Λένε στους θρύλους τους παλιούς και σχεδόν ξεχασμένους πως οι γοργόνες ζούσανε στη Μαύρη Θάλασσα. Πως ακόμα έπλεαν και κατέβαιναν στο Αιγαίο πέλαγος κάθε Σάββατο βράδυ τα μεσάνυχτα. Αλήθεια να ’ναι ή παραμύθια κανείς δεν ξέρει να μας πει. Είναι όμως παράδοση του τόπου μας που έζησε στον χρόνο, άντεξε και διατηρείται ως τις μέρες μας ζωντανή. Ειδικά εκείνη η ιστορία με την πεντάμορφη γοργόνα, τη μικρή αδελφή του Μεγαλέξανδρου, που λέγαν πως την είχαν ανταμώσει όλοι σχεδόν οι ναυτικοί του πάλαι ποτέ αρχαίου κόσμου. Κι ήταν μια η έννοια της και ένας ο λογισμός της να μάθει αν ο αδελφός, ο μέγας στρατηλάτης, ήτανε ακόμη ζωντανός και ανάμεσα στους φίλους, τους γνωστούς και συγγενείς του. Κι όταν της έλεγαν πως δε ζούσε, θύμωνε και αναταραχή γινότανε μεγάλη, φουρτούνα που έσπρωχνε ναύτες και καράβια ίσαμε τον πάτο της θάλασσας, από τη λύπη, τον καημό, το φοβερό μαντάτο. Και σαν της λέγαν πως ζούσε και βασίλευε τον κόσμο ακόμη, εκείνη γαλήνευε και ηρεμούσε κι άπλωνε τα ολόμαυρα μαλλιά της στο πέλαο που έλαμπε πια και μαγευόταν ο τόπος από το τραγούδι και την ομορφιά της….
Κι αν ήταν ψέμα για αλήθεια κανείς δεν ξέρει να το πει γιατί ’ναι πάντα τόσο μπερδεμένα τα παραμύθια…
Έμμετρη, υπέροχη και γοητευτική η νέα ιστορία της νεοελληνικής μυθολογίας της Αγγελικής Δαρλάση. Η γοργόνα, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου, από τους πιο γνωστούς κι αγαπημένους θρύλους όλων μας, πάντα συγκινεί και θυμίζει… Ελλάδα. Έχει εκείνο το γαλάζιο της θάλασσας που γίνεται σκούρο και τρανό κι απόκοσμο σαν αγριεύει κι ύστερα πάλι γλυκό, ήπιο και με χίλιες δυο ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις σαν γαληνέψει. Κι έχει στοιχείο του το νερό και εκείνα τα τέρατα που ’χουν μορφή πλανεύτρας και μάγισσας γυναίκας σαν την ίδια τη θάλασσα. Κι έχει δύναμη τούτος ο στίχος, τούτη η γραφή της Αγγελικής, που ξαναγράφτηκε και σώθηκε σε μας από προφορικές παραδόσεις και τις ιστορίες του Ν. Πολίτη, του πατέρα της λαογραφίας μας. Και τώρα με άλλη ματιά και με μοναδικό τρόπο θα μπει στις καρδιές και των πιο μικρών παιδιών. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ τα δικά μας παλιά παραμύθια, να συνειδητοποιούμε την ομορφιά, τη δύναμη του λόγου, της φαντασίας μια και του χρώματος της θάλασσας που ’ναι ζωή για όλους μας.
Κι έβαλε η Ίρις Σαμαρτζή τα χρώματα με μαγικά πινέλα και τούτη τη φορά και μας έπιασε μια νοσταλγία για εκείνα τα όμορφα κεντήματα των γιαγιάδων. Για τις φιγούρες τις τρανές των παραμυθιών, για την αξία της απλότητας που δεν παλιώνει και δε χαλάει ποτέ!
Κι αν θέλετε να ακούσετε ζωντανά το παραμύθι σε έμμετρη μορφή από τη φωνή της Αγγελικής, τότε απλά σκανάρετε τον κωδικό που θα βρείτε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου!

paidikavivlia.blogspot.gr

www.infokids.gr

kosvoice.gr

018.bookpress.gr

Βαθιά, σαρωτικά, κυκλωτικά ανθρωποκεντρική, με τρόπο που αγκαλιάζει στις ιστορίες της τους ανθρώπους που διαφέρουν, που βοούν, που βάλλονται, που λησμονούνται, που προσφέρουν και προσπερνιούνται, που άγονται αλλά δεν φέρονται, που δονούν και ενδιαφέρονται, που αγαπούν και δεν ολιγωρούν, που παραχωρούν αλλά δεν παραχωρούνται, που αναποδογυρίζουν τον κόσμο αλλά δεν αναποδογυρίζονται. Η γραφή της, δεητική στην αλληλεγγύη, το μαζί και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, άμεση, ονειρική, εγκαρδιωτική…
Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέντευξη.