώπινες σχέσεις. Ένα ιδιαίτερα έξυπνο βιβλίο που ενώ στην πορεία φαίνεται απλό, τελικά είναι μια πρόκληση!

Το ερώτημα είναι: Τι χρειάζεται ένας φόνος; Και η απάντηση: Ένα θύμα κι έναν θύτη. Τι χρειάζεται όμως μια αστυνομική ιστορία; Όλα τα παραπάνω κι επιπλέον έναν ντετέκτιβ που θα ασχοληθεί με την επίλυσή του φόνου. Κι εδώ δεν έχουμε μία, αλλά έχουμε εφτά ιστορίες φόνου ή μήπως οχτώ; Ομολογώ πως βρήκα αυτό το βιβλίο εξαιρετικά έξυπνο αλλά και πρωτότυπο. Έχοντας διαβάσει αμέτρητα αστυνομικά μυθιστορήματα μπορώ να το πω με σιγουριά. Ήταν πολύ καλά δομημένο κι ενώ θύμιζε σειρά διηγημάτων, ήταν ένα μυθιστόρημα! Είμαι πολύ χαρούμενη που έπεσε στα χέρια μου! Αυτό που με ξένισε και αφαίρεσε το ένα αστεράκι από τη βαθμολογία μου είναι πως το τέλος ήταν λιγάκι βιαστικό. Διαβάστε το!

Ένα πρωτότυπο βιβλίο, στο οποίο υπάρχουν αυτοτελείς ιστορίες μυστηρίου και ταυτόχρονα και μία κεντρική ιστορία. Ο Γκράντ Μακάλιστερ είχε γράψει 7 μικρές αστυνομικές ιστορίες πολλά χρόνια πριν. Τώρα ζει σε ένα απομονωμένο νησί, τον οποίο επισκέπτεται η εκδότρια Τζούλια Χαρτ με σκοπό να ξαναεκδώσει τις ιστορίες. Η Τζούλια όμως ανακαλύπτει ότι η κάθε ιστορία έχει κάποιες σκόπιμες ανακρίβειες μέσα. Οι ιστορίες διαβάζονται από τη Τζούλια και ύστερα συζητιούνται με τον συγγραφέα. Είναι ένα μυθιστόρημα με γρίφους και παζλ και κλασσικές αστυνομικές ιστορίες. Το βιβλίο στην αρχή δε με κράτησε τόσο ίσως επειδή είναι λίγο αργό, όμως στη συνέχεια γίνεται καλύτερο και το τέλος έχει ανατροπές που δεν τις περιμένεις.

Πρωτότυπη πλοκή, εξαιρετικά ιδιαίτερη, με οκτώ ιστορίες μυστηρίου ανεξάρτητες μεταξύ τους, σαν να διαβάζεις οκτώ ξεχωριστά αστυνομικά, εντελώς διαφορετικά, που τίποτα δεν τα συνδέει. Κι όμως στο τέλος, όλα παίρνουν τον δρόμο τους με μια ανατροπή που σε αφήνει έκπληκτο. Μου φάνηκε εξαιρετικά ευφυής η συσχέτιση των μαθηματικών με τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός αστυνομικού μυθιστορήματος. Σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, λειτουργούσα ως ντετέκτιβ, προσπαθώντας να τα λύσω και να εφαρμόσω τους μαθηματικούς κανόνες.Πολλές από τις ιστορίες μου θύμισαν τα διηγήματα με πρωταγωνιστή τον Σέρλοκ Χολμς, χωρίς ωστόσο να έχουν κοινό πρωταγωνιστή, ούτε να εξελίσσεται κάποιος χαρακτήρας σε αυτά, κάτι το οποίο μου έλειψε από το συγκεκριμένο βιβλίο.

Το βιβλίο που διάβασα 2 φορές! Η πρώτη λίγο πριν ξεκινήσει ο Μαραθώνιος. Τζούλια Χαρτ, επιμελήτρια σε έναν μικρό εκδοτικό οίκο. Γκραντ Μακάλιστερ, καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και συγγραφέας του βιβλίου «Λευκοί Φόνοι» Διηγήματα αστυνομικής φύσεως και συζητήσεις ανάμεσα στη Τζούλια και τον Γκραντ προκειμένου να βελτιώσουν τις «ατέλειες» των ιστοριών σε πιθανή νέα έκδοση του βιβλίου από τον εκδοτικό που εκπροσωπεί η Τζούλια. Η αλήθεια είναι ότι ξέροντας το τέλος, στη δεύτερη ανάγνωση απολάμβανα περισσότερο τις ενδιάμεσες συζητήσεις των δύο πρωταγωνιστών γιατί εκεί «κρύβεται» η αλήθεια! Ενώ στην πρώτη ανάγνωση τα διηγήματα ήταν αυτά που κρατούσαν το ενδιαφέρον μου και περίμενα πώς και πώς το τέλος!!! Σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά ευφυές και πρωτότυπο μυθιστόρημα!

Αρκετά ιδιαίτερο. Κάτι που όμοιό του δεν έχω ξαναδιαβάσει και είχε ενδιαφέρον να δεις πως οι διαφορετικές ιστορίες οδηγούν σε ένα συμπέρασμα για την ζωή των δύο πρωταγωνιστών. Η αλήθεια είναι ότι με κούρασε σε αρκετά σημεία ιδιαίτερα όταν συνειδητοποιούσες ότι οι ιστορίες είναι αρκετά μεγάλες και δεν βοηθάνε τόσο πολύ στην πλοκή. Θέλω να πω ότι θα μπορούσαν να είναι μικρότερες. Όμως το τέλος σε ανταμείβει και σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος ξεγελάει ποιον. Εξαιρετική η ιδέα τον μπλεχτεί η αστυνομική λογοτεχνία με τα μαθηματικά. Κάτι πολύ πρωτότυπο που να πω την αλήθεια με παρακινεί στο να το ψάξω λίγο παραπάνω. Μία οπτική που μπλέκει την λογοτεχνία με την επιστήμη.

Πολύ πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν έχει την κλασική δομή "φόνος-ύποπτοι-δράστης". Επίσης πρωτότυπη και ιδιαίτερη είναι η σύνδεση των μυστηρίων με τα μαθηματικά, είναι μία προσέγγιση που δεν έχει γίνει ποτέ σε ιστορία μυστηρίου. Όσον αφορά στο κυρίως κείμενο, όμως, δυστυχώς το βρήκα κουραστικό σε αρκετά σημεία, ορισμένες ιστορίες, δε, μου φάνηκαν πολύ "στημένες" και δυσκολεύτηκα να τις ολοκληρώσω. Αξίζει όμως στο τέλος, γιατί ανατρέπονται τα πάντα και είναι πολύ προσεγμένο, ώστε μέχρι τότε ο αναγνώστης δεν έχει ιδέα του τι θα ακολουθήσει. Γενικά αξίζει το διάβασμα, ως κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα.

Ότι πιο έξυπνο έχω διαβάσει σε αστυνομικό-μυστηρίου, εδώ και καιρό. Ο Pavesi σε βομβαρδίζει με επτά ξεχωριστές ιστορίες μυστηρίου παρουσιάζοντάς διάφορους μαθηματικούς συνδυασμούς μεταξύ θύτη-θύματος-ντετέκτιβ και υπόπτων… Με το τέχνασμα του εγκιβωτισμού ξεδιπλώνει και μια όγδοη ιστορία που στο τέλος σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Κάτι τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα, που το είχα τόσο ανάγκη, αφού τελευταία φαίνεται ότι το είδος έχει μπουκώσει ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια. Οι ιστορίες του, ακολουθούν την σχολή της Άγκαθα Κρίστι, με την λιτή σφιχτή γραφή, τον συγκαλυμμένο σαρκασμό, το παιχνίδι με τον αναγνώστη, το ανατρεπτικό τέλος. Το απόλαυσα πολύ και ανυπομονώ για το επόμενο του συγγραφέα.

Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν πρόκειται για αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα. Θα μπορούσε να χωριστεί σε τρία μέρη. Το πρώτο είναι οι μικρές αστυνομικές ιστορίες που αποτελούν και το έργο του ήρωα με τον τίτλο «Λευκοί Φόνοι», το δεύτερο μέρος θα μπορούσε να ένα δοκίμιο σχετικά με την αστυνομική λογοτεχνία και το τρίτο μέρος αφορά που εκτυλίσσεται από την τελευταία συζήτηση και μετά είναι η ουσία του βιβλίου και η κεντρική ιστορία. Δεν θα συμμεριστώ τον ενθουσιασμό κάποιον κριτικών για το συγκεκριμένο έργο. Σαν αναγνώστρια μου φάνηκε πολύ κουραστικό, ιδίως τα μέρη που αφορούσαν τη μαθηματική δομή της αστυνομικής λογοτεχνίας. Επίσης, οι αστυνομικές ιστορίες των «Λευκών Φόνων» δεν ήταν πολύ εντυπωσιακές, ούτε ιδιαίτερα πρωτότυπες. Το μόνο ενδιαφέρον σημείο του βιβλίου είναι οι σελίδες από το κεφάλαιο της «Τελευταίας Συζήτησης» και έπειτα. Είναι και το μόνο που είχε κάποιο νόημα αφού βοήθησε τον αναγνώστη να καταλάβει ποια τελικά ήταν όλη η υπόθεση του βιβλίου και ποια η κεντρική του ιδέα.

Με τίτλο "Οχτώ ντετέκτιβ" στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό το βιβλίο είναι ένα παζλ στο στυλ της Άγκαθα Κρίστι που προσφέρει όχι μόνο μια ιστορία εγκλήματος, αλλά πολλές, καθώς ένας επιμελητής συνεργάζεται με έναν συγγραφέα για ένα βιβλίο μικρών ιστοριών... αυτές οι ιστορίες όλες μαζί προσφέρουν έναν ιδιαίτερα έξυπνο τύπο που δεν εμφανίζει το πραγματικό του πρόσωπο μέχρι το τέλος. Το βιβλίο είναι συναρπαστικό και έχει μια πρακτικά στυλιζαρισμένη πεζογραφία που σε κρατά εγκλωβισμένο καθ' όλη τη διάρκεια. Αυτό που καθιστά ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα - αυτό είναι το θέμα που εξερευνά σε όλη την περίπλοκη αφήγησή του, όπου οι ιστορίες ίδιες μιλούν για ένα ευρύτερο μυστήριο και ο ρόλος του αναγνώστη και του συγγραφέα είναι καίριος. Ως ένας μεγάλος φαν της Άγκαθα Κρίστι, ήταν αληθινή χαρά να το διαβάσω, προσφέροντας έναν φόρο τιμής στην κορυφαία αστυνομική συγγραφέα, ενώ παράλληλα έχει τη δική του μοναδικότητα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του είδους.

Οι "Οχτώ Ντετέκτιβ" του Άλεξ Παβέζι είναι ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα που προσφέρει πολυεπίπεδη ένταση και άπλετο μυστήριο. Η πλοκή παρακολουθεί οκτώ ντετέκτιβ οι οποίοι αναζητούν την αλήθεια πίσω από ένα εγκληματικό παζλ. Η γραφή του Παβέζι είναι εξαιρετικά καλογραμμένη, παρέχοντας ζωντανές εικόνες του ιταλικού τοπίου και πληθώρα χαρακτήρων. Η πλοκή εξελίσσεται με γοητεία και ανατροπές, καθηλώνοντας τον αναγνώστη. Η αντίθεση μεταξύ των χαρακτήρων και οι πτυχές της ανθρώπινης ψυχολογίας προσδίδουν βάθος στην αφήγηση. Ο Παβέζι αναδεικνύεται ως ένα ταλαντούχος συγγραφέας που συνδυάζει με ιδανικό τρόπο την αστυνομική έρευνα με την ανθρώπινη δραματουργία. Οι "Οχτώ Ντετέκτιβ" αποτελούν μια εξαιρετική ανάγνωση για όσους αναζητούν ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονα ψυχολογικά στοιχεία.

Οι "Οχτώ Ντετέκτιβ" του Alex Pavesi είναι ένα θαυμάσιο αστυνομικό μυθιστόρημα που αναστατώνει τα συνήθη όρια του είδους. Με έξυπνη και πρωτότυπη δομή, ο συγγραφέας δημιουργεί ένα συναρπαστικό παζλ μυστηρίου. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από οκτώ διαφορετικές ιστορίες εγκλήματος, καθώς οι κεντρικοί χαρακτήρες, μία επιμελήτρια και ένας συγγραφέας, επανεξετάζουν και συζητούν το έργο του. Η δυνατή αφήγηση, με τις ανατροπές και τις ανεπίσημες αναφορές στις κλασικές ιστορίες μυστηρίου, καθιστούν το βιβλίο μια συναρπαστική ανάγνωση. Η ιστορία παραμένει σφιχτή και καλά κατασκευασμένη. Ο Alex Pavesi αναδεικνύεται ως ένας πρωτοπόρος του είδους, προσφέροντας ένα απολαυστικό και διανοητικό ταξίδι στον κόσμο του μυστηρίου.

