Γοργοπόδαρος θα μπορούσε να είναι μόνο ένας λαγός, ένας λαγός που τρέχει κάθε χρόνο σε μαραθώνιο αγώνα και φυσικά κερδίζει το πρώτο βραβείο και γι’ αυτό του ‘χουν προσθέσει ακόμα ένα όνομα. Είναι ο Γρηγόρης με τα «χρυσά πόδια». Όλοι τον χαιρετούν και τον θαυμάζουν μέσα στο δάσος, ώσπου μια μέρα παρατηρεί πως η συμπεριφορά των ζώων απέναντί του έχει λίγο αλλάξει. Ο σκίουρος του εξηγεί πως μυρίζουν τα πόδια του και αυτό δεν είναι ευχάριστο για τα ζώα του δάσους. Καθισμένος στο καφενείο των ζώων και πίνοντας τον καροτοχυμό του θα ακούσει τη συζήτηση του ασβού, της αλεπούς και του κόρακα. Όλοι τον αποφεύγουν και μιλούν για το ίδιο θέμα. Ελπίζουν μάλιστα να φύγει από κοντά τους γιατί δεν τον αντέχουν άλλο. Τον κοροϊδεύουν και εκείνος θυμώνει και πληγώνεται πολύ. Έτσι αποφασίζει να κλειστεί στη φωλιά του και στον εαυτό του και να μην ξαναβγεί στο ξέφωτο του δάσους. Ο σκίουρος όμως που είναι φίλος του τον επισκέπτεται και τον παροτρύνει να βγει έξω. Μάταια όμως, και τότε αποφασίζει να ζητήσει τη βοήθεια και των υπόλοιπων ζώων, εξηγώντας τους πως δεν είναι υπαίτιος για την ιδιαιτερότητά του.Τότε η χελώνα τούς  λέει πως αν έφτιαχναν μια συνταγή από μυρωδικά και βότανα που την είχε από τη γιαγιά της ίσως το πρόβλημα του Γρηγόρη να διορθωνόταν. Όλα τα ζώα βοήθησαν να μαζευτούν τα υλικά και σαν την πήγαν στον λαγό, με οδηγίες χρήσεως, η ζωή του άλλαξε οριστικά. Μύρισε ο τόπος και η καθημερινότητά του γλυκές μυρωδιές και χαμόγελα. Η τάξη στο δάσος είχε πλέον αποκατασταθεί.
Για μια ακόμα φορά η δύναμη της φιλίας, η συνεργασία και η καλή διάθεση θριαμβεύουν σ’ αυτή την πολύ τρυφερή ιστορία του Κώστα Μάγου.
Γιατί οι φίλοι είναι πάντα εκεί… στα δύσκολα!
 

www.kosvoice.gr