Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
ΣΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ 2019
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΕΝΤΥΠΑ
Entertainment Weekly, Vanity Fair, Vulture, TIME
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
Το πρώτο, εύκολο επιχείρημα για να πάρει κάποιος το βιβλίο της Valeria Luiselli στα χέρια του είναι ότι βρίσκεται στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα βιβλία του 2019, ανάμεσά τους αυτές των Entertainment Weekly, Vanity Fair, Vulture, TIME και New York Times. Παράλληλα είναι υποψήφιο για το Βραβείο Booker και είμαστε τυχεροί που το έχουμε τόσο γρήγορα μεταφρασμένο και στα ελληνικά. Η 36χρονη Μεξικανή συγγραφέας γράφει για ένα οικογενειακό road trip. Μια μητέρα και ένας πατέρας ξεκινούν με τα δυο τους παιδιά ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο από τη Νέα Υόρκη έως την Αριζόνα. Προορισμός τους η Απατσερία, η περιοχή που κάποτε ήταν η πατρίδα των Απάτσι. «Μα γιατί στους Απάτσι, μπαμπά;», ρωτάει το δεκάχρονο αγόρι. «Επειδή ήταν οι τελευταίοι από κάτι» απαντάει ο πατέρας. Όταν δεν ακούν μουσική και βιβλία στο ραδιόφωνο, ενημερώνονται από δελτία ειδήσεων. Εκείνη την περίοδο -τοποθετείται χρονικά στο καλοκαίρι του 2015- χιλιάδες παιδιά φτάνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε μήνα από την Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα προσπαθώντας να διασχίσουν τα νοτιοδυτικά σύνορα και να μπουν στις ΗΠΑ, άλλα συλλαμβάνονται κι άλλα χάνονται για πάντα στην έρημο. Παράλληλα με τη μεταναστευτική κρίση εκτυλίσσεται όμως και μια κρίση μέσα στην οικογένεια, στον γάμο, στον έρωτα, ίσως και την ίδια αγάπη που γίνεται ή και όχι πατρίδα.
Η Μεξικανή νεαρή συγγραφέας αφηγείται με ορμή την ιστορία της χωρίς να αφήνει τη βαριά ανθρωπιστική κρίση που εκτυλίσσεται παράλληλα με την οικογενειακή και συναισθηματική να λειτουργήσει ως ένα απλό background. Μέσα από τις ιστορίες παιδιών που καταγράφει η ηρωίδα της, ακόμα κι αν θέτει κάπως επιδερμικά τα ερωτήματα για τη μεταναστευτική πολιτική των ΗΠΑ, μιλάει γι’ αυτή με σπίθα και πραγματική έγνοια. Αν μάλιστα αυτή την αμήχανη στάση της την ερμηνεύσει ως μετριοπαθή επιφυλακτικότητα και σεβασμό, το αποτέλεσμα καταλήγει γοητευτικό. Κανείς επίσης δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η πρόζα της είναι αφοπλιστικά τρυφερή σκιαγραφώντας τα μέλη αυτής της οικογένειας, ιδιαίτερα τα δυο παιδιά του ζευγαριού. Διαχειρίζεται με ακρίβεια την ψυχοσύνθεση ανηλίκων, γονιών, συντρόφων, εραστών, αλλά και την ψυχολογία της ίδιας της οικογένειας σαν μια άλλη πατρίδα.
Στον πυρήνα της σκέψης και της γραφής της όμως είναι τα παιδιά και το πώς αυτά επηρεάζονται, πληγώνονται και καλούνται να γεννηθούν ξανά έπειτα από έναν χωρισμό ή έναν ξεριζωμό, όταν μάλιστα οι «πατρίδες» τους -παλιές και νέες- αμελούν ή δεν ξέρουν πώς να τα φροντίσουν, να τα μεγαλώσουν και να τους δείξουν το μέλλον.
Κάπως έτσι, με γλώσσα απλή, επίκαιρη, μεστή και άμεση που όμως δεν στερείται φαντασίας, η Valeria Luiselli μας πάει ένα σύγχρονο, λογοτεχνικό ταξίδι που καταλήγει να μας αφορά όσο λίγα από την πρόσφατη λογοτεχνική σοδειά. Ένα ταξίδι που θα σε ταξιδέψει όσο περισσότερο το αφήσεις στο σύγχρονο, θλιβερό ανησυχητικό τώρα, στο αίνιγμα της αγάπης -από όπου και αν προέρχεται-, στις ερήμους της Αμερικής και στις πόλεις της, στα σύνορά της, στην αμερικανική ιστορία, λογοτεχνία, μουσική και κινηματογράφο, αλλά και στη γραφή μιας γυναίκας που ξέρει να ακούει, να βλέπει και να καταγράφει με μια ορμητική ευαισθησία που μπορεί να είναι και παρηγορητική και σκληρή, ταυτόχρονα.