Ο Κώστας Χαραλάς υπογράφει μια ωραία ιστορία για παιδιά και μεγάλους σχετικά με τον τρόπο που ο θυμός όχι μόνο απομονώνει τους ανθρώπους, αλλά και τους στερεί ζωτικό χώρο σε ένα σπίτι. Με την αλληγορία των κουτιών, μέσα στα οποία οι άνθρωποι κρύβουν τον ανεξήγητο θυμό τους, θυμίζει σε όλους τη σημασία της συζήτησης για την επίλυση των συγκρούσεων, ενδοοικογενειακών και μη.  

Ως ενήλικη θα μπορούσα να αγοράσω το συγκεκριμένο βιβλιαράκι και μόνον χάρη στη φωτογραφία που συνοδεύει το σύντομο βιογραφικό τού γεννημένου το 1974 συγγραφέα, ο οποίος διαμένει, όπως πληροφορούμαστε, στην Βόρεια Εύβοια και ασχολείται, πέραν των βιβλίων του, με την μελισσοκομία: εικαστικά άψογη η μικρή φωτογραφία εικονίζει τον Κώστα Χαραλά σε άφατη αγαλλίαση να εισπνέει την ευωδιά των ανθέων ενός δέντρου. Η κατάληξη, τώρα, της ιστορίας τού ανά χείρας μικρού βιβλίου είναι παρόμοια με την ανωτέρω κατάσταση ως προς τα συναισθήματα, αλλά, ώσπου να φθάσει ο αναγνώστης εκεί, περνά μια αρκετά "σκληρή δοκιμασία", για την οποία τον έχει προετοιμάσει ορθώς ο εύστοχος τίτλος. Θα έλεγε κανείς πως στην πλοκή, όπου εύκολα ανιχνεύσιμες όσο και ευπρόσδεκτες είναι οι υπερρεαλιστικές πινελιές - σε επιτυχή διάλογο με την εικονογράφηση - πρόκειται για την ευρηματική ανάλυση και εφαρμογή των παροιμιών που αναφέρονται στο ξεθύμασμα του θυμού· ανάλυση και εφαρμογή που εκφράζονται ευφάνταστα με λέξεις. Το πηγαίο χιούμορ και το φροντισμένο ύφος του συγγραφέα ολοκληρώνουν ένα πραγματικά καλό βιβλίο.