Η λέξη «trust» έχει διπλή ανάγνωση εις την αγγλικήν. Σηµαίνει εµπιστοσύνη αλλά και παρακαταθήκη. Ή η λέξη «bond». Και δεσµός και εγγυητής… Πριν προσπαθήσουµε να µπούµε στον κόσµο του «Τrust» πρέπει να δείξεις εµπιστοσύνη στον συγγραφέα. Θα σε περάσει Ρίο-Αντίρριο µε ροζ φλαµίνγκο και θα εγγυηθεί για την αναγνωστική σου ευµάρεια και αδιάβροχη σωτηρία. Τελικά γιατί µιλάµε; Θα µας πεις; Το να προσπαθήσεις να εξηγήσεις την πλοκή του βιβλίου µε 30 λέξεις –in a nutshell που λέµε και στο Προάστιο– είναι µια τροµακτικά δύσκολη αποστολή: Στη Νέα Υόρκη όλοι ξέρουν τον Μπέντζαµιν και την Έλεν Ρασκ. Εκείνος είναι ένας θρυλικός µεγιστάνας της Γουόλ Στριτ. Εκείνη η κόρη εκκεντρικών αριστοκρατών. Μαζί έφτασαν στην κορυφή ενός κόσµου που ο πλούτος µοιάζει ατέλειωτος, τη στιγµή που η δεκαετία της υπερβολής και της κερδοσκοπίας φτάνει στο τέλος της. Τι έπρεπε όµως να θυσιάσουν για να αποκτήσουν αυτή την τεράστια περιουσία; Αυτή είναι η αρχή του «µυθιστορήµατος µέσα στο µυθιστόρηµα». Σε ένα πολυπρισµατικό αφήγηµα που ασφαλώς σε πρώτη ανάγνωση µιλά για το Κεφάλαιο του Μαρξ σε µια καπιταλιστική καταιγίδα και θυµίζει –σε ατµόσφαιρα– τη Ραντ και τον Φιτζέραλντ, θαυµάζεις την ειδική διαδροµή που σου έφτιαξε αυτός ο διαολεµένος συγγραφέας. Το φάντασµα της πατριαρχίας; Έχουµε µπόλικο από αυτό. Μεταµόντερνα γραφή που κάνει τον Μπόρχες περήφανο εκεί ψηλά; Ναι, βάλε κυρ Στέφανε. Πόσο αξία έχει το ζωτικό ιψενικό ψεύδος και πόσο ανελέητη και άκαρδη είναι η αλήθεια; Και από αυτό έχει το µαγαζί. Αν τα παραπάνω σας φαίνονται λίγο ακατανόητα και κουλά, φανταστείτε τον ευτυχισµένο άνθρωπο που θέλει να εκφράσει τη χαρά του και αυτά που ψελλίζει είναι βινιέτες - βρηχυθµοί κόµικ της Ντίσνεϊ, της παλιάς, της ορθόδοξης. Γκανιάν για βιβλίο της χρονιάς; Ναι, αµέ.
Όταν τελείωσα το διάβασµα της «Παρακαταθήκης» και επειδή είχα καιρό να τσεκάρω τη βιβλιοθήκη χωρίς να µε κοιτάζει παραπονεµένη και αυτή, έψαξα να βρω και αλλά GANS των εκδόσεων Μεταίχµιο. Ο Όστερ µε την «Τριλογία της Νέας Υόρκης» και η ζουµπουρλούδικη η Γιαναγκιχάρα µε τη «Λίγη ζωή» της πλησιάζουν στις παρυφές, αλλά γενικά χάθηκα και σε παλιότερα µυθιστορήµατα όπως και σε διηγήµατα και σκέφτηκα ότι αυτή η παρακαταθήκη σελίδων πρέπει να περιβάλλεται µε αγάπη και εµπιστοσύνη όπως στις χρονοκάψουλες που έχουµε στείλει στο βαθύ διάστηµα µε τους Μπιτλς, τη Βίβλο και τον ∆ον Κιχώτη. Με το σκουπάκι σκόνης στο χέρι ξαµολήθηκα σε νέες περιπέτειες.