Και οι μύθοι συνεχίζονται με ένα ακόμα μυθολογικό παραμύθι της ίδιας σειράς, τούτη τη φορά γραμμένο από τον Κώστα Πούλο και εικονογραφημένο από τη Σοφία Παπαδοπούλου. Ο συγγραφέας στις δικές του ιστορίες καταπιάνεται με τα μυθολογικά τέρατα. Η Σφίγγα, λατρεμένη, εντυπωσιακή και τρομακτική συγχρόνως μορφή των αρχαίων μύθων, πρωταγωνιστεί σ’ αυτήν την ιστορία. Ένα τέρας με ανθρώπινο κεφάλι, κορμί λιονταριού, φτερά και ουρά φιδίσια. Τρώει ανθρώπους που δεν καταφέρνουν να λύσουν αινίγματα και γρίφους. Γνωστές σε μας είναι η Ναξία (Σφίγγα της Νάξου) που βρίσκεται στο Μουσείο των Δελφών, παρέα με τον Ηνίοχο και δύο Κούρους από το Άργος. Κι ίσως τις νύχτες τις ζεστές του καλοκαιριού να ζωντανεύουν, να φεύγουν από τις θέσεις τους και να γυρνούν σε μέρη αγαπημένα και γνωστά… να ξαναζούν την ιστορία και τον μύθο. Άλλες γνωστές Σφίγγες είναι εκείνη της Αιγύπτου, η διάσημη Σφίγγα της Γκίζας που όμως σπίτι της έχει την έρημο κι όχι τον χώρο ενός μουσείου όπως η δική μας ή η Σφίγγα της Θήβας που σκότωσε μεν πολλούς ανθρώπους αλλά η ίδια έδωσε τέλος στη ζωή της σαν ο Οιδίποδας κατάφερε να λύσει το αίνιγμά της.
Πλοκή, ιστορία, μύθος ανακατεμένα αλλά μάλλον σε σωστή σειρά και αποτέλεσμα. Παραμύθι και μύθος. Εικόνα και χρώμα. Εντυπωσιακό και αυτό το εγχείρημα. Μάθηση χωρίς κόπο και άχρηστες πληροφορίες που κουράζουν και στην ουσία δεν μένουν. Με τρόπο απλό, ευχάριστο, διδάσκεσαι χωρίς να θες να σταματήσεις να… μαθαίνεις. Ίσα ίσα δημιουργείται η διάθεση για περισσότερη αναζήτηση νέων μύθων και τεράτων που γεννήθηκαν κάποτε, κι ίσως να είναι ψέματα, ίσως και να είναι αλήθεια. Το ταξίδι στον μύθο έχει σημασία, όπως και στη ζωή, η περιπέτεια και οι στιγμές που ζει κάποιος σε όλη τη διάρκειά του!
Το βιβλίο συνοδεύεται από εκπαιδευτικές δραστηριότητες που συντάχτηκαν από τη Μαρία Γονιδάκη.