Τα βιβλία στη βιλιοθήκη της Ζόι ήταν στριμωγμένα. Με το ζόρι κάποια έμεναν στη θέση τους. Ώσπου μια μέρα ένα από αυτά έπεσε στο πάτωμα και με την απότομη πτώση ο λύκος της ιστορίας πετάχτηκε έξω από τη σελίδα που βρισκόταν.
«Και τώρα τι κάνω;» σκέφτηκε ο λύκος που μέσα στο βιβλίο του ήταν ατρόμητος και τρομακτικός ενώ τώρα στη μέση του δωματίου έμοιαζε αστείος και τρομαγμένος.
Ίσως και να μπορούσε να σκεφτεί κάτι καλό, όμως σύντομα διαπίστωσε πως δεν είχε χρόνο με τον τεράστιο γάτο της Ζόι να παραμονεύει.
Έτσι το έβαλε στα πόδια και προσπάθησε να τρυπώσει σε οποιαδήποτε σελίδα, οποιουδήποτε βιβλίου έβρισκε μισάνοιχτο.
Έπειτα από μια σειρά από αποτυχημένες προσπάθειες κι αφού είχε νιώσει για τα καλά τι πάει να πει μόνος κι έρημος σε μέρος άγνωστο και απειλητικό, βρέθηκε στο δάσος ενός βιβλίου δίπλα σε ένα κοριτσάκι με κόκκινη σκουφίτσα.
Άραγε σας θυμίζει κάτι;
Έξυπνη ιστορία με ενδιαφέρουσα τροπή και μυθοπλασία. Ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας από την αρχή κιόλας του βιβλίου αντιστρέφει τους ρόλους ανάμεσα στους αδύναμους και τους δυνατούς είναι μια ισχυρή υπενθύμιση για το πόσο ευάλωτοι είμαστε όλοι μας και πόσο εύκολα μπορεί να ανατραπεί κάθε κατάσταση που ως τώρα είχαμε ως δεδομένη. Η εικονογράφηση είναι εξαιρετική και μαζί με την αφήγηση δίνει κάθε φορά στον αναγνώστη και μία άλλη οπτική. Με χιουμοριστική διάθεση μας παρουσιάζει τον ήρωα να αυτοσαρκάζεται και να αποδέχεται την κακή του τύχη, μέχρι που για καλή του τύχη να βρίσκεται επιτέλους σε σελίδες γνώριμες και έδαφος οικείο. Στο δάσος θα συναντήσει την ηρωίδα ενός άλλου κλασικού παραμυθιού. Άσπονδοι εχθροί της λογοτεχνίας για μερικές σελίδες θα ξεχάσουν την αιώνια διαμάχη τους και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους γράφοντας την ίδια ή κάποια παραλλαγή της ιστορίας τους; Αυτό ο συγγραφέας και ο εικονογράφος το αφήνουν στη φαντασία του αναγνώστη.