Eίναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω μετά το Για μια χούφτα βινύλια και μου άρεσε πολύ. Ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από μουσική. Περιμένω και νέες περιπέτειες του αστυνόμου Χαρίδημου

Το "Έχουν όλοι κακούς σκοπούς" είναι το 2ο βιβλίο που διαβάζω με ήρωα τον Χαρίδημο Νικολόπουλο. Η πλοκή του είναι πολύ καλή. Υποψιάστηκα από την αρχή τον ένοχο. χωρίς πολλά στοιχεία. Θα περίμενα έναν καλύτερο λόγο που οδήγησε στην δολοφονία του Απόστολου Μελισσηνού. Θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα βιβλία της Χίλντας Παπαδημητρίου με ήρωα τον Νικολόπουλο. Είναι το 1ο βιβλίο που διαβάζω για τον 2ο Μαραθώνιο και ξεκίνησα από την Ελλάδα.

Είναι το δεύτερο βιβλίο της Χίλντας Παπαδημητρίου που διαβάζω και μπορώ να πω πως το βρήκα καλύτερο από το πρώτο της "Για μια χούφτα βινύλια". Οι χαρακτήρες είναι πιο ολοκληρωμένοι, η πλοκή καλύτερη και υπάρχει ξεκάθαρη λύση της υπόθεσης δολοφονίας με την οποία καταπιάνεται το αφήγημα. Για άλλη μία φορά το θύμα και οι θύτες κινούνται στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας, κάτι που συνδέει τη συγγραφέα με την εικοσάχρονη και πλέον διατήρηση δισκοπωλείου από την ίδια στη Νέα Σμύρνη. Τα κεφάλαια ξεκινούν με στίχους από γνωστά τραγούδια της ελληνικής και ξένης μουσικής σκηνής και είναι αλήθεια πως οι λάτρεις του είδους θα νιώσουν νοσταλγικά ενθυμούμενοι τραγούδια που χάνονται στη δεκαετία του '70 και του '80. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Κρήτη και στην Αθήνα και οι περιγραφές των οδών και των τοποθεσιών που αναφέρονται κάνουν πολύ εύκολο το σχηματισμό εικόνων στον αναγνώστη. Είναι ένα ευχάριστο αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν του λείπει το χιούμορ, αλλά απέχει παρασάγγας από αντίστοιχα ξένων συγγραφέων.

Με αφορμή τον διαγωνισμό μυθιστορήματος επέλεξα το βιβλίο αυτό μιας και το πρώτο βιβλίο, για μια χούφτα βινύλια, μου είχε αφήσει κενά. Το έχουνε όλοι κακούς σκοπούς θεωρώ πως είναι πιο ολοκληρωμένο από το πρώτο βιβλίο με γρήγορους ρυθμούς που δεν σε κουράζουν. Οι χαρακτήρες όλοι είναι σκιαγραφημένοι με λεπτομέρεια και ο αστυνόμος Χαρίδημος είναι ένας χαρακτήρας φυσικός χωρίς υπερβολές όπως σε άλλα βιβλία που θέλουν τους αστυνόμους αδύνατους, γυμνασμένους κτλ... το τέλος το βρήκα ιδιαίτερα έξυπνο. Κάπου υπάρχει για όλους το άλλο μισό, έστω και από την Ολλανδία.

Είναι το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω από τη συγκεκριμένη συγγραφέα, την οποία και γνώρισα στα πλαίσια του πρώτου Μαραθώνιου Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Η δεύτερη ιστορία με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Χάρη Νικολόπουλο είναι σαφώς πολύ καλύτερη από την πρώτη. Από τον τίτλο φυσικά και μόνο «Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς», το μυαλό του αναγνώστη μπορεί να καταλάβει έστω και στο ελάχιστο ένα μέρος της υπόθεσης. Η πλοκή είναι πολύ καλή, ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα - η συγγραφέας κινείται για ακόμη μια φορά στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας και δίνει πληροφορίες που δεν γνώριζα - και το τέλος αντάξιο της. Ένα βιβλίο που, σε συνδυασμό μάλιστα και με τις αναφορές σε στίχους ελληνικών αλλά και ξένων τραγουδιών, στην αρχή του κάθε κεφαλαίου, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, χάρη και στο μικρό σχετικά όγκο του. Ένα όμορφο αστυνομικό βιβλίο από μια συγγραφέα που περιμένω σίγουρα το επόμενο βήμα της με ήρωα και πάλι τον αστυνόμο Χ.Νικολόπουλο

Το «Έχουνε όλοι κακούς σκοπούς» είναι ένα mainstream μυθιστόρημα, με διάχυτο ρεαλισμό στην αφήγηση, που αποτυπώνεται εύστοχα σε πρόσωπα και εικόνες. Συγκαταλέγεται στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας και άπτεται περισσότερο της αμερικανικής αστυνομικής λογοτεχνίας των μέσων του περασμένου αιώνα και αυτό από μόνο του έχει αρκετό ενδιαφέρον. Εκείνο, όμως, που θέτει σε πιο ζωντανή βάση την αφήγηση είναι η μουσική επένδυση του κειμένου. Στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία της σύγχρονης ελληνικής ροκ μουσικής, στίχοι και μελωδίες που όλοι έχουμε τραγουδήσει και που, καθώς περιπλανιόμαστε στις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου, ακούμε νοερά να σιγοψιθυρίζονται.

Η Χίλντα Παπαδημητρίου μάλλον είναι η αγαπημένη μου συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή. Ο ήρωάς της, ο αστυνόμος Χάρης Νικολόπουλος, είναι ... «ιδιαίτερος» τύπος, με περισσότερους τρόπους από έναν, όμως τον συμπαθώ πολύ. Έτσι, με χαρά διάβασα και το δεύτερο βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για άλλη μία ενδιαφέρουσα ιστορία, καλογραμμένη όπως και η προηγούμενη, με φροντισμένες περιγραφές των ηρώων, της καθημερινότητας και του περιβάλλοντός τους, που την απόλαυσα πραγματικά. Παρ’ όλο που το τέλος της είναι κάπως απογοητευτικό, αφού η λύση δίνεται «στο πιάτο» στον αστυνόμο και δεν είναι απόλυτα δικό του επίτευγμα. Περιμένω ανυπόμονα την επόμενη περιπέτεια του αστυνόμου Νικολόπουλου!