×

Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.

{{item.custom_attributes.author}}
Ποσότητα: {{item.quantity}}
{{item.total_price}} {{item.total_discounted_price}}
×
Υποσύνολο:
{{order.discounted_cost}}
Έκπτωση Προσφοράς:
{{order.promo_discount}}
Έκπτωση Κουπονιού:
{{order.extra_discount}}
Κόστος Αποστολής:
{{order.shipping_cost}}
Επιβάρυνση Πληρωμής:
{{order.payment_cost}}
ΣΥΝΟΛΟ:
{{order.final_cost}}
{{ product.title }}
{{ product.custom_attributes.author }}
{{ product.price }} {{ product.discounted_price }}
×
×
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΜΟΥ ΟΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΜΟΥ ΤΑ EBOOKS ΜΟΥ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ
EBOOK
10%
ΒΙΒΛΙΟ

Το παλάτι του φεγγαριού

Paul Auster
Σταυρούλα Αργυροπούλου
Σύγχρονη
978-618-03-2706-9
416
11/11/2021
Διαθέσιμο
Ο ήρωας αναζητεί τις ρίζες του ζώντας μια ακραία, σχεδόν φιλοσοφική φτώχεια, με φόντο την ταραγμένη δεκαετία του εξήντα.

Περιγραφή βιβλίου

Ήταν το καλοκαίρι που ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Ήμουν πολύ νέος τότε, αλλά δεν πίστευα πως υπήρχε κάποιο μέλλον. Ήθελα να ζήσω ριψοκίνδυνα, να ωθήσω τον εαυτό μου στα άκρα κι έπειτα να δω τι θα συνέβαινε όταν έφτανα εκεί.



Ορφανός και χωρίς κανέναν δικό του στον κόσμο, ο νεαρός Μάρκο Φογκ, ο οποίος μόλις αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, θα εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη για να επιδοθεί σε μια μακρά και επώδυνη αναζήτηση του χαμένου του πατέρα. Από τα τσιμεντένια φαράγγια του Μανχάταν στα υπέροχα τοπία της Άγριας Δύσης, από την Ανατολική Ακτή έως τον Ειρηνικό Ωκεανό, οι περιπέτειες του Μάρκο συνιστούν ένα ταξίδι στον πυρήνα της Αμερικής. Μια υπέροχη πορεία προς την αυτογνωσία.

ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Ευφυές και αναπάντεχο. Ο Auster είναι ένας μετρ της γραφής.
Times

Ένα αξιοσημείωτο βιβλίο.
Evening Standard

Ο Auster θέτει τις αφηγηματικές τεχνικές του στην υπηρεσία ενός πολύ σύγχρονου μυθιστορήματος.
Don DeLillo, συγγραφέας

Πληροφορίες

  • Paul Auster
  • Σταυρούλα Αργυροπούλου
  • 978-618-03-2706-9
  • 416
  • 11/11/2021
  • 14 x 20,5
  • Μαλακό

Σχόλια

Κριτικές...

Γιάννης Ρουσιάς, akamas.wordpress.com, 28/2/2016

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που πρωτοδιάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, και χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω σε μια αρκετά καλύτερη μετάφραση από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για ένα από τα πιο αμερικάνικα έργα του συγγραφέα, ένα βιβλίο στο οποίο ο ήρωάς του πραγματοποιεί δυο ουσιαστικά ταξίδια. Το πρώτο κινείται στην ιστορία και τη γεωγραφία των Ηνωμένων Πολιτειών και μας δείχνει την ψυχή της Αμερικής, από τις γειτονιές του Μανχάταν ως και τα απύθμενα φαράγγια της άγριας δύσης, το ταξίδι στο φεγγάρι και την εξόντωση των Ινδιάνων. Το δεύτερο ταξίδι που πραγματοποιεί είναι η ενδοσκόπηση και η ανακάλυψη του εαυτού του, ένα ταξίδι βαθιάς αυτογνωσίας και ενηλικίωσης. Ο συγγραφέας με τρόπο ευφυή και συχνά αναπάντεχο εμβαθύνει στην ψυχολογία τόσο του κεντρικού του ήρωα, όσο και στους συμπρωταγωνιστές του, με σκοπό να μας οδηγήσει μέσα από μια σύγχρονη γραφή σε ένα ταξίδι στην Αμερική και στον εαυτό μας.

