Από τις γνησιότερες και ισχυρότερες λυρικές φωνές που έχει να επιδείξει η νεότερη ποίηση, θρεμμένη από τον γαλλικό συμβολισμό και τη ρομαντική, ενορατική ποίηση του Σολωμού και του Ελύτη. Προσπάθειά του, μέσω μιας γλώσσας καθαρής και πειθαρχημένης αλλά πάντοτε θερμής και ανεπιτήδευτης, είναι να διασώσει τη μαγική, φαντασμαγορική πλευρά της ζωής, το μικρό θαύμα που φωλιάζει μέσα και στις πιο πεζές πτυχές της καθημερινότητας. Τα γραφτά του μας καλούν όχι μόνο να νιώσουμε τη λυτρωτική δύναμη της ποίησης, αλλά και να οδηγηθούμε μέσω αυτής στον τόπο του αυθεντικού, εκεί όπου το μάτι θα μπορέσει επιτέλους «να παγιδεύσει την αδιόρατη απόχρωση των ουρανών».
Χάρης Βλαβιανός, Τα Νέα