Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, μετά τον κόσμο των μικρών δισκάδικων, των συλλεκτών και των αμετανόητα πιστών του βινυλίου, αυτήν τη φορά η Χίλντα Παπαδημητρίου μας «ξεναγεί» σ’ εκείνον των μικρών ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών, στο μυθιστόρημά της,  με τον εύγλωτο συμβολικό τίτλο  Η συχνότητα του θανάτου. Όπως και στα δύο προηγούμενα μυθιστορήματά της, έτσι και σ’ αυτό, πρωταγωνιστής είναι ο στρουμπουλός, ρομαντικός, κολλημένος με τους Beatles, μάλλον άτυχος με τις γυναίκες, -το οιδιπόδειο με τη sui generis μητέρα του καλά κρατεί- αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος. Συναντούμε επίσης  γνωστά μυθιστορηματικά πρόσωπα της Παπαδημητρίου, όπως την εξαδέλφη του Χάρη, Τατιάνα, και τον αμετανόητο, παρά τα χρονάκια του, μηχανόβιο Ατσαλένιο, μοιραία φιγούρα και σ’ αυτό το μυθιστόρημα, βγαλμένη, θαρρείς, από κάποιο σκοτεινό τραγούδι των DOORS. Η ροκ μουσική εξάλλου, σε διάφορες εκδοχές της, είναι από τους βασικούς πρωταγωνιστές της συγγραφέα, όπως και στα προηγούμενα μυθιστορήματά της,  προσδίδοντάς τους ένα ιδιαίτερα προσωπικό… ηχόχρωμα.  Η αστυνομική ίντριγκα ξεκινάει με τον φόνο μιας άστεγης μεσήλικης γυναίκας, σ’ ένα έρημο στενό, πίσω από τη Βαρβάκειο Αγορά και δίπλα στο κτίριο όπου έχει τις εγκαταστάσεις του ο ραδιοφωνικός σταθμός  DM.FM. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος και η ολιγομελής ομάδα του. Η υπόθεση αρχίζει να περιπλέκεται καθώς  ένας άλλος άστεγος, ντυμένος με θεατρικό τρόπο, εμφανίζεται να περιφέρεται και να λέει ότι γνωρίζει αφενός ποιος σκότωσε την  αγαπημένη του φίλη και αφετέρου τι γίνεται στον DM.FM.  Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο και η θερμοκρασία του σασπένς ανεβαίνει όταν ένας  ηχολήπτης βρίσκεται άγρια δαρμένος,  το κτίριο του σταθμού πιάνει φωτιά, ένας δημοφιλής παραγωγός παρ’ ολίγον να καεί, ο ιδιοκτήτης του σταθμού εξαφανίζεται, πιθανόν για να γλιτώσει από τα χρέη και τους μισθούς που χρωστάει στο, έτοιμο να τα βροντήξει, προσωπικό και, ανάμεσα σ’ όλα αυτά, ο Χάρης Νικολόπουλος ερωτεύεται την πιο επικίνδυνη  γυναίκα του μυθιστορήματος!   Η Παπαδημητρίου, εκτός από εξαιρετική γνώστης της ροκ μουσικής -να θυμηθούμε τις σχετικές μεταφράσεις της αλλά και  τα προσωπικά της  βιώματα- αποδεικνύεται, και με το τρίτο της πια μυθιστόρημα,  ικανή να χειρίζεται και να εξελίσσει την αστυνομική ίντριγκα, εγκιβωτίζοντάς την σ’ έναν κόσμο φαινομενικά  κλειστό, με κάποιους δικούς του κανόνες, γνωστούς σε όσους υπακούουν σ’ αυτούς.  Είναι ένας κόσμος που, για τους απέξω, φαντάζει κάπως μαγικός  και ζηλευτός. Η συγγραφέας καταρρίπτει αυτές τις ψευδαισθήσεις  αποκαλύπτοντας πλευρές κάθε άλλο παρά μαγικές. Στη Συχνότητα του θανάτου η Χίλντα Παπαδημητρίου φωτίζει τις ιδιομορφίες και τα προβλήματα των μικρών ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών, που, καθώς οι καιροί των παχιών αγελάδων υποχωρούν και η πάλαι ποτέ πλαστή ευφορία δίνει τη θέση της στη βαθιά κρίση, αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο και να αποβαίνουν μοιραία ακόμα και για τις ανθρώπινες ζωές. Η συγγραφέας δηλαδή μιλάει για την κρίση αλλά μ’ έναν  τρόπο, παράπλευρο, εξαιρετικά εύστοχα διαπλεκόμενο με την  όλη αφήγηση και καθόλου προγραμματικό και καταγγελτικό. Εν τέλει, ένα πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα.
 

www.bookpress.gr
 

Στο μυθιστόρημα της Χίλντας Παπαδημητρίου η κρίση είναι παρούσα, αλλά όχι η κρίση των Μνημονίων, αλλά εκείνη που προηγήθηκε. Βρισκόμαστε στο φθινόπωρο του 2009, όταν η λαμπερή βιτρίνα της Αθήνας αρχίζει να σκοτεινιάζει. Ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία της Ασπασίας, μιας άστεγης, σε πάροδο της οδού Αθηνάς. Ταυτόχρονα, κάνει τις δικές του έρευνες και ο Θύμιος, ο σύντροφος της νεκρής, επίσης άστεγος, με τον οποίο έχουν κάνει έναν εκβιασμό. Και οι δύο υπήρξαν ηθοποιοί. Και ύστερα γίνεται ο εμπρησμός ενός ραδιοφωνικοί σταθμού. Εκδίκηση; Οι δύο υποθέσεις φαίνεται πως συνδέονται διότι ακολουθούν κι άλλες δολοφονίες, ενώ ο αστυνόμος μπλέκει στα δίχτυα μιας μοιραίας γυναίκας, της Μάγδας. Η συγγραφέας μάς μεταφέρει στη νυχτερινή πόλη: επικίνδυνοι άνθρωποι, ναρκωτικά, μαύρο χρήμα, εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα. Και ταινίες. Και Σαίξπηρ. Και πολλή μουσική: ρεμπέτικα, έντεχνα, λαϊκά, ροκ, τζαζ.
 

www.viewtag.gr
 

left.gr