Διονύσης Μαρίνος, www.vakxikon.gr, 18/4/2016

Ποιος μπορεί να ψέξει τον Πολ Όστερ για σιγασμένη φαντασία; Ας ξεκινάει ένα μυθιστόρημα από το οικείο Μανχάταν. Αν περιδιαβάζουν οι ήρωές του τους γνωστούς δρόμους και παράδρομους της Νέας Υόρκης –έχει τον τρόπο να μεταφέρει τη δράση στα βάθη της Δύσης, στην άκρη του Ειρηνικού– ακόμη και στο φεγγάρι. Με τέτοιο τρόπο μάλιστα που καθίσταται αυτή η μετοίκηση φυσιολογική και λογικοφανής.
Το «Παλάτι του Φεγγαριού» είναι ένα τυπικό μυθιστόρημα «Οστερικής» πρακτικής. Παραθέτει και αναπτύσσει όλες τις «προβληματικές» του συγγραφέα που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε βιβλίο του, μόνο που προσθέτει και την αέναη κίνηση, το ταξίδι και τη μετάβαση με έναν τρόπο άλλοτε σπαραχτικής δριμύτητας, έτσι που το τραγούδι του ταξιδιώτη να ακούγεται σαν κρημνώδης ωδή κι άλλο με τον ρομαντισμό του πιονιέρου που ψάλλει το φλεγματικό του άσμα στα έρημα όρη και πεδιάδες της χώρας.
Ήρωας είναι ο Μάρκο Φογκ. Σαν να λέμε όταν ο Μάρκο Πόλο συνάντησε τον Φιλέα Φογκ. Ευθύς εξαρχής ο ήρωας δηλώνει την καταγωγική του σχέση με τον πλάνητα βίο. Κι όντως, έτσι συμβαίνει. Μόνος, κατάμονος, ο Μάρκο δεν έχει ρίζες και μέλλον. Τον πατέρα του δεν τον γνώρισε ποτέ, η μητέρα του σκοτώθηκε νωρίς σε ατύχημα και ο μοναδικός θείος που του απέμεινε, έφυγε για περιοδεία με το μουσικό συγκρότημα στο οποίο μετείχε. Λίγα χρόνια μετά πεθαίνει κι αυτός και πλέον ο Μάρκο βρίσκεται σαν την καλαμιά στον κάμπο των ΗΠΑ. Η μοναδική περιουσία που διαθέτει είναι το νεανικό του σφρίγος και τα χιλιάδες βιβλία που του άφησε ο θείος του. Ακόμη κι αυτά, όμως, κάποια στιγμή θα σωθούν. Βρισκόμενος στη Ν. Υόρκη, ο Μάρκο θα αντιμετωπίσει το απόλυτο κενό. Γρήγορα τα ελάχιστα χρήματα που έχει θα τελειώσουν, θα αναγκαστεί να «σκοτώσει» όλα τα βιβλία του και φτάνοντας σε αδιέξοδο θα καταλήξει να κοιμάται στο Σέντραλ Παρκ. Από το πλήρες τέλμα τον σώζει ένα κορίτσι, η Κίτι Γου, που τον ερωτεύεται, αλλά ολοένα τη χάνει και τη βρίσκει για να τη χάσει εκ νέου και ένας συμφοιτητής του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Στο ενδιάμεσο βρίσκει μια άκρως παράξενη εργασία: γίνεται κάτι σαν αναγνώστης βιβλίων ενός παράλυτου άνδρα, του Τόμας Έφινγκ. Μιας μυστηριώδους φιγούρας που κουβαλάει μια εξαίσια συλλογή «σκούρων» συναισθημάτων, αυταρχικότητας και γεροντικής ιδιοτροπίας. Ο Μάρκο αποδέχεται τη δουλειά, αν και τον ξεβολεύει στην αρχή, ωστόσο στη συνέχεια θα αποτελέσει τον βασικό κρίκο στο σχέδιο του Έφινγκ να συγγράψει τη νεκρολογία του, καθώς γνωρίζει πότε ακριβώς θα πεθάνει – ο ίδιος, έτσι και αλλιώς, δεν μπορεί να τη γράψει διότι είναι τυφλός. Ή, τουλάχιστον, έτσι υποθέτουμε. Από εκείνο το σημείο αρχίζει ένα άλλο