«Η δημοκρατία έχει μια πανκ ιδιότητα – αποτελεί πρόκληση για το status quo. Η δημοκρατία μάς εκπλήσσει. Η ευπλαστότητά της υποδεικνύει ακριβώς ότι μπορεί να εκδημοκρατίζεται και η ίδια. Παραμένει το πιο ριζοσπαστικό πολιτικό ιδανικό που διαθέτουμε – και επίσης το σημαντικότερο όπλο μας ενάντια στις καταχρήσεις της εξουσίας. Μας υπενθυμίζει ότι δεν είναι αναγκαίες, δεν είναι αιώνιες, δεν είναι μέρος της φυσικής τάξης πραγμάτων».
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Στην εποχή που διανύουμε φαίνεται πως η δημοκρατία απανταχού στον κόσμο περνάει κρίση, κάτι το οποίο παραδέχεται ο συγγραφέας, πιστεύει όμως πως η κρίση από την οποία διέρχεται σήμερα η δημοκρατία δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο σοβαρή όσο ήταν η κρίση της δεκαετίας του 1930, κρίση που οδήγησε  πάμπολλες ευρωπαϊκές χώρες στο να διολισθήσουν στον απολυταρχισμό και τη δικτατορία.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο John Keane παρουσιάζει ένα χρονικό και ένα βιογραφικό της δημοκρατίας που είναι ενεργή, δρα και υπάρχει ζωντανή ανά τους αιώνες να θυμίζει πως μέσα από τη δημοκρατία, παρά τα ελαττώματα και τα αδύναμα σημεία της, είναι αυτή που επιτρέπει στις κοινωνίες να ευημερούν. Με αναδρομές στο παρόν, το παρελθόν και το απώτατο παρελθόν, ο ιστορικός του σήμερα μπορεί και αναλύει τα δεδομένα παρέχοντας πολύτιμο υλικό, τόσο φωτογραφικό όσο και επιστημονικό μέσα από αναφορές σε διάφορες περιοχές του κόσμου και σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη της υφηλίου για να οικοδομήσει την ιστορία της δημοκρατίας. Ο σκοπός του και ο στόχος του είναι να μας κάνει κοινωνούς του πολιτικού φαινομένου που σήμερα έχει εδραιωθεί ως ένα εκ των ασφαλέστερων τρόπων διακυβέρνησης χώρας που έχει στέρεες και ασφαλείς βάσεις.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Σε αντίθεση με τη στερεοτυπική αντίληψη ότι η ιστορία της δημοκρατίας αρχίζει στην αρχαία Αθήνα, ο συγγραφέας, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, ανοίγει τον φακό του προκειμένου να περιλάβει στην πραγμάτευσή του τις απαρχές της δημοκρατίας των λαϊκών συνελεύσεων, που εντοπίζει στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Ο ευρυγώνιος αυτός φακός αντιμετωπίζει την ιστορία της δημοκρατίας ως παγκόσμια, εντάσσοντας και τον κόσμο του Ισλάμ μέσα σε αυτήν, αρνούμενος να περιοριστεί στα διαδοχικά «κύματα» μεταβάσεων στην αμερικανικού τύπου φιλελεύθερη δημοκρατία, όπως απαιτεί η τρέχουσα δυτικοκεντρική βουλγκάτα. Η αφήγηση του Τζον Κην διακρίνει τρεις μορφές δημοκρατίας, καθεμία εκ των οποίων αντιστοιχεί σε μια ευρύτερη ιστορική περίοδο. Η πρώτη είναι, όπως αναφέρθηκε, η δημοκρατία της συνέλευσης, με άλλα λόγια οι ποικίλες μορφές «άμεσης» δημοκρατίας, αν και ο συγγραφέας διαφωνεί με τον όρο, θεωρώντας πως, ακόμα και στην Αθήνα του 5ου αιώνα υπήρχαν μια σειρά διαμεσολαβητικοί θεσμοί που μείωναν την «αμεσότητα» της δημοκρατίας της. Αναμενόμενα, η αρχαιοελληνική εμπειρία και πολιτική σκέψη καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του μέρους. Στη συνέχεια, ο συγγραφέας αναφέρεται στη δημοκρατία των εκλογών, που γεννιέται μαζί με τις αστικές επαναστάσεις αλλά συνυπάρχει για ένα διάστημα με μορφές δημοκρατίας της συνέλευσης, ενώ ο κεντρικότερος θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, το κοινοβούλιο, προηγείται τουλάχιστον έξι αιώνες της εποχής των επαναστάσεων. Η ιστορική φάση της δημοκρατίας των εκλογών κλείνει με την κρίση της δεκαετίας του 1930 και την άνοδο του ολοκληρωτισμού. Μεταπολεμικά, ξεκινά μια καινούργια φάση, σύμφωνα με τον συγγραφέα, που χαρακτηρίζεται από τον εκδημοκρατισμό της δημοκρατίας και την επινόηση νέων μεθόδων λαϊκής αυτοδιακυβέρνησης, την οποία ονομάζει δημοκρατία ελέγχου. Νέα είδη εξωκοινοβουλευτικών μηχανισμών ελέγχουν την εξουσία, από την επιτήρηση των εκλογών μέχρι την κατάρτιση συμμετοχικού προϋπολογισμού, διευρύνοντας με τον τρόπο αυτό την ίδια τη δημοκρατία, που παραμένει πάντοτε ένα αβέβαιο διακύβευμα.

Η δημοκρατία είναι μια ημιτελής υπόθεση. Δεν είναι μια συνταγή για τον Παράδεισο στη Γη», αναφέρει στην «Κ», ο διακεκριμένος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, Τζον Κιν. Με τα έργα του να έχουν μεταφραστεί σε 35 γλώσσες, ο καθηγητής Κιν έχει χαρακτηριστεί ένας εκ των κορυφαίων σύγχρονων πολιτικών στοχαστών (εφημερίδα Times), εμβαθύνοντας στις έννοιες της δημοκρατίας, της εξέλιξης των θεσμών, καθώς και της αλληλεπίδρασης των πολιτευμάτων με τα εκάστοτε κοινωνικά φαινόμενα.
Συνέντευξη