Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
Με την πλούσια φιλολογική κατάρτιση και την εκπαιδευτική του εμπειρία, ο Κώστας Ακρίβος αποφασίζει να αναδιηγηθεί τη ζωή της Ανδρομάχης. Μένει πιστός στην Ιλιάδα, συλλέγει και ευρήματα από άλλες πηγές κι έτσι προσφέρει περισσότερα γεγονότα απ’ όσα κάποιος θα συναντήσει στο έπος του Ομήρου και μόνο. Με μια γλώσσα σύγχρονη, αλλά που διατηρεί την τραγικότητα των γεγονότων που καλείται να περιγράψει, η ίδια η Ανδρομάχη μας αφηγείται όσα έζησε και έπαθε.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση διαθέτει πάντα το προσόν του να καταφέρνει να ενεργοποιεί το συναίσθημα του αναγνώστη. Από αυτήν την άποψη, η Ανδρομάχη του Ακρίβου μπορεί να αποτελέσει ένα ουσιαστικό εργαλείο στα χέρια εκείνων των φιλολόγων που θέλουν οι μαθητές του Λυκείου να εισέλθουν στον κόσμο της Ιλιάδας χωρίς τα «αγκάθια» μιας αφήγησης που απαιτεί περισσότερο κάματο εκ μέρους τους. Ο Ακρίβος μένει πιστός στα όσα οι διάφορες πηγές μάς έχουν προσφέρει. Και πλησιάζει την ηρωίδα του κάτω από το σκίαστρο του ήδη διαμορφωμένου βιογραφικού της. Αποδέχεται τις αντιφάσεις των μύθων (π.χ. ο Νεοπτόλεμος δεν ήταν δυνατόν να βρίσκεται στο πάρσιμο της Τροίας μιας και μόλις δέκα χρόνια είχαν περάσει από τη γέννησή του). Για τον Ακρίβο η Ανδρομάχη -αυτή είναι η σύγχρονη ματιά που μας προσφέρει- είναι το θύμα μιας κοινωνίας που οι άνδρες καθορίζουν τη βιαιότητά της. Εξού και η αντικατάσταση του «ο» με το «ω» - Ανδρωμάχη. Όχι αυτή που μάχεται ως άνδρας, αλλά αυτή που είναι θύμα ανδρικών μαχών.
Ο Κώστας Ακρίβος, με την απόλυτα ισορροπημένη και στιβαρή του πένα, αποφασίζει να φέρει στο φως τη ζωή μιας γυναίκας που βίωσε την απόλυτη ευτυχία αλλά και τον απόλυτο πόνο. Φωτίζοντας τον εύθραυστο ψυχισμό της, ο συγγραφέας ακολουθεί τα βήματα της Ανδρομάχης αμέσως μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου και δίνει φωνή στη συντριβή της, την παραίτησή της, την εξαθλίωσή της, τον διαρκή εξευτελισμό της. Μια μητέρα, μια σύζυγος, μια βασίλισσα, υπομένει στωικά την ατίμωση και την ντροπή, παίρνει δύναμη από τις χαρές του παρελθόντος και αντιμετωπίζει με καρτερικότητα τις νέες συμφορές. Γιατί πάνω από όλα είναι μητέρα. Και ο ρόλος αυτός την υποχρεώνει να ψάχνει διαρκώς το φως της ελπίδας. Ένα μικρό αλλά συγκλονιστικό κείμενο.
Η «μάνα» της τραγωδίας. Η γυναίκα που καθορίστηκε εν πολλοίς από τους άντρες της ζωής της. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κώστας Ακρίβος βρίσκει σπάνια κοιτάσματα από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Αυτή τη φορά στρέφει το βλέμμα του σε μια γυναικεία μορφή, την Ανδρομάχη, που κουβαλάει όλο το βάρος της αρσενικής επικυριαρχίας. Τριγύρω της κυκλοφορεί μια κουστωδία ανδρών. Ο Πρίαμος, ο Αχιλλέας, ο Έκτορας, ο Αστυάνακτας, ο Νεοπτόλεμος, ο Πέργαμος, ο Μολοσσός, ο Έλενος, ο Πίελος, ο Κεστρίνος. Όλοι τους της αφαιρούν κάθε ικμάδα χαράς και ζωής. Ετεροκαθορίζεται, ζει στη σκιά τους, τους αγαπάει, τους μισεί, τους αποδέχεται, υποτάσσεται αναγκαστικά. Μια σύγχρονη ματιά στους αρχαιοελληνικούς μύθους που εύκολα βοηθούν τον αναγνώστη να κάνει τις απαραίτητες αναγωγές στο σήμερα όπου τα δεινά της πατριαρχίας φαίνονται έκτυπα.