ταξίδι μέσα στο ταξίδι του Μάρκο. Μια τεχνική που ο Όστερ χρησιμοποιεί συχνά: να ενθέτει δηλαδή τη μια ιστορία μέσα σε μια άλλη (intertextuality). O Έφινγκ αρχίζει να του διηγείται τη δική του ιστορία που είναι ανάλογη ενός τυχοδιώκτη που χρειάστηκε να απαρνηθεί τη ζωή του, το όνομά του, να φτάσει να ζει ωσάν ερημίτης σε μια σπηλιά στην ενδοχώρα των ΗΠΑ, να ζωγραφίζει ακατάπαυστα και τελικά να σκοτώσει μια συμμορία ληστών και να πάρει τη λεία τους. Η τύχη, όμως, του επιφύλασσε κακό παιχνίδι κι έτσι έμεινε παράλυτος. Ο Έφινγκ το μόνο που ζητάει τώρα, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, είναι να μοιράσει τα χρήματά του σε αγνώστους και να βρει ο Μάρκο τον γιο του Έφινγκ και να του εξηγήσει τα πάντα για τον χαμένο πατέρα του. Τι ομοιότητα: ο Μάρκο αναζητεί τον πατέρα του και ο Έφινγκ τον γιο του. Η απώλεια είναι άλλωστε ένα κλασικό μοτίβο στον Όστερ.
Το ταξίδι, όμως, όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά έχει και κάμποσα άλλα επεισόδια και άπειρες συντεταγμένες. Ο Έφινγκ πεθαίνει, ο Μάρκο ακολουθεί την επιταγή του θανόντος και βρίσκει τον γιο του. Πρόκειται για τον Τζούλιαν Μπάρμπερ, έναν αποτυχημένο Καθηγητή Πανεπιστημίου, υπέρβαρο, παρατημένο από τη ζωή - ένα ράκος πολλών κιλών. Ο Μπάρμπερ ήταν για χρόνια σε αναζήτηση της ζωής του, του πατέρα του, της νεαρής φοιτήτριας που ερωτεύτηκε και έχασε. Γράφει ένα επίσης αποτυχημένο μυθιστόρημα που περιλαμβάνει μια ακόμα περιπλάνηση σε χρόνο και τόπο, κάτι σαν ομοίωμα της δικής του ζωής. Ο Όστερ «μεταφέρει» κομμάτια αυτού του μυθιστορήματος και είναι περιττό να σημειωθεί ότι κάνει σλάλομ με τις λέξεις σαν να ήταν λατινοαμερικάνος μύστης του μαγικού ρεαλισμού. Φυσικά, δεν έχουν ανοίξει ακόμη όλες οι πόρτες, καθώς θα αποδειχθεί ότι ο Μπάρμπερ δεν είναι τίποτα άλλο από πατέρας του Μάρκο και ότι το κορίτσι που έχασε ήταν η μητέρα του. Κεραυνός εν μέσω καταχνιάς. Μόνο που ούτε και ο Μπάρμπερ θα έχει πολλή ζωή. Χάνεται κι αυτός, όπως χάνεται και η Κίτι Γου που μπορεί να μην πεθαίνει, αλλά μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα την απομακρύνει ολοκληρωτικά από τον Μάρκο. Τι άλλο μένει στον Μάρκο; Η συνέχεια της περιπλάνησης. Ακόμα και στο φεγγάρι. Να ένα ακόμα στοιχείο που δηλώνεται εξαρχής με τη διττότητά του από τον Όστερ: το φεγγάρι ως σύμβολο, ως όνομα ενός κινέζικου εστιατορίου, ως μέρος του κύκλου της ανθρώπινης εμπειρίας, ως κάτι άφθαστο και ρομαντικά υπερκείμενο.
Το «Παλάτι του Φεγγαριού» είναι οργιώδες και μυστικιστικό. Διαθέτει όλα τα στοιχεία της διαπεραστικής έντασης και της ποιότητας που μόνο ένας παιγνιώδης παραμυθάς μπορεί να γράψει. Κάποιος σαν τον Πολ Όστερ. Η πολύ καλή μετάφραση ανήκει στη Σταυρούλα Αργυροπούλου. 

