Δεν υπάρχει εκπαιδευτικός και γονιός που να μη δίνει καθημερινά μεγάλη μάχη με τον τονισμό και την ορθογραφία. Παλιά, είχαμε μάθει να τονίζουμε τη συλλαβή που έπαιρνε τόνο μόλις τη γράφαμε. Τα τελευταία χρόνια συμβαίνει μάλλον κάτι διαφορετικό: τα παιδιά γράφουν πρώτα ολόκληρη τη λέξη και στη συνέχεια ψάχνουν, κυριολεκτικά, να βρουν πού θα τονίσουν. Ο Πάνος Χριστοδούλου παίζει λοιπόν με τις λέξεις και τους τόνους. Έτσι η ουρά γίνεται ούρα, το φιλάκι φυλακή, το καλός κάλλος, ο τόνος το ψάρι τόνος της γραμματικής και τόνος βάρους. Αν διαβάσουμε το βιβλίο όχι αποκλειστικά ως μια ευφάνταστη άποψη που διακωμωδεί τον μπελά της ορθογραφίας, θα διαπιστώσουμε ότι κρύβει, και αποκαλύπτει ταυτόχρονα, την πολυσημία της γλώσσας. Εξαιρετικό βοήθημα που με το χιούμορ του αλαφραίνει το πρόβλημα.