Ένα έξυπνα γραμμένο βιβλίο.Με δέκα εφτά ιστορίες στην τιμή των οκτώ,όπως άλλωστε είναι και στον τίτλο΄.Δεν είχα τον χρόνο να κοιτάξω αν ισχύει η μαθηματική ακολουθία που προσπαθεί να εκδώσει ο ένας εκ των πρωταγωνιστών.Αλλά οι δολοφονίες τόσο οι κανονικές άλλο τόσο και οι φανταστικές ήταν πολύ έξυπνες και αναπάντεχες θα έλεγα.Ένα βιβλίο με ενδιαφέροντες φόνους με αναπάντεχο τέλος ο καθένας τους.Πολύ έξυπνο το ότι δεν αναφέρετε ποτέ το όνομα του νησιού ενώ σε όλες τις ιστορίες του διηγήματος οι περιγραφές για το μέρος όπου διαδραματίζονται έχουν έως και οδούς,πάρκα,στενά και πεδιάδες.

Μάλλον είμαι από τους λίγους που δεν τα πήγε καλά με τους 8 ντετέκτιβ. Πίεσα τον εαυτό μου να το τελειώσει αφού βρήκα τις ιστορίες απλές και χωρίς κανένα ενδιαφέρον.

Ένας μοναδικός, εκπληκτικός, τόσο έξυπνος, περίπλοκος, προκλητικός, πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας! Μπορώ μόνο να χειροκροτήσω τον Alex Pavesi που είναι ένας τόσο λαμπρός συγγραφέας και ανυπομονώ να διαβάσω τα επερχόμενα έργα του στο μέλλον. Αν σας αρέσουν οι ιστορίες ντετέκτιβ παλιάς σχολής που συναντούν πολύπλοκα αινίγματα, αυτός είναι ένας καταπληκτικός συνδυασμός για τις ανάγκες σας. Πραγματικά το απόλαυσα! Η προσέγγιση του Pavesi στο λαμπρό μυθιστόρημά του είναι διαφορετική και πρωτότυπη, προσφέροντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να γίνει ντετέκτιβ και να κυνηγήσει τα αινίγματα, τους γρίφους και τις ενδείξεις που υπάρχουν και αποτελούν τη βάση του απροσδόκητου και εκπληκτικού τέλους. Τα στοιχεία είναι όλα εκεί, στην καλά σχεδιασμένη και δομημένη αφήγηση, το βιβλίο μέσα σε ένα βιβλίο, που με απασχόλησε τόσο διεξοδικά.

Ένα έξυπνο και πολύ διαφορετικό αστυνομικό μυθιστόρημα! Κάπως κουραστικό σε σημεία, αλλά ανατρεπτικό και αυτό το κάνει να αξίζει!

Το concept είναι πολύ έξυπνο, αυθεντικό και πρωτότυπο. Η κάθε ιστορία ακολουθεί αυτόν τον κανόνα αλλά με διαφορετικό τρόπο. Κάποιες έχουν ενδιαφέρον και κάποιες άλλες όχι τόσο. Έχει να κάνει με έξυπνα puzzle games και όχι με τους χαρακτήρες. Αν θέλετε χαρακτήρες να δεθείτε, δεν θα είστε ευχαριστημένοι με αυτό το βιβλίο. Πρέπει να παραδεχτώ ότι σε κάποια σημεία βαρέθηκα αρκετά αλλά το τέλος και η ανατροπή του έσωσαν όλη την κατάσταση. Στην αρχή προχωράει αρκετά αργά αλλά αξίζει να συνεχίσετε μέχρι την τελευταία σελίδα. Η ανατροπή ήταν πολύ σοκαριστική και ήταν και διπλή. Υπό άλλες συνθήκες θα του έδινα 3 αστέρια, αλλά το απόλαυσα αρκετά παρότι υπήρχαν κάποια πράγματα που με ενόχλησαν. Δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί θα αποκαλύψω αρκετά σημεία. Απλά κρατήστε ότι είναι ένα μυστήριο με υψηλή ένταση, αργής πλοκής με περισσότερες από μία ανατροπές και συγκλονιστικό τέλος.