Κατερίνα Μαλακατέ, www.amagi.gr, 14/3/2016
Νίκη Κώτσιου, Ο Αναγνώστης, 18/3/2016
«Το φεγγάρι είναι το μέλλον»
Ελένη Γκίκα, Fractal, 6/4/2016
«Απ’ τη Σελήνη στη Γη»
Δημήτρης Καραθάνος, ATHENS VOICE, 28/4/2016

Οι θαυμαστές περιπλανήσεις του Μάρκο Στάνλεϊ Φογκ θα σε ταξιδέψουν στις πιο μακρινές επικράτειες της λογοτεχνίας και στα μονοπάτια που μόνο ο Πολ Όστερ ξέρει να διασχίζει. Διαθέτοντας ήδη στον κατάλογό του τον «Αόρατο» και το «Σάνσετ Παρκ», τα τελευταία έργα του εμβληματικού αμερικανού συγγραφέα, το Μεταίχμιο εμπλουτίζει τις βιβλιοθήκες μας με το πρώιμο υλικό του. Μετά την κλασική πλέον «Τριλογία της Νέας Υόρκης», σειρά παίρνει το «Παλάτι του φεγγαριού», ένα μυθιστόρημα του 1989 το οποίο εξερευνά το αρχετυπικό μοντέλο του μοναχικού ήρωα που αποδύεται σε μια επεισοδιακή τουρνέ αυτογνωσίας προορισμένης να τον μεταμορφώσει. Γνωρίζουμε τον Μάρκο ορφανεμένο από μητέρα και δίχως ποτέ να έχει γνωρίσει πατέρα, το καλοκαίρι που ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι. Ο εκκεντρικός, ελλιπής όσο και χαρισματικός κλαρινετίστας θείος Βίκτορ είναι η φυσιογνωμία που θα του χαρίσει στέγη και σταθερότητα, μαζί και 76 κούτες βιβλία, ωσότου χαθεί και εκείνος πρόωρα, την περίοδο των σπουδών του Μάρκο. Ο οποίος, σαν συγγραφέας του βιβλίου της ζωής του που ξάφνου του στέρεψε το μελάνι, περιέρχεται σε μια αφασική κατάσταση εξαθλίωσης την οποία ανακόπτει η φροντίδα των φίλων: ο Τσίμερ είναι το πρόσωπο που θα του κρατήσει το χέρι στην άκρη του γκρεμού, μαζί του και η Κίτι Γου, άλλος ένας κομβικά ιδιόρρυθμος χαρακτήρας που προσδίδει ρομάντζο σε μια ιστορία αλλεπάλληλων δραμάτων η οποία θα μας συστήσει και τον ηλικιωμένο εκατομμυριούχο Τόμας Έφινγκ, φιγούρα-κλειδί στο υπαρξιακό θρίλερ που ξετυλίγεται με φόντο την άγρια δύση και τον μυστικισμό της άγνωστης Αμερικής. Όλες οι προβληματικές και τα σύμβολα της οστερικής μυθολογίας συναπαρτίζουν ένα κλασικό σύγχρονο μυθιστόρημα.

Ειρήνη Μπέλλα, Η ΒΡΑΔΥΝΗ της Κυριακής, 30/4/2016
Μια υπέροχη πορεία προς την αυτογνωσία
Γιώργος Βέης, BOOK PRESS, 24/5/2016
«Ως οφθαλμός του σύμπαντος κόσμου»
Βάσω Μπερή, Passe Partout Reading, 30/5/2016
Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, Το Περιοδικό, 27/7/2016
«Το μαγικό σύμπαν του Όστερ»
Διονύσης Μαρίνος, BOOK PRESS, 30/10/2023

