Με το νέο μυθιστόρημά του ο Δημήτρης Στεφανάκης υπόσχεται την απόλυτη αναγνωστική εμπειρία με ένα βιβλίο που γράφτηκε για να συναντήσει το πλατύ αναγνωστικό κοινό της χώρας.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Συνέντευξη

Συνέντευξη

Συνέντευξη

Ο «Μινώταυρος» τον οποίο ο Στεφανάκης έγραφε για 7 χρόνια, έχει ξεκινήσει το δικό του ταξίδι και προβλέπεται μακρύ. Έχει όλα τα φόντα για να επιστρέφουμε σε αυτόν, από καιρού εις καιρόν, μέσα από τον γοητευτικό λαβύρινθο της λογοτεχνίας. Όπως γίνεται συνήθως με τα βιβλία που μιλούν κατευθείαν στο κέντρο της ύπαρξής μας.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Δημήτρης Στεφανάκης επανέρχεται με μια μεγάλη αφήγηση, ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα που έχει ως βάση την Ιστορία, υπηρετεί όμως κατεξοχήν τη λογοτεχνία, δημιουργώντας μια εύληπτη πραγματεία της ποιητικής του χρόνου, της ανθρώπινης προσδοκίας, της ίδιας  της ζωής,  εκφρασμένη με αισθητική και λεπταίσθητο χειρισμό στα θέματα  του έρωτα, της θλίψης, της ειρωνείας, του κωμικού και τραγικού στοιχείου, μέσα στην αδυσώπητη πορεία του ανθρώπου προς το πεπρωμένο του.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Στεφανάκης, πάντα εξαιρετικός στο στήσιμο της πρόζας των μυθιστορημάτων του, επινοεί ήρωες βαθιά ανθρώπινους και αληθινούς, ήρωες που θα μπορούσαν πράγματι να είχαν ζήσει στα τέλη του 19ου αιώνα στο νησί και να πράξουν ό,τι έπραξαν.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Κλείνοντας το βιβλίο του Δημήτρη Στεφανάκη οι χαρακτήρες του παραμένουν ακόμα μέσα σου, ακούς τη φωνή τους, αιχμαλωτίζεσαι στον κόσμο τους για καιρό και ανασαίνεις το άρωμά τους. Έτσι συνέβαινε ανέκαθεν με τα μυθιστορήματα που δεν μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη, έτσι φαίνεται να συμβαίνει και με τον «Μινώταυρο», για τον οποίο πιστεύω πως θα μιλάμε και τα επόμενα χρόνια, ανακαλύπτοντας πως ποτέ δεν βγήκαμε από τον γοητευτικό του λαβύρινθο.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Οι πολυάριθμοι χαρακτήρες κερδίζουν έδαφος σταδιακά, εναλλάσσονται από την αρχή ως το τέλος, εξελίσσονται μέσα από την πυκνή και αδιάκοπη δράση -η οποία σημειωτέων δημιουργεί διαρκές σασπένς- πυροδοτούν τις εξελίξεις μέσα σε ένα εναλλασσόμενο σκηνικό πολέμου και ειρήνης. Ένας ολόκληρος κόσμος στήνεται όρθιος, αναπτύσσονται δυναμικές ανάμεσα στους ήρωες, με πολλούς από αυτούς  να ακουμπούν τα νήματα της Ιστορίας.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι ο μυθιστοριογράφος, σε αντίθεση με τον ιστορικό, δεν έπαψε ποτέ να αφουγκράζεται τις ιστορίες που λέγονται από τους απλούς ανθρώπους, τους οποίους η γραπτή ιστορία ξεχνά όντας απορροφημένη στην καταγραφή των «μεγάλων» ιστορικών γεγονότων. Όμως, αυτές οι ιστορίες είναι η κοινή πολιτισμική μας κληρονομιά. 
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Τον μελετάω χρόνια τον Δημήτρη Στεφανάκη. Με ενδιαφέρει ο τρόπος που δημιουργεί ολοκληρωμένους κόσμους σε κάθε βιβλίο του. Τον παραδέχομαι που εξακολουθεί να σχεδιάζει μεγάλους λογοτεχνικούς καμβάδες, σε εποχές που οι μεγάλες αφηγήσεις από Έλληνες συγγραφείς ολοένα και μειώνονται. […] Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Στεφανάκη αναδεικνύει όλες αυτές τις ιστορικές πτυχές που κάνουν την καρδιά ακόμα και της σημερινής Κρήτης να πάλλεται. Και των ανθρώπων της, βεβαίως.
Συνέντευξη

Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

youtube.com

«Κάποτε πίστευα πως θα γράψω ένα μυθιστόρημα με καθαρές παράλληλες γραμμές η καθεμιά από τις οποίες θα ταυτίζονται με έναν ήρωα και τη ζωή του. Πάνε χρόνια που έχω παραιτηθεί από αυτή την ψευδαίσθηση. Σε μια μεγάλη αφήγηση τίποτε δεν κυλά παράλληλα. Οι ήρωες συνομιλούν μεταξύ τους αλλά και με την Μεγάλη Ιστορία. Οι γραμμές τέμνονται ξανά και ξανά, ώσπου στο τέλος σχηματίζεται ένας λαβύρινθος».
Συνέντευξη

Ευρηματικές αφηγηματικές τεχνικές, δυναμική περιγραφική δεινότητα, υψηλή γλωσσική αγωγή, αδρές αναπαραστάσεις και φυσικοί διάλογοι, επιλογή λαογραφικών στοιχείων –ο συγγραφέας δηλώνει ότι η απαρχή για να γραφτεί αυτό το μυθιστόρημα ήταν οι λαϊκές αφηγήσεις του πατέρα του–, ιστορική τεκμηρίωση, συμπαγής αλλά και γλαφυρή αφήγηση που ρέει, συγκροτημένη μυθοπλασία, διακειμενική προσέγγιση σε κείμενα γνωστά, επιλεγμένα από τον θησαυρό της παγκόσμιας λογοτεχνίας, εμφάνιση ηρώων που έγραψαν τη δική τους Ιστορία στη λογοτεχνία και την πολιτική γίνονται τα υλικά με τα οποία ο Στεφανάκης ανασυστήνει έναν μεγάλο λογοτεχνικό κόσμο, σκηνοθετεί την τοιχογραφία του και δικαίως κατατάσσεται εκ νέου στις μεγάλες λογοτεχνικές μορφές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Συνέντευξη

Στην πεζογραφία οι λέξεις βγαίνουν πάντα από ανθρώπινα χείλη, αλλά αυτό καμιά φορά το ξεχνάμε. Έτσι κάποιες λέξεις μένουν αδέσποτες και δεν αφήνουν αποτύπωμα. Αισθάνομαι πως  κι εμείς οι συγγραφείς υποδυόμαστε κάποιο ρόλο και από την ερμηνεία μας εξαρτάται αν ένα κείμενο θα είναι ενδιαφέρον ή όχι κι αν όλες οι λέξεις μας θα ρίξουν τον ίσκιο τους στο χαρτί.
Συνέντευξη