Η εξαιρετική πένα του σπουδαίου συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη αποδεικνύει τη δύναμη των λέξεων και την έκρηξη συναισθημάτων που μπορεί να πυροδοτήσουν λίγες φράσεις. Με την αγαστή συνεργασία του εξαιρετικού εικονογράφου Νικόλα Ανδρικόπουλου, δημιουργούν ένα βιβλίο «για ώριµα παιδιά και ανώριµους γονείς». Ένα βιβλίο με λιτό λόγο και μεγάλες εικόνες, που φανερώνει σκληρές αλήθειες και αποτελεί γροθιά στο στομάχι για χιλιάδες γονείς. Ένα βιβλίο από εκείνα που τρυπώνουν στην ψυχή και τριβελίζουν το μυαλό. Ξανά και ξανά. Γιατί τα παιδιά έχουν πάντα κάποιον λόγο που κλαίνε, καιρός είναι να τα ακούσουμε και να τα νιώσουμε.

«Βάλε το παλτό σου; Πού είναι τα παπούτσια σου; Πήγαινε να βρεις τα παπούτσια σου! Τι θέλεις τώρα, να φας κανένα σκαμπίλι; Τι με κοιτάς έτσι; Πήγανε να βρεις τα παπούτσια σου, είπα! Αν δεν τα βρεις, θα μείνουμε σπίτι! Θες να μείνουμε σπίτι; Εγώ πάντως να ξέρεις, καμιά διάθεση δεν έχω να βγω μ’ αυτό τον βρομόκαιρο. Κι έχω μπόλικες δουλειές να κάνω στο σπίτι, μπόλικες!»
Θα μπορούσε να είναι ένας μονόλογος της διπλανής πόρτας ή και του σπιτιού μας ακόμα. Σίγουρα κάπου θα τον έχουμε ακούσει ή ακόμα χειρότερα μπορεί να τον έχουμε ξεστομίσει σε κάποιον! Μην μας ξενίζει, είναι μια ακόμα σημερινή ή και από πάντα πραγματικότητα.
Κι έχει και συνέχεια. Συνέχεια που δεν σταματάει… η φωνή. Που μιλάει ακατάπαυστα λέγοντας λόγια που πληγώνουν, που μιζεριάζουν, που κανείς δεν θέλει να ακούει. Όλα Εκείνη τα κάνει, όλες οι κατηγορίες σε εκείνο το παιδί. Χαρακτηρισμοί, απειλές, νουθεσίες, απαγορεύσεις. Δυνατή γραφή, αλήθειες πικρές, λόγια σκληρά!
Μονόλογος του πιο σπουδαίου έργου του θεάτρου, της ίδιας της ζωής! Μονόλογος με ερωτήσεις κι απαντήσεις χωρίς την ύπαρξη του άλλου χωρίς την πιο απλή συνείδηση πως αυτός ο άλλος μπορεί να είναι …παιδί. Μονόλογος ανωριμότητας, λανθασμένης συμπεριφοράς, αγανάκτησης και οπωσδήποτε προσβλητικός και προβληματικός.
Σπουδαίο βιβλίο. Βιβλίο καθρέφτης της κοινωνίας, της μάνας που δεν καταλαβαίνει, του πατέρα που δεν ενδιαφέρεται, του γείτονα που φωνάζει στα παιδιά του με το παραμικρό, του δασκάλου που απειλεί μόνο νομίζοντας πως έχει το αλάθητο.
Σπουδαία γραφή για κανονικά παιδιά που το μόνο τους λάθος είναι πως είναι… παιδιά. Που θέλουν απλά να μεγαλώσουν και για γονείς που δεν καταλαβαίνουν, δεν ξέρουν, δεν νοιάζονται παρά μόνο για τον εαυτό τους.
Βιβλίο και για μεγάλους με εξαιρετική εικονογράφηση του Νικόλα Ανδρικόπουλου. Το κόκκινο, το λατρεμένο του χρώμα σ’ αυτό το βιβλίο θυμώνει, σκύβει το κεφάλι, κλαίει κι αφυπνίζει μυαλά που δυστυχώς είναι πολύ «στενά».
Συγκλονιστικός ο λόγος του Βασίλη Αλεξάκη. Λέξεις η ζωή, λέξεις που σαν ειπωθούν δυστυχώς αποτυπώνονται σε ψυχή και μυαλό. Λέξεις φλύαρες, ανούσιες και συναισθηματικά κακά φορτισμένες.
Κι όπως λέει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: Ένα βιβλίο για ώριμα παιδιά και ανώριμους γονείς!

oanagnostis.gr

ethnos.gr

diastixo.gr

Άρθρο

kosvoice.gr