eleftherostypos.gr

literature.gr

bookpress.gr

diastixo.gr

Συνέντευξη

Με την πλούσια φιλολογική κατάρτιση και την εκπαιδευτική του εμπειρία, ο Κώστας Ακρίβος  αποφασίζει να αναδιηγηθεί τη ζωή της Ανδρομάχης. Μένει πιστός στην Ιλιάδα, συλλέγει και ευρήματα από άλλες πηγές κι έτσι προσφέρει περισσότερα γεγονότα απ’ όσα κάποιος θα συναντήσει στο έπος του Ομήρου και μόνο. Με μια γλώσσα σύγχρονη, αλλά που διατηρεί την τραγικότητα των γεγονότων που καλείται να περιγράψει, η ίδια η Ανδρομάχη μας αφηγείται όσα έζησε και έπαθε.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση διαθέτει πάντα το προσόν του να καταφέρνει να ενεργοποιεί το συναίσθημα του αναγνώστη. Από αυτήν την άποψη, η Ανδρομάχη του Ακρίβου μπορεί να αποτελέσει ένα ουσιαστικό εργαλείο στα χέρια εκείνων των φιλολόγων που θέλουν οι μαθητές του Λυκείου να εισέλθουν στον κόσμο της Ιλιάδας χωρίς τα «αγκάθια» μιας αφήγησης που απαιτεί περισσότερο κάματο εκ μέρους τους. Ο Ακρίβος μένει πιστός στα όσα οι διάφορες πηγές μάς έχουν προσφέρει. Και πλησιάζει την ηρωίδα του κάτω από το σκίαστρο του ήδη διαμορφωμένου βιογραφικού της. Αποδέχεται τις αντιφάσεις των μύθων (π.χ. ο Νεοπτόλεμος δεν ήταν δυνατόν να βρίσκεται στο πάρσιμο της Τροίας μιας και μόλις δέκα χρόνια είχαν περάσει από τη γέννησή του). Για τον Ακρίβο η Ανδρομάχη -αυτή είναι η σύγχρονη ματιά που μας προσφέρει- είναι το θύμα μιας κοινωνίας που οι άνδρες καθορίζουν τη βιαιότητά της. Εξού και η αντικατάσταση του «ο» με το «ω» - Ανδρωμάχη. Όχι αυτή που μάχεται ως άνδρας, αλλά αυτή που είναι θύμα ανδρικών μαχών.

bookstories.gr

soundcloud.com

Ο Κώστας Ακρίβος, με την απόλυτα ισορροπημένη και στιβαρή του πένα, αποφασίζει να φέρει στο φως τη ζωή μιας γυναίκας που βίωσε την απόλυτη ευτυχία αλλά και τον απόλυτο πόνο. Φωτίζοντας τον εύθραυστο ψυχισμό της, ο συγγραφέας ακολουθεί τα βήματα της Ανδρομάχης αμέσως μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου και δίνει φωνή στη συντριβή της, την παραίτησή της, την εξαθλίωσή της, τον διαρκή εξευτελισμό της. Μια μητέρα, μια σύζυγος, μια βασίλισσα, υπομένει στωικά την ατίμωση και την ντροπή, παίρνει δύναμη από τις χαρές του παρελθόντος και αντιμετωπίζει με καρτερικότητα τις νέες συμφορές. Γιατί πάνω από όλα είναι μητέρα. Και ο ρόλος αυτός την υποχρεώνει να ψάχνει διαρκώς το φως της ελπίδας. Ένα μικρό αλλά συγκλονιστικό κείμενο.

culturenow.gr

Η «μάνα» της τραγωδίας. Η γυναίκα που καθορίστηκε εν πολλοίς από τους άντρες της ζωής της. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κώστας Ακρίβος βρίσκει σπάνια κοιτάσματα από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Αυτή τη φορά στρέφει το βλέμμα του σε μια γυναικεία μορφή, την Ανδρομάχη, που κουβαλάει όλο το βάρος της αρσενικής επικυριαρχίας. Τριγύρω της κυκλοφορεί μια κουστωδία ανδρών. Ο Πρίαμος, ο Αχιλλέας, ο Έκτορας, ο Αστυάνακτας, ο Νεοπτόλεμος, ο Πέργαμος, ο Μολοσσός, ο Έλενος, ο Πίελος, ο Κεστρίνος. Όλοι τους της αφαιρούν κάθε ικμάδα χαράς και ζωής. Ετεροκαθορίζεται, ζει στη σκιά τους, τους αγαπάει, τους μισεί, τους αποδέχεται, υποτάσσεται αναγκαστικά. Μια σύγχρονη ματιά στους αρχαιοελληνικούς μύθους που εύκολα βοηθούν τον αναγνώστη να κάνει τις απαραίτητες αναγωγές στο σήμερα όπου τα δεινά της πατριαρχίας φαίνονται έκτυπα.

periou.gr

Άρθρο

larissapress.gr

Ο Κώστας Ακρίβος έγραψε ένα βιβλίο για τους νικημένους. Με τόλμη, λυρισμό, τρυφερότητα, με γνώση των πηγών, με αυτοσυγκράτηση έτσι ώστε να μην γίνει κραυγαλέο, κάποιες φορές σκληρό, όσο σκληρή είναι η ζωή, αλλά που αφήνει στο τέλος μια αχτίδα φωτός να νικήσει τα σκοτάδια.

Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Κώστας Ακρίβος φαντάζει σαν εκείνους τους αρχαίους φρυκτωρούς  που μεταφέρει το μήνυμα του πολέμου. Κάτω από το θανάσιμο φεγγάρι της Τροίας, γράφει για την ιστορία της Ανδρωμάχης, που αρνήθηκε να εξευτελίσει το βίωμα, γνωρίζοντας πια πως η δύναμη και η ομορφιά παραμένουν γραμμένα του θανάτου, όπως και το αηδόνι, τα άστρα και τα φύλλα της μηλιάς και όλου του κόσμου η πιο ανείπωτη ομορφιά. Για την Ανδρωμάχη που άντεξε τόσες και τόσες εκεχειρίες και που στο όνομά της ανέλαβε η λογοτεχνία να πει όσα δεν κατόρθωσε να αντέξει η ψυχή μας.

Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

tinealarissa.gr

Ενώ γνωρίζουμε την Ανδρομάχη, ο Ακρίβος μας τη συστήνει ξανά, ή, καλύτερα, την αφήνει να συστηθεί η ίδια, να σταθεί μπροστά μας και να μιλήσει, σπάζοντας την πριμοδοτημένη ανδρική φωνή με την οποία είναι στο βάθος των αιώνων συνυφασμένη. Κι αυτό λέει πολλά!

Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ο Κώστας Ακρίβος επέλεξε την Ανδρομάχη στο καινούργιο του βιβλίο για τη συγκλονιστική και σπαρακτική ζωή της και γιατί νίκησε. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Ανδρομάχης δίνει στον συγγραφέα τον ρόλο του ικανότατου σκηνοθέτη, οποίος, πατώντας στο παρόν, μιλά για το παρελθόν, με το βλέμμα στο μέλλον.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Η «Ανδρωμάχη» είναι καταγγελία και προτροπή μαζί. Ο Ακρίβος πέρα από το να φωτίζει με το προσωπικό του λυρικό και δραματικό ύφος θησαυρούς που ανέσυρε από την παράδοσή μας, συνθέτει έναν λόγο καταγγελτικό για κάθε μορφή βίας, αποκρυσταλλώνοντας συναισθήματα που αναγνωρίζουμε ως σύγχρονα βιώματα.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Η Ανδρομάχη πάλεψε, έχασε, αγαπήθηκε, κακοποιήθηκε, λύγισε, αλλά πάντα κάτι την έφερνε στην επιφάνεια. Άλλοι θα έδιναν τα εύσημα στους θεούς και άλλοι στη δύναμη που έκρυβε μέσα της. Η γραφή του Κώστα Ακρίβου έχει στοιχεία ποίησης, σαν να ακούμε τραγικό χορό να περιγράφει τη ζωή της. Ο συγγραφέας θέλει να τονίσει την αντίσταση αυτή της γυναίκας, την επιβίωσή της σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο και το κατορθώνει άρτια.
Διαβάστε ή ακούστε ΕΔΩ όλο το κείμενο

Ο έμπειρος Ακρίβος γνωρίζει να πλάθει με μεγάλη δεξιοτεχνία τους χαρακτήρες, όχι μόνο της Ανδρομάχης, η οποία πρωταγωνιστεί αλλά και των υπόλοιπων προσώπων. Εξάλλου, η δυναμική πολυφωνία του μυθιστορήματος, κατά Μπαχτίν, βρίσκει με ιδανικό τρόπο την εφαρμογή της στην «Ανδρωμάχη» του Ακρίβου. Γι’ αυτό και οι χαρακτήρες εδώ μιλούν όχι ως φερέφωνα της συγγραφικής παντοδυναμίας, αλλά εκφέρουν τον δικό τους, αυτεξούσιο, χειραφετημένο από την αυθεντία του συγγραφέα λόγο, σε μια διαρκή λεκτική αντιπαράθεση του «εγώ» με το «έτερο», όπου η θερμοκρασία της φωνής κυμαίνεται από ψυχρή έως θερμή.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Το μυθιστόρημα, εν όλω, συνιστά μια θεμελιωδώς «άλλη» αφήγηση σε σχέση με την ομηρική. Είναι μια «αντι-Οδύσσεια» – μια αφήγηση μέσα από τα λόγια, τις σκέψεις και τη ματιά του άλλου, εν προκειμένω της «γυναίκας», της μη Ελληνίδας, της ηττημένης άλλης. Λειτουργεί σαν κειμενικός δούρειος ίππος με απώτερο στόχο να αλωθεί, μέσα την αφηγηματική μήτρα της ηρωίδας, το επικό, φιλοπόλεμο και ανδροκεντρικό ιδεώδες. 
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Συνέντευξη