×

Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.

{{item.custom_attributes.author}}
Ποσότητα: {{item.quantity}}
{{item.total_price}} {{item.total_discounted_price}}
×
Υποσύνολο:
{{order.discounted_cost}}
Έκπτωση Προσφοράς:
{{order.promo_discount}}
Έκπτωση Κουπονιού:
{{order.extra_discount}}
Κόστος Αποστολής:
{{order.shipping_cost}}
Επιβάρυνση Πληρωμής:
{{order.payment_cost}}
ΣΥΝΟΛΟ:
{{order.final_cost}}
{{ product.title }}
{{ product.custom_attributes.author }}
{{ product.price }} {{ product.discounted_price }}
×
×
ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΜΟΥ ΟΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΜΟΥ ΤΑ EBOOKS ΜΟΥ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ
EBOOK
10%
ΒΙΒΛΙΟ

Η αγάπη μιας καλής γυναίκας

Alice Munro
Τρισεύγενη Παπαϊωάννου
Σύγχρονη
978-618-03-0227-1
544
11/05/2016
Εξαντλημένο
Μια επιλογή από τα καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα διηγήματα της νομπελίστριας συγγραφέα που περιλαμβάνονταν σε άλλες συλλογές της εκτός από αυτές που έχουν ήδη εκδοθεί στα ελληνικά.

Περιγραφή βιβλίου

Η βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας Alice Munro στα διηγήματα της ανά χείρας συλλογής, η οποία περιλαμβάνει μια επιλογή διηγημάτων από το ανέκδοτο έως σήμερα στα ελληνικά έργο της, εστιάζει σε συνηθισμένα πρόσωπα, άγρυπνα παρακολουθώντας και καταγράφοντας τις πιο άχαρες στιγμές, τις πιο κοινές χειρονομίες όμως κάθε ιστορίας της κρύβει το αίνιγμα, το ανείπωτο. Αφηγείται μεγάλες ιστορίες για ανθρώπους που οι ζωές τους είναι ολοφάνερα μικρές. Μιλάει για οικογενειακές οδύνες, για τη φτώχεια, την ασθένεια και τα γηρατειά, για τις συζυγικές, χαώδεις και όμως αναγκαίες, απιστίες, για τη σεξουαλική επιθυμία, για το διαζύγιο, για τη μητρότητα, τη σφραγισμένη από αμφιθυμία. Με τον τρόπο της, επιμένει ότι η ιστορία μιας δυστυχισμένης μεσήλικης νοικοκυράς είναι εξίσου σημαντική με την εξιστόρηση της αναζήτησης της λευκής φάλαινας από τον Άχαμπ. Και αδιάκοπα μας υπενθυμίζει την κλίμακα και τον σκοπό του διηγήματος: να αναμετρηθεί με το περιττό και να το κατατροπώσει, να αποκαλύψει το μυστήριο των πραγμάτων.

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται συνέντευξη της συγγραφέα με αφορμή τη βράβευσή της με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2013.

«Όταν διαβάζω Munro μπαίνω σ’ αυτή την κατάσταση στοχασμού, όπου σκέφτομαι τη δική μου ζωή: τις αποφάσεις που πήρα, τα πράγματα που έκανα και που δεν έκανα, το είδος του ανθρώπου που είμαι, την προοπτική του θανάτου. Ανήκει σ’ εκείνη τη χούφτα συγγραφέων τους οποίους έχω στο μυαλό μου όταν λέω ότι η πεζογραφία είναι η θρησκεία μου. Γιατί όσο είμαι βυθισμένος σε ένα διήγημα της Μunro, αποδίδω σε έναν απολύτως φανταστικό ήρωα τον ευλαβικό σεβασμό και το ήρεμο, βαθύ ενδιαφέρον που αποδίδω στον εαυτό μου, στις καλύτερες στιγμές μου ως ανθρώπινου όντος».
Jonathan Franzen

Πληροφορίες

  • Alice Munro
  • Τρισεύγενη Παπαϊωάννου
  • 978-618-03-0227-1
  • 544
  • 11/05/2016
  • 14 x 20,5
  • Μαλακό

Σχόλια

Κριτικές...

Χρύσα Σπυροπούλου,  «Ιστορίες ζωής», Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4/6/2016 
Σταυρούλα Παπασπύρου,  LIFO, 21/6/2016 
Διονύσης Μαρίνος,  «Γυναικών ιστορίες, ζωές και πάθη», Fractal, 10/8/2016 
Γιώργος Βέης,  «Άλις Μονρό έντεκα αστέρων», BOOK PRESS, 17/8/2016 
Αργυρώ Μαντόγλου,  Ανοιχτή Βιβλιοθήκη, 1ο τεύχος, καλοκαίρι 2016 
Μαριαλένα Σπυροπούλου,  «Δρόμος προς τον μυστικό κόσμο των γυναικών», Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, 24/7/2016 
Έλενα Μαρούτσου,  «Ηρωίδες εντός και εκτός του τόπου τους», BOOK PRESS, 23/9/2016 
Νίκος Δαββέτας,  «Η συγγραφέας που μεγεθύνει την καθημερινή ζωή», Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 1/10/2016 
Βιβή Γεωργαντοπούλου,  Amagi, 17/12/2016 
Έντεκα ευρηματικά και άρτια τεχνικώς διηγήματα της Άλις Μονρό, αντλημένα από κοινή θεματική πηγή —που μερικά, μαζί και το ομότιτλο, τα λες λόγω έκτασης μικρές νουβέλες— αποτελούν τη συλλογή «Η αγάπη μιας καλής γυναίκας» που κυκλοφόρησε τον Μάιο. Την απόλαυσα όσο δεν το περίμενα. Γιατί δεν το περίμενα; Διότι συνέδεσα τη Μονρό με τα Νόμπελ που δεν μου εμπνέουν πια εμπιστοσύνη, κι όταν το 2013 τη βράβευσαν είπα, «Καλά, αργότερα». Είχα ήδη στα αδιάβαστα —αυτή τη φοβερή ντάνα που δεν κατεβαίνει ποτέ, η άτιμη— τη δική της «Πάρα πολλή ευτυχία», πρόσθεσα και τη νέα συλλογή και τις ξέχασα. Όμως λίγους μήνες μετά, τις ώρες που έπρεπε να περάσω στο νοσοκομείο για ακτινογραφίες και εξετάσεις για το σπασμένο μου πόδι, διάλεξα τη Μονρό σχεδόν από ένστικτο, αντί μυθιστορήματος, για συντροφιά· αυτοτελείς ιστορίες με κεντρικές ηρωίδες γυναίκες σε διάφορες και διαφορετικές εκδοχές (ηλικία, κατάσταση και τάξη), για τις οποίες, αν περιμένει κάποιος φεμινιστική κατήχηση εφ’ όλης της ύλης, θα περιμένει άδικα. Η ήρεμη, διεισδυτική και φινετσάτη Μονρό με γοήτευσε, γιατί διαθέτει ντόμπρα και όχι υστερική μεταφεμινιστική οπτική και γιατί η πλατιά ανθρωποκεντρική της προσέγγιση υπερκαλύπτει σοφά την πιο στενή, την αμιγώς γυναικεία: η βαναυσότητα του κόσμου μας (και) απέναντι στις γυναίκες είναι μία μόνο πτυχή της γενικότερης βλακώδους και αναίτιας ανισότητάς του.