Για πολλά μπορεί κανείς να θαυμάσει τον Πολ Όστερ. Περισσότερο από όλα, όμως, για τις συγγραφικές επινοήσεις του. Είναι ένας κλασικός παραμυθάς που όχι μόνο δεν σου αφήνει περιθώριο να αμφισβητήσεις τις ιστορίες του, αλλά όσο πιο μη ρεαλιστικές είναι, τόσο περισσότερο τις… πιστεύεις. Στο «Παλάτι του φεγγαριού»  τα οστερικά χαρίσματα βρίσκονται σε πλησμονή.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Μάρκο Φογκ. Ένας πλάνης που δεν θέλει να αφήσει τις ρίζες του πουθενά και για τίποτα. Δεν έχει ούτε έναν συγγενή ζωντανό, ενώ η μοναδική περιουσία που διαθέτει είναι το νεανικό του σφρίγος και τα χιλιάδες βιβλία που του άφησε ο θείος του. Ακόμα κι αυτά, όμως, κάποια στιγμή θα σωθούν.
Βρισκόμενος στη Νέα Υόρκη, ο Μάρκο θα αντιμετωπίσει το απόλυτο κενό. Γρήγορα τα ελάχιστα χρήματα που έχει θα τελειώσουν, θα αναγκαστεί να «σκοτώσει» όλα τα βιβλία του και φτάνοντας σε αδιέξοδο θα καταλήξει να κοιμάται στο Σέντραλ Παρκ.
Από το πλήρες τέλμα τον σώζει ένα κορίτσι, η Κίτι Γου (που τον ερωτεύεται, αλλά ολοένα τη χάνει και τη βρίσκει για να τη χάσει εκ νέου) και ένας συμφοιτητής του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Κάποια στιγμή βρίσκει μια δουλειά που μόνο εκείνος θα μπορούσε να βρει: γίνεται κάτι σαν αναγνώστης βιβλίων ενός παράλυτου και μυστηριώδους άνδρα, του Τόμας Έφινγκ. Μόνο που η σχέση τους θα αρχίσει να γίνεται βαθιά και περίεργη.
O Έφινγκ ξεκινάει να του διηγείται τη δική του ιστορία που είναι ανάλογη ενός τυχοδιώκτη που χρειάστηκε να απαρνηθεί τη ζωή του, το όνομά του, να φτάσει να ζει ωσάν ερημίτης σε μια σπηλιά στην ενδοχώρα των ΗΠΑ, να ζωγραφίζει ακατάπαυστα και τελικά να σκοτώσει μια συμμορία ληστών και να πάρει τη λεία τους. Η τύχη, όμως, του επιφύλασσε κακό παιχνίδι κι έτσι έμεινε παράλυτος.
Ο Έφινγκ το μόνο που ζητάει τώρα, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, είναι να μοιράσει τα χρήματά του σε αγνώστους και να βρει ο Μάρκο τον γιο του Έφινγκ και να του εξηγήσει τα πάντα για τον χαμένο πατέρα του. Τι ομοιότητα: ο Μάρκο αναζητεί τον πατέρα του και ο Έφινγκ τον γιο του.
Όταν ο Έφινγκ πεθαίνει, ο Μάρκο βρίσκει τον γιο του, Τζούλιαν Μπάρμπερ. Έναν υπέρβαρο άνθρωπο, ολότελα παρατημένο από τη ζωή. Ακόμα κι έτσι γράφει ένα επίσης αποτυχημένο μυθιστόρημα που περιλαμβάνει μια ακόμα περιπλάνηση σε χρόνο και τόπο, κάτι σαν ομοίωμα της δική του ζωής. Ο Όστερ «μεταφέρει» κομμάτια αυτού του μυθιστορήματος και είναι περιττό να σημειωθεί ότι κάνει σλάλομ με τις λέξεις λες και γράφει μαγικό ρεαλισμό.
Τελικά, θα αποδειχθεί ότι ο Μπάρμπερ δεν είναι τίποτα άλλο από πατέρας του Μάρκο και ότι το κορίτσι που έχασε ήταν η μητέρα του. Μόνο που και ο Μπάρμπερ χάνεται, όπως χάνεται και η Κίτι Γου που μπορεί να μην πεθαίνει, αλλά μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη θα την απομακρύνει ολοκληρωτικά από τον Μάρκο. Τι άλλο μένει στον Μάρκο; Η συνέχεια της περιπλάνησης. Ακόμα και στο φεγγάρι. Να ένα ακόμα στοιχείο που δηλώνεται εξαρχής με τη διττότητά του από τον Όστερ: το φεγγάρι ως σύμβολο, ως όνομα ενός κινέζικου εστιατορίου, ως μέρος του κύκλου της ανθρώπινης εμπειρίας, ως κάτι άφθαστο και ρομαντικά ξεχωριστό. Αν μη τι άλλο αυτό το βιβλίο είναι ο ορισμός του ταξιδιού πέρα από χρονικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς.