Ένα μικρό κορίτσι ξαπλωμένο ράθυμα σ’ έναν καναπέ ονειροπολεί λες και βυθίζεται με τη φαντασία του έναν παραμυθένιο κόσμο, ο οποίος άλλοτε είναι ζαχαρένιος κι άλλοτε αλλόκοτος με πρόσωπα υπερτονισμένα και γκροτέσκα. Είναι η Αλίκη που κρυφοκοιτάζει, με την έκπληξη ζωγραφισμένη πάντοτε στο πρόσωπό της, τα πρόσωπα, τα πράγματα και τις καταστάσεις μέσα στις οποίες βρέθηκε εξαιτίας της τρελής της ονειροπόλησης.
Αυτό που χαρακτηρίζει τη δουλειά της Ντοτρεμέρ είναι η θεατρικότητα στη σύνθεση των εικόνων. Κάθε εικόνα δημιουργεί ένα περιβάλλον, μια σκηνογραφία γεμάτη αντικείμενα που ορίζουν το χώρο και με τους πρωταγωνιστές να φορούν θεατρικά κοστούμια σαν να ήταν σχεδιασμένα από μεγάλους μόδιστρους σε στιγμές έμπνευσης. Τα αξεσουάρ, τα καπέλα ιδιαίτερα, καθώς και η υφή των υφασμάτων προσδιορίζουν τη θέση του καθένα στην ιστορία καθώς και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Η ζωγραφική είναι παραμυθένια και δείχνει ότι όλα είναι πιθανά και όλα μπορούν να συμβούν σ’ αυτήν τη φαντασίωση του ακραίου παραλογισμού.