Ένα πολυκαιρισμένο, κατατσαλακωμένο σακουλάκι με μια κόκκινη κορδέλα και μια πολύ σκληρή καραμέλα στο εσωτερικό του είναι το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο στολίδι που κρέμεται από το έλατο την παραμονή της νύχτας των Χριστουγέννων σε ένα σπίτι με …ιστορία! Ήταν το σπίτι ενός άνδρα που κάποτε ήταν ένα καλοκαμωμένο αγόρι, καστανόξανθο με πεταχτά αυτιά και καστανά μάτια. Ένα αγόρι που στα δεκαπέντε του χρόνια αποφάσισε να πάει στον πόλεμο. Λίγο η ανεργία που μάστιζε τα μέρη του, λίγο η περηφάνια του, λίγο η εφηβεία που τα βλέπει όλα σαν περιπέτεια, γίνανε η αιτία να ντυθεί στρατιώτης. Η αδερφή του που τον λάτρευε του ’πε πως τα ξωτικά, έτσι τον φώναζε, δεν πάνε στον πόλεμο. Όμως εκείνος …πήγε.
Κι αφού ο πόλεμος δεν είχε τελειωμό, τις χριστουγεννιάτικες μέρες, ένα πακέτο τυλιγμένο με χοντρό καφέ χαρτί έφτασε στα χαρακώματα για τον νεαρό στρατιώτη. Το καλύτερο δώρο ήταν που είχε μέσα κρέας παστό, πορτοκαλί κάλτσες, σαπούνι με άρωμα λεβάντας, ένα σακουλάκι με καραμέλες και ένα γράμμα. Ένα γράμμα από τη Μαίρη, τη μικρή του αδελφή…
Τα Χριστούγεννα του 1914, στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο τα κανόνια, τα όπλα και ο χαλασμός σταμάτησαν…
Όλοι διάβαζαν τα γράμματα, γεύονταν τα λιγοστά καλούδια, έπαιζαν χαρτιά, ντάμα ή σκάκι, μπάλα, και κανείς, κανείς δεν πολεμούσε. Ούτε στο εχθρικό στρατόπεδο. Πουθενά. Και τότε ξεκίνησε εκείνη η μουσική και το τραγούδι της Άγιας Νύχτας που αν και δεν καταλάβαιναν όλοι τη γλώσσα που ακουγόταν, την ένιωθαν και τη σιγοτραγουδούσαν. Κι ύστερα ήρθε η γαλήνη κι ό,τι οι ισχυροί του κόσμου δεν κατάφεραν να κάνουν. Να μονοιάσουν για μια μέρα οι …εχθροί. Να γιορτάσουν τη μαγική Νύχτα και Μέρα, τη λευκή Μέρα - Νύχτα της Ανακωχής που έμεινε για πάντα χαραγμένη με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία.
Δύο καραμέλες κι ένα κουμπί ήταν τα πολύτιμα δώρα που ανταλλάχτηκαν ανάμεσα σε αγνώστους για να θυμούνται σε όλη τους τη ζωή εκείνη τη μία και μοναδική μέρα…
Όταν η αλήθεια μπερδεύεται με τον θρύλο χρειάζεται ένας σπουδαίος συγγραφέας για να κινήσει τα νήματα μιας καινούργιας ιστορίας που, αν και σχεδόν παραμύθι, νιώθεις πως μπορεί και να συνέβη κάποτε. Ένας τέτοιος μοναδικός και μαγικός συγγραφέας είναι η Αγγελική Δαρλάση. Για την Ανακωχή του 1914 έγραψε, του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, τα Χριστούγεννα, που οι ίδιοι οι στρατιώτες έκαναν μόνοι τους για να ζήσουν την πιο όμορφη μέρα της χρονιάς και που τη γνωρίζουν όλοι οι μεγάλοι. Είναι η ωραιότερη ιστορία του κόσμου και χάρη στην Αγγελική τώρα θα τη μάθουν με τρόπο παραμυθένιο και τα παιδιά. Μια ιστορία πολύ συγκινητική. Μια ιστορία απόλυτα ανθρώπινη. Ένα παραμύθι καλογραμμένο, γεμάτο φαντασία ως προς τους ήρωες και την πλοκή της ιστορίας, που παρουσιάζει τη μεγάλη αλήθεια χωρίς να τρομάζει. Ο πόλεμος είναι πάντα άσχημος, άχαρος και φοβερός. Τρομάζει κάποιες φορές τα παιδιά που δεν τον καταλαβαίνουν, όταν όμως μπλέκεται με τόσο περίτεχνα στολίδια γεμίζει μόνο ομορφιά την ψυχή, ανθρωπιά κι αγάπη η μικρή …ανακωχή του.
Μια ιστορία για ανθρώπους που δεν γνωρίζονται, αλλάνιώθουν. Μια ιστορία για την αξία της ειρήνης. Για την αγάπη, την οικογένεια, τα Χριστούγεννα, τους ισχυρούς του πλανήτη που δεν καταλαβαίνουν τα απλά, τα μικρά, τα ασήμαντα, τις …καραμέλες, πόσο πολύ σημαντικά και μοναδικά πράγματα είναι.
Να το διαβάσετε ακόμα και στα πιο μικρά παιδιά τούτο το παραμύθι… Να τους πείτε πως κρύβει μέσα του πολλή αλήθεια. Να τα αφήσετε να γεμίσει γαλήνη, ομορφιά, εικόνες, συγκίνηση και χαρά η ψυχή τους. Όλα τα συναισθήματα να τα νιώσουν, γιατί στη ζωή πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις. Την ίδια στιγμή να καταλάβουν την αξία του …τίποτα, του απλού, του μικρού, του ασήμαντου πράγματος. Την αξία που δεν μετριέται με χρήματα, αλλά με προσφορά, με αγάπη, με θύμηση, με δόσιμο ψυχής.
Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει και μοιάζουν οι εικόνες σαν παλιά καρτ ποστάλ η Αλεξία Οθωναίου. Υπέροχες εικόνες για να μας βάλει ακόμα πιο βαθιά στο κλίμα εκείνης της εποχής κι ας έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια.
Να το πάρετε όλοι τα Χριστούγεννα… Να τη μάθουν τούτη την ιστορία μικροί και μεγάλοι, που τους ξέφυγε…
Για την Αγγελική ένα μόνο έχω να πω. Ευχαριστώ/ούμε για τη θύμηση, τη δική της ματιά και φαντασία που έκανε τα απλά και όμορφα, τρανά και αξέχαστα πάλι!