Ένα πολύ σύγχρονο βιβλίο. Για μικρούς και προ-εφήβους που τα ξέρουν όλα. Ή τα υποψιάζονται όλα. Για εκείνα τα μικρά μυστικά που κάποτε γέμιζαν μόνο κοριτσίστικα ημερολόγια. Τώρα, σε τούτο το βιβλίο ο Γρηγόρης εξομολογείται. Γράφει το δικό του ημερολόγιο αφού νιώθει μοναξιά. Την ίδια στιγμή τονίζονται τα σύγχρονα προβλήματα, οι αναζητήσεις, οι απόψεις, οι σχέσεις των παιδιών μεταξύ τους και με τους μεγαλύτερους. Των παιδιών που γεννήθηκαν πριν από την …κρίση αλλά τώρα τη ζουν με όλα της τα προβλήματα στην καθημερινότητά τους.
Η Ιωάννα Μπουλντούμη, σαν να γίνεται η ίδια «μεγάλο παιδί» με απίστευτο χιούμορ, μιλάει ωμά και σταράτα για όλα αυτά τα εσώψυχα των παιδιών και των νέων του σήμερα. Υπέροχο θέμα, πλοκή και αλήθειες με τα μάτια των παιδιών. Ένα βιβλίο που σε συνεπαίρνει,  που διαβάζεται απνευστί, έτσι λέει ο γιος μου που το πρωτοδιάβασε και ενθουσιάστηκε.
«Γράμματα στον αδερφό μου» που καλό είναι κατά τη δική μου γνώμη, και όχι του Γρηγόρη, να το διαβάσουν και οι γονείς για να νιώσουν την άλλη πλευρά, εκείνη των παιδιών τους. Να καταλάβουν το συναίσθημα, την αγωνία, την επιθυμία, τον φόβο τους.
Ο υπολογιστής που κρύφτηκε γιατί μια πλάκα στο facebook οδήγησε σε τιμωρία τον Γρηγόρη που πια ανακάλυψε πως εκτός από το πληκτρολόγιο υπάρχει και το γράψιμο με χαρτί και στιλό. Τα διαγωνίσματα που δε διαβάστηκαν καλά, οι παιδικές αρρώστιες που τελικά δεν έχουν και πολλή πλάκα σαν τον κρατούν στο σπίτι και δεν πηγαίνει σχολείο. Η ανησυχία της μαμάς για το ύψος του παιδιού της  και  οι μεγάλες ανακαλύψεις στις αποθήκες σαν «λείπουν οι γάτες και χορεύουν τα ποντίκια». Την ίδια στιγμή η απογοήτευση και η υπενθύμιση της παροιμίας… «100 η αλεπού, 101 το αλεπουδάκι γίνεται;» Κι ωστόσο η πιο μεγάλη πίκρα είναι να ανακαλύπτεις πως ο μπαμπάς δεν έχει πια δουλειά και τότε αρχίζουν όλα τα δυσάρεστα. Τσακωμοί, οικονομίες, νεύρα από τη μεριά των μεγάλων που συχνά φέρνουν απρόσμενες καταστάσεις. Σχολική ζωή και ανησυχίες για το πώς να πλησιάζεις επιτέλους το κορίτσι που σου αρέσει χωρίς να το καταλάβουν οι κολλητοί και να αρχίσει η κοροϊδία. Και σκέψεις για φευγιό… ίσαμε το σπίτι της γιαγιάς που δε χαλάει  χατίρι, όταν οι μεγάλοι, οι γονείς δηλαδή, δε καταλαβαίνουν… Και όλα εκείνα τα θέματα ακόμα και τον χαμό του παππού και το πρώτο φιλί από το κορίτσι των ονείρων και όλα αυτά στα γράμματα σε έναν αδερφό που θα ’ρθει κάποια στιγμή, θα πάρει σάρκα και οστά κι ίσως σαν γεννηθεί  να  είναι  τελικά και αδερφή …λίγο έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει πως ο Γρηγόρης δε θα είναι πια μόνος του.
Η εικονογράφηση είναι της Ράνιας Βαρβάκη,που αν και ασπρόμαυρη όπως ταιριάζει στα «μεγάλα» βιβλία είναι αρκετά ευρηματική, ζωντανή και αποτυπώνει τον ήρωα Γρηγόρη ακριβώς όπως θα θέλαμε να είναι…
Τούτες τις κουβέντες που κάνουν τα αδέρφια μεταξύ τους πόσο τις χαίρομαι, πόσο βάλσαμο στην ψυχή και στη  μοναξιά των παιδιών που τα θέλουν  όλα!
 

