Για τον Τ. Σ. Έλιοτ, «ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος» δεν είναι «μ’ έναν πάταγο αλλά μ’ έναν λυγμό». Για τους κοσμολόγους όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά – και περισσότερο αμφίβολα. Όχι για τον δικό μας κόσμο, το πλανητικό μας σύστημα. Αυτός θα τελειώσει με φωτιά, όταν ο ήλιος μας μετατραπεί σε έναν «ερυθρό γίγαντα», σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Όμως το ερώτημα για το οποίο επιδιώκει να σκιαγραφήσει ενδεχόμενες απαντήσεις η αστροφυσικός Κέιτι Μακ είναι ο τρόπος με τον οποίο θα έρθει το τέλος του σύμπαντος. Γιατί θα έρθει, αυτό είναι βέβαιο. Το σύμπαν μας βρίσκεται ακόμη στη νεανική του ηλικία, όμως κάποτε το υδρογόνο θα εξαντληθεί, και θα σταματήσει η γέννηση νέων άστρων. Σύμφωνα με το σενάριο που θεωρούν επικρατέστερο οι σύγχρονοι αστροφυσικοί, όταν πλέον δεν θα υπάρχει άλλη ενέργεια για να μετατραπεί σε θερμότητα, η εντροπία θα φτάσει στη μέγιστη τιμή της και θα επέλθει ο θερμικός θάνατος του σύμπαντος, καθώς η θερμοκρασία του θα φτάσει σχεδόν το απόλυτο μηδέν. Η Κέιτι Μακ περιγράφει με ενάργεια αλλά και χιούμορ άλλες τέσσερις πιθανές εκδοχές του τέλους του σύμπαντος: τη Μεγάλη Σύνθλιψη, τη Μεγάλη Θραύση, την Αποσύνθεση Κενού και την Αναπήδηση. Αν η ορολογία αυτή της εσχατολογικής κοσμολογίας ακούγεται εξωτική και, κυρίως, δυσνόητη, η αφήγησή της διαθέτει επαρκές χιούμορ και εικονοκλαστικές περιγραφές ώστε να κάνει τις δύσκολες αυτές έννοιες εύκολα κατανοητές. Πέρα από τα σενάρια καταστροφής, που βασίζονται σε μαθηματικά μοντέλα, θεμελιωμένα στη θεωρία της σχετικότητας, την κβαντομηχανική και τη θεωρία των υπερχορδών, το βιβλίο της προσφέρει μια σύντομη αλλά συνεκτική περιγραφή των σύγχρονων αντιλήψεων για το χωροχρονικό μας σύμπαν, που βοηθά τον αναγνώστη να κατανοήσει πώς φτάσαμε έως εδώ. Σε μια εποχή που η ανθρώπινη παρέμβαση οδηγεί τον πλανήτη σε μια άμεσα καταστροφική κλιματική αλλαγή, ίσως φαίνεται παράλογη η ενασχόληση με ένα τέλος που απέχει τρισεκατομμύρια χρόνια από το σήμερα· η σκιαγράφηση αυτού του μέλλοντος, όμως, προσφέρει ίσως απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με την προέλευση και τη μελλοντική υπόσταση του ανθρώπου.