Μεταφέρει τις γνώσεις του στα βιβλία µε εύληπτο και ελκυστικό τρόπο. Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας µε ένα πασίγνωστο µπεστ σέλερ «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!», ο Νίκος Σιδέρης στοχεύει πάντα στο κέντρο και δίνει τις δικές του απαντήσεις. Η οικονοµική κρίση στη χώρα και οι επιπτώσεις της στην ψυχολογία των ανθρώπων δεν τον άφησαν ανεπηρέαστο. Στο νέο του βιβλίο αναδεικνύει τον παραλογισµό του κυρίαρχου πολιτικο-µιντιακού λόγου, εξετάζει τις νοσηρές του επιπτώσεις στην ψυχή και στο µυαλό μας και προτείνει αντίδοτα ικανά να δώσουν τέλος στο παρατεταµένο «πένθιµο µούδιασµα» που δίνει γύρω μας τον τόνο, στρέφοντάς μας προς έναν «δημοκρατικό ανθρωπισμό».
 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ν. Σιδέρης, ψυχίατρος με δράση πολυπλόκαμη αφού διδάσκει «Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση» στο ΕΜΠ, εργάζεται ως οικογενειακός θεραπευτής και έχει γράψει από το «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!» μέχρι το «Μιλώ για την κρίση με το παιδί», επιχειρεί να διερευνήσει τις επιπτώσεις της κρίσης στις εσωτερικές διαδρομές των ανθρώπων. Δεν είναι ένα «εύκολο», αν και έχει συναρπαστική γραφή, βιβλίο. Ούτε θέτει ένα στοίχημα αισιοδοξίας. Όμως κατορθώνει να βρει και να υποδείξει «κλειδιά ως προς την τέχνη του να αντεπεξέρχεται κανείς στην αντιξοότητα». Κλειδιά ιδιότυπα Ελληνικά. Πρώτα, η διατήρηση μέσα σ' ένα περιβάλλον έντονης υπεράσπισης του Εγώ μιας ισχυρής δόσης από Εμείς: χωρίς τη διατήρηση του οικογενειακού κυττάρου, το καταστροφικό φαινόμενο της ανεργίας θα είχε αποσαθρώσει τα πάντα• χωρίς την αλληλοβοήθεια στη γειτονιά ή την παρέα, δεν θα φαίνονταν στον ορίζοντα νέα ξεκινήματα• χωρίς (μη-κρατικές) δομές αλληλεγγύης, πολλοί ακόμη θα είχαν βουλιάξει. Ύστερα, η υπαρξιακή αίσθηση του χρόνου, η «επανεξημέρωσή» του, δηλαδή η ανοχή στην αναδιαμόρφωση της ζωής των ανθρώπων κάτω από την πίεση της ανάγκης. Και, τέλος, η επινοητικότητα: επινοητικότητα επιβίωσης, επινοητικότητα νέων ξεκινημάτων - που μπορεί να πικραίνει όταν σημαίνει νέο κύμα μετανάστευσης, που μπορεί να μην επαρκεί όταν ανάγεται στα (λιγοστά, παρά τη μιντιακή υπερβολή) start-ups, που όμως καθημερινά ξεδιπλώνεται, από νέες αξιοποιήσεις της πρωτογενούς παραγωγής μέχρι νέου τύπου τουριστικά προϊόντα. «Εχθρός» του συγγραφέα ο στερεοτυπικός Υπουργικός Λόγος/ΥΠΛΟ/λόγος της εξουσίας. Και πρώτη του συμβουλή/ελπίδα, να μην σταματήσει ο μέσος άνθρωπος να σκέφτεται. Και, όσο γίνεται, να μιλά, να τοποθετείται, να εκφράζεται. Γιατί, όπως είχε πει και ο Μιγκουέλ ντε Ουναμούνο στον Φρανκικό στρατηγό: «Μερικές φορές, το να σωπαίνεις ισοδυναμεί με το να ψεύδεσαι, επειδή η σιωπή μπορεί να εκληφθεί ως συγκατάθεση».
 

www.topontiki.gr
 

περισσότερα
 

diastixo.gr
 

περισσότερα
 

bookia.wordpress.com
 

www.efsyn.gr
 

www.topontiki.gr

 

www.avgi.gr
 

www.fractalart.gr