Τα «Γράμματα στον αδερφό μου» της Ιωάννας Μπουλντούμη με την έξοχη εικονογράφηση της Ράνιας Βαρβάκη (εκδόσεις Μεταίχμιο) είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που διαβάσαμε –οικογενειακώς– τον τελευταίο καιρό. Διασκεδαστικό αλλά με προβληματισμούς για πολύ σημαντικά θέματα, νομίζω μας αφορά όλους. Ο Γρηγόρης, ο ήρωας του βιβλίου γράφει γράμματα στον αδερφό του, που παραμένει ένα μυστήριο μέχρι τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Μέσα από αυτά τα γράμματα ανοίγει την ψυχή του και μιλά για όλα αυτά που του αρέσουν αλλά και για εκείνα που τον ενοχλούν. Η συγγραφέας με πραγματική μαεστρία, χωρίς να βαραίνει την αφήγηση καταφέρνει να μιλήσει με ειλικρίνεια για την ανεργία, για τις δύσκολες σχέσεις των γονιών ως συντρόφων, για τον τρόπο που εισπράττουν τα παιδιά την πραγματικότητα. Σημαντικά και τα θέματα τόσο της παρενόχλησης των παιδιών, όσο και των πρώτων ερωτικών σκιρτημάτων που δίνονται με πολύ όμορφο τρόπο. Εντυπωσιακό πως δε νιώθεις ότι το βιβλίο το έχει γράψει κάποιος μεγάλος, αλλά ακούς την πραγματική φωνή ενός παιδιού, που θα πρέπει και ως γονιό να σε προβληματίσει.
Εδώ λοιπόν το ερώτημα είναι: Είναι ένα κατάλληλο βιβλίο και για μεγάλους; Και η απάντηση είναι ένα μεγάλο «Ναι»
 

Βιβλίο γραμμένο με τη μέθοδο της επιστολογραφίας, βασισμένο στις επιστολές του Γρηγόρη προς τον αδερφό του. Ο Γρηγόρης είναι πανέξυπνος και ξέρει καλά τι θέλει να επισημάνει μέσα από αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινή του ζωή. Το ύφος του γραψίματος είναι απλό και χαριτωμένο, αλλά εκεί που χρειάζεται γίνεται απολύτως σοβαρό. Ένας «μάγος» επιστολογράφος! Η συγγραφική του μητέρα, η Ι. Μπουλντούμη, τον έχει περιγράψει με ακρίβεια και αγάπη, και η Ράνια Βαρβάκη τον εικονογραφεί με την καρδιά της, σαν μια φατσούλα που δεν μπορείς παρά να τη συμπαθήσεις.
 

www.paidikavivlia.blogspot.gr
 

www.elniplex.com
 

www.lesxhanagnosis.blogspot.gr
 

Το πρώτο γράμμα του Γρηγόρη στον αδερφό του είχε ημερομηνία Σάββατο 23 Φεβρουαρίου. Βρισκόταν στο δωμάτιό του, κάτω από το πάπλωμα με το φως από το μπρελόκ-λαμπάδα και έγραφε σε χαρτί, γιατί το λάπτοπ τού το είχαν πάρει οι γονείς του. Είπαν ότι περνούσε πολλές ώρες στον υπολογιστή και πως παραμελούσε τα μαθήματά του. Τι κι αν τους είπε ο Γρηγόρης πως θα γινόταν υδραυλικός και δε χρειαζόταν να μελετάει; Είχαν πάρει την απόφασή τους. Βέβαια, αυτός δεν ήταν ο μοναδικός λόγος για την εξαφάνιση του λάπτοπ. Έφταιγε και η σελίδα στο facebook που είχε φτιάξει ο Γρηγόρης με προφίλ: «Αλέξανδρος ο Γόης». Και για κακή του τύχη, μόλις την είχε ανακαλύψει ο πατέρας του…
Αυτό είναι το πρώτο από τα είκοσι τέσσερα ενδιαφέροντα γράμματα που θα στείλει ο Γρηγόρης στον αδερφό του. Γράμματα  άλλοτε σοβαρά, άλλοτε αστεία, κυρίως όμως αληθινά. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θίγονται έμμεσα πολλά θέματα όπως η εργασιομανία, οι κίνδυνοι του διαδικτύου, ο εθισμός, η ανεργία, οι πρώτοι έρωτες, το διαζύγιο, η παρενόχληση, η απώλεια.
Η συγγραφέας με χιούμορ αλλά και ευαισθησία γράφει ένα υπέροχο βιβλίο που κυριαρχεί η μοναδική και αναντικατάστατη αδερφική αγάπη, που κορυφώνεται στο συγκινητικό και ανατρεπτικό φινάλε.
 

www.pigolampides.gr